ΤΑ ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΑ Της πολλά, όσες και οι ελπίδες, οι καημοί και οι πόνοι των παιδιών Της. Οσοι οι τόποι που λατρεύεται και προσκυνιέται.
Είναι η Παναγιά η Γιάτρισσα, η Λεχούσα, η Θαλασσινή, η Μυροβλήτισσα, η Ελεούσα αλλά και η Παναγιά της Τήνου, η Φοδελιώτισσα, η Εκατονταπυλιανή, η Προυσιώτισσα,του Σουμελά, η Μαλεβή... μα πάνω απ' όλα είναι η Παναγιά η Μάνα, που στη χάρη Της προστρέχει ο κάθε χριστιανός και γυρεύει παρηγοριά και μεσιτεία για τα προβλήματά του.
Και τούτη τη Μάνα, τη μια και μοναδική, γιορτάζει ο χριστιανικός κόσμος, με τη μεγαλύτερη κατάνυξη και λαμπρότητα, την ημέρα ακριβώς της Κοίμησής Της, για να υπογραμμίσει την άρρηκτη σχέση του μαζί Της, που δεν μπόρεσε να καταλύσει ούτε ο ίδιος ο θάνατος.
Ποιος δεν επικαλέστηκε τη χάρη Της; Ποιος δεν ζήτησε την προστασία Της; Ποιος δεν προσέφυγε στην ευσπλαχνία Της;
Το Πάσχα του καλοκαιριού, το Δεκαπενταύγουστο, χιλιάδες πιστών, με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Μεγαλόχαρης για να αποθέσουν τη δική τους ικεσία στη χάρη Της. Από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη, σε βουνά, πόλεις, χωριά και νησιά, κάποια Παναγιά παρηγορεί, εμψυχώνει και γαληνεύει όποιον της γυρεύει βοήθεια.
Η Παναγία της Τήνου: Η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1823, έπειτα από πολλές προσπάθειες και υπόδειξη της Παναγίας στη μοναχή Πελαγία, στην ιστορική Μονή της «Κυράς των Αγγέλων», στο Κεχροβούνι.
Η αξίνα χτύπησε σε ξύλο και η εικόνα κόπηκε στα δύο. Αλλά κόπηκε στη μέση, χωρίς να χαλάσουν οι μορφές της Παρθένου και του αρχαγγέλου Γαβριήλ... «Και εκ σπλάχνων γης Αγίας η εικόνα ανέροθεν...».
Με Βασιλικό Διάταγμα του 1836, έχει καθιερωθεί ο εορτασμός στη Παναγιά της Τήνου να είναι οκταήμερος και διαρκεί έως τα «εννιάμερα της Θεοτόκου», στις 23 Αυγούστου, όπου μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης, κατάνυξης και σεβασμού, ψάλλονται ύμνοι και εγκώμια, μπροστά στον επιτάφιο και την Αγία εικόνα.
Ο δρόμος που οδηγεί από το λιμάνι στο ναό του Ευαγγελισμού, στον τόπο ευρέσεως της εικόνας, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της άρρηκτης σχέσης του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Δεν θα σταθούμε ούτε θα περιγράψουνε τους τρόπους με τους οποίους οι πιστοί εκφράζουν τη λατρεία τους στο πρόσωπο της Μεγαλόχαρης, γιατί το θεωρούμε άσεβο και άπρεπο. Θα υπογραμμίσουμε, όμως, ότι ο δρόμος αυτός αποτελεί το χώρο όπου αμέτρητες χιλιάδες ανθρώπων, κάθε χρόνο, εναποθέτουν τις ελπίδες τους και την πίστη τους. Και η πίστη αυτή ούτε ξεριζώθηκε αλλά ούτε και θα ξεριζωθεί ποτέ από τις ψυχές των Ελλήνων, γιατί είναι συνυφασμένη με την ίδια την ύπαρξή τους.
Εκατονταπυλιανή Πάρου: Η Αγία Ελένη, μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, αναζητώντας τον Τίμιο Σταυρό, έφθασε το 326 μ.Χ. στην Πάρο, έπειτα από σφοδρή θαλασσοταραχή.
Στην νησί προσευχήθηκε στην Καταπολιανή (την ονομασία αυτή πήρε, γιατί βρισκόταν «κατά την πόλιν»), ζήτησε τη βοήθεια του Θεού για να πετύχει στην αποστολή της και υποσχέθηκε να χτίσει μια μεγαλύτερη εκκλησία.
Οταν το 328 η Αγία Ελένη εκοιμήθη, ο Μέγας Κωνσταντίνος αποφάσισε να συνεχίσει το έργο της, το οποίο όμως καταστράφηκε από πυρκαγιά και το ανασκεύασε ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός.
Το αρχιτεκτονικό σχήμα του Ιερού Ναού είναι μια σύνθεση από τέσσερις ενωμένες βασιλικές και σχηματίζει το σύμβολο του Σταυρού.
«Προπορεύομαι στο όρος Μελά»
Η μία από τις τρεις εικόνες της Παναγίας που χάραξε πάνω σε ξύλο ο Ευαγγελιστής Λουκάς και διασώζονται, είναι η Παναγία Σουμελά. Από τις άλλες δύο, η μία βρίσκεται στη Μονή Κύκκου της Κύπρου και η άλλη στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου.
Η εικόνα αρχικά ονομάστηκε Παναγία η Αθηνώτισσα και βρισκόταν στον ομώνυμο Ιερό Ναό.
Προς τα τέλη, όμως, του 4ου αιώνα (380-386 μ.Χ.), η Παναγία η Αθηνιώτισσα εμφανίστηκε ως όραμα στους μοναχούς Σωφρόνιο και Βαρνάβα, στη Αθήνα και τους κάλεσε στην εκκλησία.
Εκεί είδαν την εικόνα να σηκώνεται από το προσκυνητάρι, να βγαίνει από το παράθυρο και να πετάει προς τα ουράνια. Συγχρόνως, άκουσαν την ευλογημένη φωνή της Θεοτόκου να λέει: «Πηγαίνω στην Ανατολή.
Προπορεύομαι στο όρος Μελά. Ακολουθήστε με...».
Οι μοναχοί την ακολούθησαν και στο όρος Μελά, στον Πόντο, όπου στάθηκε, κτίστηκε μεγάλος Ναός και Μονή. Και η εικόνα πήρε την ονομασία Σουμελά από τη φράση «στου Μελά» και έγινε το καταφύγιο των πιστών.
Το 1922, μετά την καταστροφή, μοναχοί έκρυψαν την εικόνα, μαζί με άλλα κειμήλια, στα βάθη της Γης, για να μη βεβηλωθούν από τους άπιστους.
Το 1931, με πρωτοβουλία των Ποντίων της Ελλάδος και της διασποράς και ύστερα από διαπραγματεύσεις με την τουρκική κυβέρνηση, που με τη βοήθεια της χάρης Της, είχαν αίσια κατάληξη, η εικόνα επανήλθε στην Αθήνα και παρέμεινε στο Μουσείο έως το 1951. Τότε, το Σωματείο «Παναγία Σουμελά» Θεσσαλονίκης πρότεινε το κτίσιμο ναού στις πλαγιές του Βερμίου, στην Καστανιά Βέροιας.
Θείον Μύρο
ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΛΕΒΗ: Η θαυματουργή εικόνα είναι μία από τις εβδομήντα που ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Την εικόνα αυτή την έφεραν μαζί τους οι κάτοικοι του Αγίου Ορους που κατοίκησαν στην Κυνουρία.
Το πρώτο Μοναστήρι της Μαλεβής ιδρύθηκε το 771 μ.Χ., σε υψηλό μέρος του Μαλεβού, που σήμερα λέγεται Κανάλους. Μετά το τραγικό τέλος των μοναχών, που πέθαναν ένα χειμώνα από το πολύ κρύο, η εικόνα έφυγε μόνη της και πήγε στη θέση που βρίσκεται σήμερα.
Η εικόνα στάθηκε μέσα σε βάτα και δίπλα της έκαιγε ένα καντήλι, που τις νύχτες φώτιζε τη θέση της. Τρεις φορές πήραν την εικόνα και την μετέφεραν στους Κανάλους. Αλλά πάντοτε έφευγε και επέστρεφε στα βάτα με το Θεϊκό φως που τη φώτιζε.
Τότε αποφασίστηκε να κτιστεί το Μοναστήρι στη σημερινή του θέση και τοποθετήθηκε η εικόνα στη θέση που η ίδια είχε διαλέξει. Και αυτό έγινε το 1116. Το ασημένιο επικάλυμμα της εικόνας χρονολογείται από το 1362.
Πρέπει να αναφερθεί ότι από τη θαυματουργό εικόνα αναβλύζει Θείον Μύρο.
Συγκεκριμένα, το 1964, πριν ακόμα τρέξει το Αγιον Μύρον στην εικόνα της Θεοτόκου, επί 20 ημέρες ευωδίαζε εξαίσια και υπερβολικά σε όλο το Μοναστήρι. Την Παρασκευή των τελευταίων χαιρετισμών, στις 17 Απριλίου 1964, ενεφανίσθησαν στην εικόνα οι πρώτες σταγόνες. Από τότε το τζάμι της εικόνος είναι βρεγμένο και το Αγιον Μύρον προσφέρεται στους ευσεβείς προσκυνητές της χάρης Της.
Θα πρέπει ιδιαίτερα να αναφερθεί ότι το Μοναστήρι της Μαλεβής είναι από τα ωραιότερα Μοναστήρια της χώρας μας και βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το χωριό Αγιος Πέτρος της Κυνουρίας. Οι πιστοί μπορούν να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Μυροβλύτισσας Παναγίας και να πάρουν το Αγιον Μύρο που προσφέρουν οι μοναχές στους πιστούς, μέσα σε ειδική συσκευασία.
Η Παναγία Μαλεβή εορτάζει στις 23 Αυγούστου, αλλά στις 14 Αυγούστου πραγματοποιείται αγρυπνία και περιφορά της Ιεράς εικόνας στον περίβολο της Μονής. Στη συνέχεια, όταν δηλαδή έχει ξημερώσει ανήμερα της Παναγίας, τελείται δεύτερη Θεία Λειτουργία.
Από : http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=541&start=0
Αναρτήσεις
