Στη σκόνη του χρόνου, εκεί που η Σαμάρεια συναντά τη Γαλιλαία, ξετυλίγεται μια θλιβερή ιστορία. Δέκα λεπροί στέκονται μακριά, φωνάζοντας με σπαραγμό το όνομα του Κυρίου «Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς» (Λουκ. 17,12).
Ως φαντάσματα, σαν ψίθυροι στον άνεμο, οι φωνές τους αντηχούν στην έρημο της ψυχής τους, ζητώντας λύτρωση από την αρρώστια που τους τυραννά. Μια αρρώστια που δεν σφραγίζει μόνο το σώμα, μα και την ψυχή.
Ως δηλητήριο που κυλά στις φλέβες, τους απομονώνει, τους εξορίζει από τον κόσμο των ανθρώπων. Στέκονται εκεί, στα όρια δύο κόσμων, σκιάχτρα πια, φυλακισμένα πίσω από τα σίδερα της απελπισίας.
η συνέχεια: Εδώ
Αναρτήσεις
