Με λαμπρότητα εορτάστηκε στον ιστορικό Παλαιό Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου Βεροίας η Θεομητορική Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και η Εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου.
Την Τρίτη 25 Μαρτίου το πρωί τελέστηκε ο εόρτιος Όρθρος και η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος.
Στη συνέχεια τελέστηκε επίσημη Δοξολογία παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και ακολούθησε η εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από τον Καθηγητή του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, εθνομουσικολόγο – μουσικοπαιδαγωγό κ. Κωνσταντίνο Τσαχουρίδη.Τέλος, τελέστηκε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως, ενώ ο εορτασμός ολοκληρώθηκε με τη μαθητική και τη στρατιωτική παρέλαση στην οδό Μητροπόλεως.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Θαύματα γέγονε πολλάκις, θείᾳ δυνάμει τερατουργούμενα … τέτοκε Παρθένος δέ ἀπειράνδρως οὐδέποτε», ψάλλει ὁ ἱερός ποιητής τοῦ κανόνος τῆς μεγάλης ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, θέλοντας νά τονίσει τή μοναδικότητα τοῦ θαύματος, τό ὁποῖο ἑορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε σήμερα.
Θαύματα, θαυμαστά δηλαδή καί πρωτόγνωρα γεγονότα, τά ὁποῖα ὑπερβαίνουν τήν ἀνθρώπινη λογική καί τίς ἀνθρώπινες δυνατότητες, λέγει, συνέβησαν πολλές μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, ὅμως ποτέ δέν συνέβη νά γεννήσει μία παρθένος χωρίς τή συμμετοχή ἀνδρός.
Καί ὅμως αὐτό τό θαῦμα, τό μοναδικό καί ἀνυπέρβλητο, ἔγινε πραγματικότητα γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων. Τό θαῦμα τῆς συλλήψεως τῆς Πανάγνου Παρθένου διά τῆς ἐπελεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τῆς ἐπισκιάσεως τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ εἶναι τό θαῦμα πού ἑορτάζουμε σήμερα. Εἶναι τό θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης, πού νικᾶ καί παρακάμπτει τούς νόμους τῆς φύσεως, τούς ὁποίους ὁ ἴδιος ὁ Θεός ὅρισε. Εἶναι τό θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης, ἡ ὁποία δέν θέλει νά βλέπει τό πλάσμα του νά βασανίζεται καί νά ταλαιπωρεῖται ἐξαιτίας τῆς παρακοῆς του. Εἶναι τό θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης, ἡ ὁποία δέν θέλει νά βλέπει τόν ἄνθρωπο, στόν ὁποῖο χάρισε «πνοή ζωῆς», νά κεῖται νεκρός ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας. Εἶναι τό θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης, ἡ ὁποία δέν θέλει νά βλέπει τόν ἄνθρωπο, τόν ὁποῖο ἔπλασε μέ τά χέρια του «κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσίν» του, νά στερεῖται τήν ἐλευθερία του.
Γι᾽αὐτό καί ἀποφασίζει νά πραγματοποιήσει τό μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο θαῦμα τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Νά ἀνατρέψει τούς ὅρους τῆς φύσεως καί νά δανεισθεῖ τήν ἀνθρώπινη σάρκα μέσα στήν παρθενική μήτρα τῆς Πανάγνου Παρθένου. Νά γίνει ὁ Θεός ἄνθρωπος μέ τή σύμπραξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό. Νά κατεβάσει τόν Θεό στή γῆ «ἐν δούλου μορφῇ», γιά νά ἀνεβάσει τόν ἄνθρωπο στόν οὐρανό.
Μαζί ὅμως μέ τό μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο θαῦμα τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐπιτέλεσε σάν σήμερα καί ἕνα ἄλλο τεράστιο θαῦμα γιά τό Γένος μας.
Θαῦμα μέγιστο ἦταν ὅτι, μετά ἀπό τετρακόσια χρόνια σκλαβιᾶς, κατόρθωσαν οἱ πρόγονοί μας νά διατηρήσουν τήν ἐθνική τους ταυτότητα, νά ἑνωθοῦν καί νά τολμήσουν νά ἀγωνισθοῦν γιά νά ἀποτινάξουν τόν βαρύ τουρκικό ζυγό.
Θαῦμα ἦταν ὅτι οἱ πατέρες μας ἐπί τετρακόσια χρόνια ἄντεξαν τούς διωγμούς, τά μαρτύρια, τίς πιέσεις καί τίς καταπιέσεις πού ὑφίσταντο ἀπό τόν σκληρό καί ἀδυσώπητο κατακτητή καί δέν ξέχασαν οὔτε τήν ἱστορία, οὔτε τή γλώσσα τους, οὔτε τήν πίστη τους στόν Χριστό.
Θαῦμα ἦταν ὅτι παρά τίς δυσκολίες πού ἀντιμετώπισε ὁ Ἑλληνισμός, τελικά κατόρθωσε νά ἑνωθεῖ καί νά ὑψώσει τό λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἐμπιστευόμενος τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας του ἀπό τόν τουρκικό ζυγό καί τῆς ἐλευθερίας του στήν ἀνά τούς αἰῶνες Ὑπέρμαχο Στρατηγό του.
Γι᾽ αὐτό καί σήμερα γιά ἐμᾶς, τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες, ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἶναι διπλῆ. Εἶναι ἑορτή τῆς διπλῆς σωτηρίας μας καί ἀποτελεῖ ἀφορμή διπλῆς δοξολογίας καί εὐχαριστίας πρός τόν πανοικτίρμονα Θεό καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν προστάτιδα τοῦ Γένους μας.
Εἶναι ἑορτή ὅμως τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης καί πρός τούς προγόνους μας, ὅλους τούς ἡρωικούς μαχητές καί ὅλες τίς γενναῖες γυναῖκες, πού ἀγωνίσθηκαν μέ αὐταπάρνηση καί αὐτοθυσία, χωρίς νά ὑπολογίσουν τό κόστος, χωρίς νά φοβηθοῦν τόν θάνατο, προκειμένου νά χαρίσουν στό Γένος μας μιά ἐλεύθερη πατρίδα, προκειμένου νά κληροδοτήσουν σέ μᾶς ὅ,τι ἐκεῖνοι στερήθηκαν.
Εὐγνώμονες πρός τόν Θεό ἀλλά καί πρός ὅλους ὅσοι ἀγωνίσθηκαν «γιά τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία», ἄς προσπαθοῦμε νά φανοῦμε ἄξιοι καί τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος. Ἄς προσπαθοῦμε νά διατηροῦμε στήν ψυχή μας ζωντανή τήν ὀρθόδοξη πίστη μας, πού βάλλεται ἀπό παντοῦ, γιατί αὐτή μᾶς κράτησε ὄρθιους ὡς Ἔθνος σέ χρόνια χαλεπά. Καί ἄς φροντίσουμε νά προσπαθοῦμε γιά τό καλό τῆς πατρίδος μας ἑνωμένοι καί ὄχι διχασμένοι, γιά νά ἀποδεικνυόμεθα ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας καί τῆς θυσίας τῶν πατέρων μας.
Αναρτήσεις
