Στης σιωπής το βασίλειο, ένα ερώτημα υψώνεται σαν λυγμός από τα έγκατα της ψυχής μας, ηχώ από την Κυριακή της Τυρινής. Καθώς η Εκκλησία ετοιμάζει το πνευματικό ταξίδι της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ποια η ουσία της αληθινής πνευματικής ζωής; Πώς να γκρεμίσουμε τα τείχη της υποκρισίας, τα δεσμά επιφανειακών θρησκευτικών τύπων; Πώς να υπερβούμε την τυπικότητα; Από ποια χαραμάδα θα εισχωρήσει η χάρις του Θεού; Σκοτεινές μορφές παθών περιφέρονται στην έρημο της καρδιάς μας, που αιμορραγεί.
Και η νηστεία, που η Κυριακή της Τυροφάγου μας υπενθυμίζει; Είναι η στέρηση της τροφής αυτοσκοπός, ή μέσο για κάτι ανώτερο; Μήπως γίνεται θέατρο σκιών, θρίαμβος αυταρέσκειας και επίδειξης; Μήπως μια ακόμα μάσκα πνευματικής γύμνιας; Ερωτήματα σαν αγκάθια τρυπούν τη συνείδηση στο κατώφλι της Τεσσαρακοστής, στο ταξίδι που ξεκινά με τη συγχώρεση, κεντρικό θέμα αυτής της Κυριακής, και οδηγεί, αν είμαστε άξιοι, στην Ανάσταση.
η συνέχεια: Εδώ
Αναρτήσεις
