Ακολούθησε πλούσια φιλοξενία, εκ μέρους της οικογένειας Ιωάννου Κουρτάκη σε όλους τους μετέχοντες, στους άνετους και ιδιαίτερα καλλωπισμένους αύλειους χώρους του Ναού. Στο κήρυγμα του την κυριώνυμο ημέρα, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ταπεινοί προσκυνητές σε τούτο τον ιερό και άγιο τόπο, ο οποίος ομολογεί την πίστη, δοξάζει τον Θεό και τιμά τον άγιο Ιερομάρτυρα Ευτυχύ ήδη από τον 15ο αιώνα, μετέχουμε στην εορτή της μνήμης του αγαπημένου αυτού μαθητού του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, προσεγγίζοντας το ιερό του προσκύνημα όχι ως τόπο ιστορικής αναζήτησης και έρευνας, αλλά αναζητώντας τις ρίζες μας, ψηλαφώντας την πίστη των πατέρων και γεννητόρων μας, η πίστη και ευλάβεια των οποίων μας παρέδωσε τον ιερό ετούτο τόπο.
Σκέφτομαι πως αν τα υπερ-αιωνόβια αυτά κυπαρίσσια και τα πλατάνια που στολίζουν τον προσκύνημα, εάν θα μπορούσαν να μας μιλήσουν, ή μάλλον εάν θα θέλαμε να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν, πόσα δεν θα είχαν να μας εξιστορήσουν. Για τις γενεές των γενεών που πέρασαν από εδώ, για τις προσευχές που αναπέμφθηκαν, για τις παρακλήσεις και τις ικεσίες των πατέρων μας, για τις χαρές και τις λύπες των αιώνων. Όχι μόνον να μας πουν, αλλά και να μας ρωτήσουν. Ποίοι είμαστε; Που πάμε; Ποιος ο λόγος της ύπαρξης μας; Πόσο νιώθουμε την ευθύνη και το χρέος έναντι των γενεών του μέλλοντος να τους παραδώσουμε ανόθευτη την παρακαταθήκη της πίστης;», κατέληξε ο Επίσκοπος μας, ευχόμενος στους πολυπληθές προσκυνητές που είχαν κατακλύσει το προσκύνημα «.. το προσκύνημα μας στον ιερό ετούτο τόπο να μην είναι μια επανάληψη εθιμικής συνήθειας, αλλά ευκαιρία αναζήτησης της αλήθειας και του νοήματος της ζωής μας».