Στις 23 του Αυγούστου γιορτάζει η Παναγία η Προυσιώτισσα. Είναι η μεγαλύτερη θρησκευτική γιορτή της περιοχής μας, αλλά και της ευρύτερης περιφέρειας, καθώς δεκάδες χιλιάδες λαού συρρέουν για να προσκυνήσουν και να ζητήσουν τη χάρη και την μεσιτεία της στο Θεό. Ο εορτασμός της 23ης Αυγούστου είναι το αποκορύφωμα των εορταστικου κύκλου προς τιμήν της Θεοτόκου που αρχίζει με τις καθημερινές <<Παρακλήσεις>>την πρώτη του μηνός , κορυφώνεται ασφαλώς στίς δεκαπέντε και εκτείνεται ως τις 23, με την Απόδοση ή τα "Αντίμερα - Εννιάμερα" τής Παναγίας. Σ' αυτό τό συνεχές παρεμβάλλεται η Μεταμόρφωση τού Σωτήρος, ημέρα, βέβαια, όχι τής Παναγίας αλλά τού γιού της, με τον οποίο ωστόσο έχει καλλιεργηθεί, στη λαϊκή ευσέβεια και φαντασία, μία τρυφερή σχέση. Αλλά είναι η έκτη τού Αυγούστου και μια αντίστιξη στην περισυλλογή και σοβαρότητα τουλάχιστον εκείνων των χριστιανών, που νηστεύουν κιόλας ολόκληρο το πρώτο δεκαπενθήμερο: η Μεταμόρφωση τού Σωτήρος είναι μία "μέρα χαρούμενη, που επιτρέπει και τη διακοπή τής νηστείας τού Δεκαπενταύγουστου, με ψάρι και σκορδαλιά
Ο εκκλησιαστικός όρος "απόδοσις" τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου, που σημαίνει τη μετά οκτώ ημέρες κανονική επανάληψη μίας γιορτής, για το λαϊκό γλωσσικό αίσθημα σχεδόν δεν σημαίνει τίποτα έτσι, όπως εύστοχα παρατηρήθηκε, "ο λαός θυμήθηκε το εννιάμερα μνημόσυνο που κάνει στους δικούς του τούς νεκρούς, και θεώρησε την Απόδοση ένα ανθρώπινο μνημόσυνο ("τής Παναγίας τα νιάμερα").
Αυτή η εξανθρώπιση τής Παναγίας (ιδιαίτερα, αλλά όχι και αποκλειστικά) παραπέμπει με τον τρόπο της στην ιδιαίτερη προσέγγιση που πραγματοποιεί συνήθως ο 'Έλληνας στα θεϊκά και μεταφυσικά, μικραίνοντας ως το βαθμό μιας στενής οικειότητας την (αβυσσαλέα σε άλλους) απόσταση που χωρίζει το εδώ απ' το επέκεινα. Αυτό ισχύει, σε υπέρτερο βαθμό για την Παναγία. Γι' αυτό και η γιορτή της και το σχεδόν παντού αξεχώριστο απ' αυτή πανηγύρι της τελούνται σε μέγα πλήθος τόπων, στις "αναρίθμητες σε βουνά και σε νησιά εκκλησίες τής "Παναγίας του Δεκαπενταύγουστου"
Συντέλεσε σ' αυτή την εξοικείωση και η βαθύτερη ανάγκη παραδοχής τής γυναικείας οντότητας ως πηγής γονιμότητας και αλλά και τού κόσμου των συναισθημάτων, ιδίως εκείνων που συσχετίζονται με τη μητρότητα και δένουν με τη μοναδικότητα τής σχέσης μητέρας - παιδιού. Εδώ φαίνεται πως έδωσε έμφαση και η χριστιανική διδασκαλία και πράξη. Η Παναγία δεν είναι η Μεγάλη Θεά τής γονιμότητας, αλλά το καταφύγιο των οδυνωμένων, η Μεγάλη Δύναμη τού ελέους, η Μητέρα των παιδιών που επιζητεί την απαλλαγή τους, χωρίς να εξετάζει τον βαθμό τής ενοχής τους.
Ιερά Μονή Προυσού
Το μοναστήρι του Προυσού αποτελεί τόπο προσκυνήματος πιστών από όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα στις 23 Αυγούστου που γιορτάζει, ημερομηνία κατά την οποία βρέθηκε η ιερή εικόνα.
Στο δρόμο για τον Προυσό υπάρχει το εικονισματάκι όπου βρίσκονται τα πατήματα της Παναγίας. Είναι ένα αξιοπερίεργο και για πολλούς ανερμήνευτο γεωλογικό φαινόμενο, καθώς στον κάθετο βράχο και ενσωματωμένο σ' αυτό φαίνονται επτά διαφορετικού χρώματος σχήματα που έχουν την μορφή πατημάτων. Από το σημείο αυτό λέγεται ότι πέρασε η Παναγία στο δρόμο της για τον Προυσό.
Όλη η σχετική παράδοση αναφέρει τα εξής: Ο Ευαγγελιστής Λουκάς κατά την περίοδο που βρισκόταν στην Πάτμο, ζωγράφισε μαζί με άλλες εικόνες και την εικόνα της Παναγίας που τώρα βρίσκεται στον Προυσό. Για πολλούς αιώνες η εικόνα βρισκόταν και θαυματουργούσε σε μεγάλο ναό στην Προύσα της Μικράς Ασίας. Κατά την περίοδο της εικονομαχίας, το 829 την πήρε κάποιος επονο-μαζόμενος Διονύσιος και την έφερε στην Ελλάδα για να γλιτώσει από την καταστροφή. Κάπου στη διαδρομή όμως την έχασε και την βρήκαν στη σπηλιά όπου βρίσκεται σήμερα, κάποιοι βοσκοί, που για μέρες έβλεπαν μια μυστηριώδη φωτεινή στήλη που τους έδειχνε το μέρος.
Ο άνθρωπος που έμαθε ότι βρέθηκε η εικόνα που είχε χάσει όταν έμαθε ότι η εικόνα βρέθηκε κάπου στο Καρπενήσι πήγε και την πήρε. Καθώς επέστρεφε με τη συνοδεία του νύχτωσε και έπεσαν να κοιμηθούν. Το πρωί η εικόνα είχε εξαφανιστεί και μια μυστηριώδη φωνή τους είπε ότι επιθυμία της εικόνας ήταν να παραμείνει εκεί που βρέθηκε στην περιοχή που ήταν οι βοσκοί. Κατά την επιστροφή της στον Προυσό, η Παναγία πέρασε από το σημείο που είναι τα "Πατήματα" και τρυπώντας την βουνοκορφή διέσχισε το βουνό, που πήρε την μορφή της εικόνας.
Το ασημένιο κάλυμμα της εικόνας το δώρισε ο Καραϊσκάκης για να θεραπευτεί από τη θέρμη που τον τυραννούσε και εξαιτίας της οποίας έμενε κατά περιόδους στον Προυσό να αναρρώνει. Πριν το μοναστήρι τα δύο κάστρα αριστερά και δεξιά, οι πύργοι του Καραϊσκάκη. Στο Μοναστήρι λειτουργεί ενδιαφέρον μουσείο με πολλά εκθέματα, όπως εικόνες από το 15ο και 16ο αιώνα, ιερά άμφια, αργυρά και χρυσά δισκοπότηρα, χειρόγραφοι κώδικες, τυπογραφημένα βιβλία και το σπαθί του Καραϊσκάκη. Στο Μοναστήρι λειτούργησε επίσης Σχολή Γραμμάτων κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας
Το Μοναστήρι υπέστη πολλές καταστροφές και πυρπολήθηκε από πολλούς επιδρομείς με τελευταίους τους Γερμανούς στις 16 Αυγούστου το 1944, επειδή κρίθηκε ως κρησφύγετο των ανταρτών. Οι χωρικοί για να σώσουν την εικόνα την μετέφεραν στο χωριό, και στην πομπή μεταφοράς της εικόνας συμμετείχε τιμητικό απόσπασμα των Γερμανών. Το εκκλησάκι των Αγίων Πάντων που βρίσκεται απέναντι από το Μοναστήρι κτίστηκε στα 1754.
Το εκκλησάκι των Αγίων Πάντων εξ άλλου, που βρίσκεται απέναντι από το μοναστήρι είναι χτισμένο στα 1754. Κοντά στο εκκλησάκι αυτό βρίσκεται το οίκημα της Σχολής Γραμμάτων που χτίστηκε το 1820 από τον επίσκοπο Λιτζάς και Αγράφων Δοσίθεο ενώ παράλληλα μπορείτε να επισκεφθείτε το ρολόι του Μοναστηριού που βρίσκεται σκαρφαλωμένο σ' ένα μικρό λοφίσκο και μετρά το χρόνο εκεί που δεν έχει καμία σημασία το πέρασμά του.
Από : http://www.evrytanika.gr
Αναρτήσεις
