Ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε την Αρτοκλασία που προσφέρθηκε από τα μέλη του Συλλόγου και ευχήθηκε υπέρ υγείας και προόδου αυτών και των οικογενειών τους και στη συνέχεια τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων ιατρών της περιοχής του Αγρινίου.
Κατά τον χαιρετισμό του ανέφερε μεταξύ άλλων ότι: «αυτός ο κοινός εορτασμός αποδεικνύει περίτρανα την αγαστή συνεργασία της τοπικής μας Εκκλησίας με τον ιατρικό κόσμο της πόλεως αυτής και καταδεικνύει την εμπιστοσύνη που υπάρχει ανάμεσα στην ποιμαίνουσα Εκκλησία και σε όσους διακονούν το λειτούργημα της θεραπείας των σωματικών ασθενειών των ανθρώπων».Λαμβάνοντας αφορμή από την μαθητεία του Ευαγγελιστού Λουκά δίπλα στον Απόστολο των Εθνών Παύλο, ο οποίος τον αποκαλεί στις Επιστολές του «αγαπητό» και χαρακτηρίζει την διακονία του «εύχρηστη», ερμήνευσε αυτούς τους δύο χαρακτηρισμούς.
Τόνισε, ότι «ο κάθε άνθρωπος ελπίζει και προσδοκά σε οποιαδήποτε ασθένεια αντιμετωπίσει στη ζωή του, να βρεθεί δίπλα του συμπαραστάτης ένας ιατρός, ο οποίος θα αποδείξει την εύχρηστη διακονία του. Και ποιά είναι αυτή η εύχρηστη διακονία; Είναι να καταθέσει ο ιατρός το περίσσευμα των επιστημονικών του γνώσεων και κυρίως και προπάντων την διάθεση του για συμπαράσταση, ώστε ο ασθενής να νιώσει την σιγουριά, την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του, στηριζόμενος στην σωστή διάγνωση, την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, άλλα και στην συστηματική παρακολούθηση, μέχρις ότου ολοκληρωθεί η θεραπεία και αποκατασταθεί η υγεία του».
Ερμηνεύοντας τον χαρακτηρισμό «αγαπητός», τόνισε, ότι αυτή η λέξη καταδεικνύει πως ο Απόστολος Παύλος είχε έναν ισχυρό σύνδεσμο με τον Λουκά. «Δεν ήταν μόνο ο πνευματικός σύνδεσμος πατρός και υιού, αλλά ήταν ένας σύνδεσμος μεταξύ ασθενούς και ιατρού. Ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος ομολογεί ότι είχε μία μόνιμη, σοβαρή και επώδυνη ασθένεια, η οποία τον καταπονούσε πάρα πολύ. Θεωρούσε πολύ σημαντική την παρουσία του ιατρού Λουκά, ο οποίος τον συνέδραμε στις περιοδείες του, που απαιτούσαν ένα πολύ επίπονο και κοπιαστικό πρόγραμμα. Ανάμεσα, λοιπόν, στον Παύλο και στον Λουκά συγκροτήθηκε ένας ιερός δεσμός, αυτός που συνδέει τον ασθενή με τον ιατρό. Ένας ιδιαίτερος σύνδεσμος που δεν συγκρίνεται με κανέναν άλλον και κατοχυρώνεται και θεμελιώνεται στα αισθήματα εμπιστοσύνης προς τον ιατρό από την πλευρά του ασθενούς, και στην διάθεση συμπαράστασης και αγωνίας από την πλευρά του ιατρού προς τον ασθενή».
Ολοκληρώνοντας τον χαιρετισμό του, τόνισε ότι «αυτό είναι το ευτυχές που έχετε και εσείς οι ιατροί των σωμάτων και το έχουμε και εμείς, που χαρακτηριζόμαστε ιατροί των ψυχών, να διαθέτουμε αυτές τις στενές σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους. Σχέσεις που δεν φθείρονται από τον χρόνο και δημιουργούν αισθήματα ευγνωμοσύνης προς τον Θεό και συμπαράστασης προς τους ανθρώπους».
Ευχήθηκε στους παρισταμένους ιατρούς να έχουν μια εύχρηστη διακονία, όπως του προστάτου τους, Αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά και τόνισε, ότι αυτή η παράδοση του συνεορτασμού θα συνεχισθεί, διότι και οι ζώντες ιατροί έχουν ανάγκη από αυτήν την προσευχητική εμπειρία, αλλά και οι ψυχές των κεκοιμημένων ιατρών ευφραίνονται και αγάλλονται, καθώς οι συνάδελφοί τους προσεύχονται για αυτούς, διατηρώντας την μνήμη τους αναλλοίωτη μέσα στην ψυχή και στην καρδιά τους.
Εκ μέρους του Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου απηύθυνε χαιρετισμό ο Γενικός Γραμματέας κ. Χαράλαμπος Ρώσσας, Χειρουργός Ορθοπεδικός, ο οποίος ανέφερε ότι «ο Ιατρικός Σύλλογος Αγρινίου, με τις ευχές του Σεβασμιότατου Ποιμενάρχου μας κ. Δαμασκηνού, καθιέρωσε πέρυσι ως Προστάτη Άγιο του Ιατρικού Συλλόγου Αγρινίου, τον Άγιο Λουκά τον Ευαγγελιστή και Ιατρό.
Έτσι, πέρυσι για πρώτη φορά αποφασίστηκε επίσημα από το Σύλλογό μας να εορτάζεται ο Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής ως Προστάτης του Ιατρικού Συλλόγου Αγρινίου την πρώτη Κυριακή μετά τις 18 Οκτωβρίου, Κυριακή κατά την οποία έχει καθιερωθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να εορτάζεται και η Σύναξη όλων των Αγίων Ιατρών.
Ο εορτασμός αυτός φέτος είναι διπλός, καθώς συμπίπτει χρονικά σχεδόν και με τα γενέθλια των 100 χρόνων από την ίδρυση του Ιατρικού Συλλόγου Αγρινίου.
Ο Ιατρικός Σύλλογος Αγρινίου ιδρύθηκε στα τέλη του 1924, όταν και ιστορικά από τα αρχεία του Συλλόγου μας εμφανίζονται οι πρώτες εγγραφές στο μητρώο του. Πρώτος Πρόεδρος υπήρξε ο ιατρός Γεώργιος Παπαϊωάννου, που διετέλεσε και Δήμαρχος Αγρινίου, καθώς και Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας».
Ο κ. Ρώσσας αναφέρθηκε στους κεκοιμημένους ιατρούς – μέλη του Συλλόγου, για τους οποίους τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση, υπογραμμίζοντας ότι «αποτελούν το καθημερινό παράδειγμα του Λειτουργού Ιατρού, το παράδειγμα της ευσυνειδησίας και του καθήκοντος. Ο παραδειγματικός ρόλος τους στην κοινωνία του Αγρινίου ας είναι μέγα δίδαγμα και παράδειγμα για όλους εμάς τους νεότερους Ιατρούς».
Τέλος, ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνό για την συμμετοχή του στον ετήσιο εορτασμό του Συλλόγου, τους εκπροσώπους των τοπικών αρχών και όσους προσήλθαν για να τιμήσουν τον ιατρικό κόσμο της περιοχής.
Στην ακολουθία του Εσπερινού συμμετείχαν ο Δήμαρχος Αγρινίου κ. Γεώργιος Παπαναστασίου, Αντιδήμαρχοι, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου και άλλοι εκπρόσωποι τοπικών αρχών και συλλόγων.
Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες στον ακόλουθο σύνδεσμο Εδώ
Αναρτήσεις
