Το διήμερο 31 Ιουλίου και 1 Αυγούστου εόρτασε ο ιερός ναός αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας.
Το
εσπέρας έγινε επίσημη υποδοχή του Τιμίου Σταυρού από το Προσκύνημα της
Παναγίας Σουμελά και εν συνεχεία Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός
χοροστατούντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και
Καμπανίας κ. Παντελεήμονος.
Μετά
το πέρας του Εσπερινού πραγματοποιήθηκε ιερά λιτανεία των λειψάνων του
αγίου Αντωνίου του Βεροιέως και του Τιμίου Σταυρού προς ευλογία της
πόλεως των Βεροιέων.
Το πρωί τελέστηκε όρθρος της εορτής και θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο, ενώ μετά το πέρας της Λειτουργίας τέλεσε και τον καθιερωμένο Αγιασμό για την Προόδο του Τιμίου Σταυρού.
Πριν
την απόλυση ο σεβασμιώτατος τίμησε έξι ιερείς οι οποίοι καθ’ όλη την
20ετή διακονία του Σεβασμιωτάτου πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στον πιστό
λαό της Ημαθίας, στηρίζοντας εμπράκτως το ποιμαντικό, διοικητικό και
κηρυκτικό έργο της Μητροπόλεως. Ο Σεβασμιώτατος τους απένειμε το
παράσημο με τον χρυσό σταυρό των Κ’ Παυλείων.
Οι
7 ιερείς οι οποίοι πλέον είναι συνταξιούχοι αλλά ακόμα εργάζονται
πρόθυμα στον αμπελώνα της τοπικής Εκκλησίας είναι οι εξής: αρχιμ.
Γρηγόριος Σοφός, πρωτοπρ.Βασίλειος Μπαξεβάνης, πρωτοπρ. Σταύρος
Παντσής, πρωτοπρ.Παύλος Ντακόπουλος, πρωτοπρ. Δημήτριος Κοψιδάς,
πρωτοπρ. Χρήστος Βαρελάς.
Η ομιλία του σεβασμιωτάτου.
Ἑορτάζει
σήμερα, ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας «τήν πρόοδο τοῦ τιμίου
Σταυροῦ», τήν ἔξοδο, δηλαδή, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ πού ἐφυλάσσετο στό
σκευοφυλάκιο τοῦ ναοῦ τῆς ἁγίας Σοφίας καί τή λιτάνευσή τoυ στήν
Κωνσταντινούπολη, εἰς ἀνάμνηση τῆς λιτανείας πού ἔγινε στήν πόλη
ἐπί αὐτοκράτορος Μανουήλ τοῦ Κομνηνοῦ προκειμένου νά σωθεῖ ἀπό τήν
ἐπιδρομή τῶν ἐχθρῶν της μέ τήν προστασία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Δέν
ἦταν ὅμως μόνο ἡ Κωνσταντινούπολη πού σώθηκε ἀπό τούς ἐπιδρομεῖς μέ τήν
ἐπέμβαση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Εἶναι καί ὅλος ὁ κόσμος· εἶναι καί
κάθε πόλη καί κάθε ἄνθρωπος πού φυλάσσεται καί προστατεύεται ἀπό τή
χάρη του. Γιατί ὅλοι ἐπικαλούμεθα τήν προστασία του· ὅλοι κάνουμε τό
σημεῖο τοῦ Σταυροῦ πολλές φορές τήν ἡμέρα καί ἰδιαίτερα στίς δύσκολες
στιγμές τῆς ζωῆς μας. Καί τό κάνουμε τόσο αὐθόρμητα, ὥστε μπορεῖ καί
νά μήν ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι τό κάνουμε. Τόσο συνδεδεμένοι
εἴμαστε, ἀδελφοί μου, μέ τή δύναμη καί τή χάρη τοῦ Σταυροῦ. Τόσο
συνδεδεμένη εἶναι ἡ ζωή μας ἀπό τήν προστασία του καί τή σκέπη του.
Μέ
τή δική του δύναμη βάδισαν οἱ ἅγιοι στό μαρτύριο. Μέ τή δική του
δύναμη κατετρόπωσαν οἱ ὅσιοι καί θεοφόροι πατέρες καί οἱ ἀσκητές
τῆς ἐρήμου τούς δαίμονες καί νίκησαν τούς πειρασμούς. Μέ τή δική του
δύναμη κατόρθωσε καί ὁ τιμώμενος σήμερα πολιοῦχος μας ἅγιος Ἀντώνιος
νά ἀντιμετωπίσει τίς δυσκολίες καί τίς ἀντιξοότητες τῆς ἐρημικῆς
ζωῆς. Μέ αὐτήν κατόρθωσε νά ξεπεράσει τούς πειρασμούς καί τίς
δαιμονικές ἐπιθέσεις, μέ τίς ὁποῖες ὁ διάβολος προσπαθοῦσε νά τόν
ἀπομακρύνει ἀπό τόν σκοπό πού εἶχε θέσει στή ζωή του, τήν προσευχή καί
τήν ἀπόλυτη ἀφιέρωση στόν Θεό, ἀλλά καί μέ αὐτή ὡς στήριγμα καί
βακτηρία κατόρθωσε νά ἀνέβει τήν οὐρανοδρόμο κλίμακα καί νά φθάσει
στήν ἁγιότητα.
Ἡ
δύναμη τοῦ Σταυροῦ εἶναι ὅμως, ἀδελφοί μου, αὐτή πού ἐνίσχυε καί
ἐνισχύει πάντοτε ὅσους τήν ἐπικαλοῦνται στόν πνευματικό ἀγῶνα ἀλλά
καί στόν ἀγῶνα τῆς καθημερινότητος καί τῆς ζωῆς. Καί γι᾽ αὐτό καί
ἐμεῖς, ἑορτάζοντας σήμερα τήν πρόοδο τοῦ τιμίου Σταυροῦ, καί
τιμῶντας συγχρόνως κατά τήν παλαιά παράδοση, μαζί μέ τήν ἁγία
Σολομονή καί τά ἑπτά ἡρωικά τέκνα της πού, ἄν καί ἔζησαν πρίν ἀπό τήν
ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, ὑπέμειναν τό μαρτύριο χάρη τῆς πίστεως στόν Θεό
καί τῆς εὐσεβείας, καί τόν πολιοῦχο μας ἅγιο Ἀντώνιο πού ἔδωσε καί
αὐτός τή δική του μαρτυρία πίστεως καί εὐσεβείας ζῶντας ὁλόκληρη
σχεδόν τή ζωή του στίς ἐρημικές ὄχθες τοῦ Ἀλιάκμονος, ἄς
συνειδητοποιήσουμε, ἀδελφοί μου, πόσο εὐτυχεῖς καί μακάριοι εἴμαστε,
γιατί στόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς μας, στόν ἀγῶνα μας τόν πνευματικό, δέν
εἴμαστε μόνοι, ἔχουμε πάντοτε τήν ἰσχυρή καί ἀκαταίσχυντη προστασία
τοῦ τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, μεγάλο τμῆμα τοῦ ὁποίου ἔχουμε τήν
εὐλογία νά βρίσκεται σήμερα στόν ἱερό ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου
Ἀντωνίου προερχόμενο ἀπό τήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, στό
ἱστορικό μοναστήρι τῆς ὁποίας ἀφιέρωσαν πρό αἰώνων οἱ αὐτοκράτορες
τῆς Τραπεζοῦντος, οἱ Μεγαλοκομνηνοί. Εἴμαστε εὐτυχεῖς καί μακάριοι,
διότι ἔχουμε τήν ἐνεργό καί ζῶσα παρουσία καί ἐνίσχυση τῶν ἁγίων
μας, οἱ ὁποῖοι ποτέ δέν παύουν νά πρεσβεύουν ὑπέρ ἡμῶν στόν Θεό.
Ἔχουμε τά ἱερά καί χαριτόβρυτα λείψανά τους, στά ὁποῖα μποροῦμε νά
προστρέχουμε καί νά κοινωνοῦμε τῆς χάριτός τους. Ἔχουμε τίς ἱερές καί
θαυματουργές εἰκόνες τῆς Παναγίας καί τῶν ἁγίων μας, γιά νά καταφεύγουμε
σ᾽ αὐτές καί νά ἐπικαλούμεθα τή βοήθειά τους. Καί νά μήν ἔχουμε
καμία ἀμφιβολία, ἀδελφοί μου, ὅτι οἱ ἅγιοί μας καί ἡ Παναγία μας
σπεύδουν πάντοτε νά μᾶς προστατεύσουν καί νά μᾶς ἐνισχύσουν, ὅταν ἐμεῖς
ἀγωνιζόμεθα τόν καλόν ἀγῶνα. Ὁ τίμιος Σταυρός γίνεται πύργος ἀρραγής
πού μᾶς προστατεύει ἀπό τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ. Ἡ Παναγία μας
γίνεται σκέπη πού μᾶς καλύπτει καί μᾶς προφυλάσσει ἀπό παντός
κινδύνου. Οἱ ἅγιοι μᾶς συνοδεύουν στόν ἀγῶνα μας καί παρηγοροῦν τήν
ψυχή μας μέ τή χάρη τους. Ἀρκεῖ νά μήν παραλείπουμε νά τούς τό ζητοῦμε.
Ἀρκεῖ νά μήν παραλείπουμε νά προστρέχουμε σ᾽ αὐτούς καί νά
προσευχόμεθα ἐπικαλούμενοι τή βοήθειά τους.
Ἰδιαιτέρως
αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου, οἱ ὁποῖες εἶναι ἡμέρες
νηστείας καί προετοιμασίας προκειμένου νά ἑορτάσουμε τήν Κοίμηση
τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἄς μήν ξεχνοῦμε νά ζητοῦμε τή βοήθειά τους,
ὥστε νά ἐνισχύουν στόν ἀγώνα μας νά μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς τήν ἁγία βιοτή
τους.