ΣΤΑ ΟΡΙΑΚΑ ἀδιέξοδα ―εἴτε τῆς συλλογικῆς διαβίωσης εἴτε τῆς ἀτομικῆς ἐπιβίωσης― ἐκ παραδόσεως οἱ παλαιότεροι συνηθίσαμε νά τό πιστεύουμε, νά τό προσδοκᾶμε καί νά τό λέμε πώς “μόνον ἕνα θαῦμα μπορεῖ νά σώσει τήν κατάσταση”.
Κάτι ἀπροσδόκητο καί ἀνέλπιστα ἀνατρεπτικό τῶν καταθλιπτικῶν φαινομένων καί δεδομένων.
Μέ ἕνα θαῦμα εἶναι δυνατόν νά ἐπιλυθοῦν ἤ καί νά διαλυθοῦν ἐπιτέλους τά προβλήματα τοῦ κόσμου καί τά προβλήματα τῆς δικῆς μας παρουσίας σ᾽ αὐτόν τόν κόσμο;
η συνέχεια: Εδώ