Ο πρώτος Ιερός Ναός ήταν μια σκηνή πρόχειρη που έφτιαξαν οι πρόσφυγες το 1922, όταν βιαίως εκδιώχθηκαν από τη μητέρα Ελλάδα τη Μικρά Ασία και βρήκαν καταφύγιο και παρηγοριά στη φτωχή αλλά έντιμη Δραπετσώνα κοντά στα αδέλφια τους. Κατόπιν έχτισαν το δέυτερο Ναό με πέτρα και κοκκινόχωμα, ενώ το 1952 κτίσθηκε ο υπάρχων Ιερός Ναός.
Επιτρέψτε μας να κάνουμε ένα μνημόσυνο στους ιερείς που συνετέλεσαν και συνεργάσθηκαν ως πρωτεργάτες για τις παραπάνω κατασκευές. Πρώτοι ιερείς ο π. Μιχαήλ Τσαγκρίδης, Χιώτης στην καταγωγή ερχόμενος από τη Σμύρνη και ο π. Χαράλαμπος
Σταυρόπουλος, που ήταν Σμυρνιός, έδωσαν το όνομα πρός τιμήν του Αγίου Φανουρίου στην εκκλησία. Το 1952 επιμελήθηκε και εργάσθηκε και προσωπικά ο π. Γεώργιος Δρόσος. Θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε ανωνύμως και το λαϊκό στοιχείο : Μικρασιάτες πρόσφυγες, επίτροποι, άνδρες, γυναίκες, πιστοί που καί αυτοί με προσωπική εργασία συμπλήρωναν το λιγοστό νερό με τον ευλαβή τους ιδρώτα και ανακάτευαν τα δομικά υλικά. Αιωνία τους η μνήμη. Οι λίγοι πρόσφυγες μαζί με τις ελλάχιστες οικοσκευές τους έφεραν: κειμήλια, εικόνες, ιερά σκεύη από τη μεγάλη τους πίστη στον Τριαδικό Θεό. Στον Ιερό Ναό μας υπάρχουν ειόνες αλλά και πόση πίστη, αδέλφια μου !
Πόσο ευλογημένοι άνθρωποι αυτοί ! Μαζί με τις εικόνες έφεραν ένα προσκυνητάρι του Αγίου και ένα δεσποτικό θρόνο ξυλόγλυπτο και τα δύο χειροποίητα και άριστης τεχικής, γιατί νγώριζαν ότι ο επίσκοπος είναι εις τύπον και τόπον Χριστού, πρωτεργάτης των οποίων λητ;αν ο αείμνηστος π. Μιχαήλ Τσαγκρίδης.
Από : http://agiosfanourios.blogspot.com/
Αναρτήσεις
