Από το Βιβλίο της Ιεράς Μονής
Ο άγιος των δακρύων
Στην δεύτερη έκδοση του μικρού αυτού πονήματός μας «Ο Άγιος των Δακρύων» συμπεριλάβαμε το Οδοιπορικόν της Ιεράς Μονής.
Στους πρόβουνους του Ολύμπου, στον υψηλότερο γήλοφο, στη ράχη του Αδριανού, στα σύνορα των υπωρειών του Ολύμπου και των Πιερίων, κοντά στο χωριό Κονταριώτισσα Κατερίνης, βρίσκετε το Μοναστήρι του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Εφραίμ του Σύρου του Θαυματουργού.
Ήταν θέλημα Θεού «ο οικιστής του Ολύμπου», ο Όσιος Διονύσιος, να ενώση χρονικά, δώδεκα περίπου αιώνες και να συγγενέψει πνευματικά, με έναν άλλον «οικιστήν της ερήμου», τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο.
Δεν υπάρχουν, εξ όσων γνωρίζουμε ακριβή ιστορικά στοιχεία για την περιοχή αυτή. Αλλά όπως μαρτυρούν οι παλαιότεροι ο Όσιος Διονύσιος, όταν σαν άλλος Πρόδρομος του Πατροκοσμά, περιήρχετο τα χωριά για να κηρύξει και να εξομολογήσει, πέρασε και από τούτο το χωριό, κι ευχήθηκε και εδεήθηκε για τούτον τον τόπο, ο Κύριος γνωρίζει τι, ίσως και να έκτισε κάποιο μοναστήρι ή εκκλησία προς τιμήν της Αγίας Τριάδος (στην σημερινή τοποθεσία όπου βρίσκεται η Μονή), αφού εκατό μετρα νοτίως της Μονής, βρέθηκε αποκαλυπτικά, εικόνα παλαιά της Αγίας Τριάδος και ήδη είναι κτισμένο ένα ταπεινό εξωκλήσι προς τιμήν και πάλι της Αγίας Τριάδος.
Και έτσι «τριαδικά», μετά τον ο Όσιο Διονύσιο και τον Όσιο Εφραίμ να ευαρεστηθή και η Αγία και ένδοξος Μεγαλομάρτυς Νύμφη του Χριστού, Παρθένος και Πάνσοφος Αικατερίνα, που είναι και η Πολιούχος της Επαρχίας μας, με την Δημιουργία ενός γυναικείου Μοναστηρίου, που οι Μοναχές του, ως Νύμφες Χριστού, όπως κι Εκείνη, αφιερωθήκαν στην Λατρεία του Μοναδικού Θεού και «οι οποίες… προσπαθούν ωα διατρανώνουν την προσδοκία και την χαρά του Χριστού, την Παράδοση του Ορθόδοξου Ανατολικού Μοναχισμού, το κήρυγμα και τη Μαρτυρία του Μεγάλου Οσίου Προστάτη των.
«Ήρα τους οφθαλμους μου είς τα όρη
όθεν ήξει η βοήθεια μου. Η βοήθεια μου παρα Κυριου
του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γήν»
(Ψαλμ. ΡΚ΄ 1-2).
Η Ιερά Μονή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, ιδρύθηκε το έτος 1983 σαν Ιδιωτικό Ησυχαστήριον με την ευλογία του Μακαριστού Μητροπολίτη κυρού Βαρνάβα και αργότερα το έτος 1985, με το υπ΄ αριθμό 401/85 [Π.Δ. υπήχθηκε επίσημα στην Ιερά Μητρόπολη Κίτρους και Κατερίνης.
Κτίστηκε και συνεχώς ανακαινίζεται, σε ιδιόκτητα χωράφια, που αγόρασαν οι Μοναχές από τους «Βλάχους» της περιοχής.
Συμπληρωθήκαν περίπου δώδεκα χρόνια από το τολμηρό εκείνο ξεκίνημα και την αρχή του έργου, από το μηδέν. Άγονος και σχεδόν απαράκλητος τόπος, στον οποίον οδηγούσε από το χωριό ένα μικρό μονοπατάκι, πότε ανηφορικό και πότε κατηφορικό, μόλις που μπορούσες να αλλάξεις βήμα, γιατί ήταν πέρασμα των βοσκών με τα γιδοπρόβατά τους, μέσα από τα ξεραμένα ανισόπεδα χωράφια, που αν τύχαινε και έβρεχε χωνώσουν στα λασπωμένα χώματα, όπως συνέβη την πρώτη φορά της επίσκεψης μας εδώ.
Ο Θεός, όμως είχε προετοιμάσει τον τόπον αυτόν «άγιον κατοικητήριον Αυτού». Όλα μας εφάνηκαν, τότε, γνωστά γύρω μας, καίτοι ήταν η πρώτη φορά, (με κέντρο και σηματοδότη το όμορφο μικρό κατάλευκο σαν κομμάτι του Ουρανού που έπεσε στη γη, εξωκλήσι της Αγίας Τριάδος). Γιατί, απ΄ εκεί ήλθε σαν σύμβολο πληροφορίας, που έφερε μήνυμα καλωσορίσματος – και είναι μαρτυρία όλων εκείνων των πιστών, που μας συνώδευσαν την ημέρα εκείνη μέχρι εδώ – ένα πουλάκι μόνο του, που, πετώντας σχημάτισε το σημείου του Σταυρού, επάνω μας, και τιτιβίζοντας έφυγε…., για να λάμψει στη μνήμη μας έντονα, εκείνη η συνταρακτική, σε ανύποπτο χρόνο, αποκάλυψη, εν ώρα επίπονης προσευχής, και προφητικά ακούστηκε να λέγεται, καθώς έδειχνε το πρωτόγνωρο τότε, κατάλευκο σαν «Τριαδικό» Περιστέρι, εκκλησάκι της Αγίας Τριάδος, με το θεριωμένο πανύψηλο δέντρο, δίπλα του. «Αυτό που βλέπεις, (δηλαδή το εκκλησάκι), είναι ένα κομμάτι του Παραδείσου, (αφού κτίτωρ είναι «ο κατοικών εν Παραδείσω» Άγιος Διονύσιος), εκεί κοντά, θα κτίσεις μοναστήρι που θα γίνει κι αυτό ένα κομμάτι του Παραδείσου…». Και είναι πολύ συγκλονιστικό και συγκινητικό, όταν οι Προσκυνηταί εκφράζωνται με τις ίδιες λέξεις όπως «εδώ είναι ο Παράδεισος», «είναι κομμάτι του Παραδείσου», κ.λ.π.
Μήνυμα τούτο, που φέρνει στις καρδιές της Αδελφότητος την δύναμη για τον αγώνα της νήψης και της κάθαρσης, την υπομονή στους πειρασμούς, την εξ ύψους παρηγοριά, την ελπίδα της Αναστάσεως τη ασφάλεια, ότι ο Θεός, τις παρακολουθεί με την Αγάπη Του και με την Στοργή Του, πότε με τις δοκιμασίες και πότε με τις πλούσιες ευλογίες Του. Τούτος ο τόπος, αυτό το Μοναστήρι, ποτίζεται, καθημερινώς, με ιδρώτες και δάκρυα και αγιάζεται με προσευχές και αγρυπνίες.
Ο ταπεινός Προστάτης της Μονής, ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, ζητεί από τις Μοναχές Του, να ωριμάζουν και να ωραιοποιούνται ψυχικά μέσα στην άσκηση, στην υπακοή, στην προσευχή, στην υπομονή και επιμονή για την κατόρθωση της μοναχικής αρετής και τελειώσεως και να προσφέρονται κοπιάζοντας, θυσιαζόμενες, ταπεινούμενες και κενούμενες κι έτσι πληρούμενες και αναπαυόμενες.
«Εξαπόστειλον το φώς σου και την άληθειά σου αυτά με ωδήγησαν και ήγαγόν με εις όρος άγιον σου και εις τα σκηνώματά σου. Και εισελεύσομαι προς το θυσιαστήριον του Θεου, προς τον Θεον τον ευφραίνοντα την νεότητά μου»
(Ψαλμ. ΜΒ΄ 3-4).
«Ως πόλις επάνω όρους κειμέμη», μεγαλόπρεπα στέκει με την αγιορείτικη αρχιτεκτονική του και την παλιά παραδοσιακή όψη του, το Μοναστήρι του Οσίου Εφραίμ του Σύρου.
Μπροστά σου ανατολικά, βλέπεις, όχι πολύ μακριά τις καταγάλανες και φημισμένες Πιερικές ακτές μέχρι τον Θερμαϊκό κόλπο, την Νύμφη του Βορρά, την όμορφη Θεσσαλονίκη και τα περίχωρα και στο βάθος ψυχική ανάσα προς το Αγιώνυμον Όρος τον Άθωνα, με την καταπληκτική φυσική και πνευματική ακτινοβολία, το Περιβόλι της Παναγίας μας, που στέλνει συχνά τις πνευματικές ευωδίες του στο μικρό κήπο της Μόνης μας.
Βορειοανατολικά, ξεχύνεται η όμορφη πόλη της Κατερίνης η καρδία του Ν. Πιερίας, που μοιάζει να την κρατά το Μοναστήρι στην αγκάλη του, για να θυμίζει τον αναχωρητισμό των μοναχών από τον σύγχρονο μάταιο και γεμάτο σύγχυση κόσμο, μέσα σ΄ αυτή την υλιστική και ισοπεδωτική εποχή, αλλά και το χρέος που έχει για το λαό της, να εύχεται και να προσεύχεται αδιάλλειπτα γι΄ αυτόν.
Δυτικά, βλέπεις τα δαδωμένα Πιέρια, με τα όμορφα χωριά, που παίρνουν μια υπερκόσμια όψη στο ξεψύχισμα του ηλίου, δίπλα στον επιβλητικό και πολυσυζητημένο Όλυμπο, που προβάλλει Νοτίως της Μονής, με τις σπάνιες φυσικές ομορφιές και τα δροσερά νερά του και τις πάντοτε νυφοστολισμένες από τα χιόνια, ψηλότερες κορφές του, για να μας θυμίζει με το λευκό του χρώμα, την αγνότητα τούτου του βουνού και τη φωτεινότητα του, που την οφείλει σε μια μεγάλη και υπέροχη ασκητική φυσιογνωμία, τον Όσιο Διονύσιο.
Μια παρηγοριά στο Μοναστήρι ανηφορίζοντας από το χωριό, πολύ κοντά, αριστερά είναι η «Παναγία», ένας μεγαλοπρεπής Ναός του 11ου αι. μ.Χ. που τιμάται στην Κοιμήση της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Έτσι ο λοφωτός περίγυρος του Μοναστηρίου και οι περιβάλλουσες την Μονή ανισοϋψείς κοιλάδες, συνθέτουν όλα μαζί, ένα ειδυλλιακό τοπίο ψυχικής γαλήνης και περισυλλογής. Η θέα της Μονής σε απωθεί από τα εγκόσμια και σε παρωθεί προς τα ουράνια. Ανηφορίζεις προς τον Θεό!
Ως αγαπητά τα σκηώματά σου, Κύριε των Δυνάμεων
Επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου
Εις τας αυλάς του Κυρίου»
(Ψαλμ. ΓΙΓ΄ 2-3)
Κάθε επισκέπτη στην είσοδο ακόμη, πριν χτυπήσει το παραδοσιακό καμπανάκι και τον καλωσορίζει η Πορτάρισσα (αδελφή), τον υποδέχεται από το μικρό εξαγωνικό εκκλησάκι της, η Παναγία η «Πορταΐτισσα», που «θέλησε… μόνη της να προστατεύει τη Μονή μας και τα παιδιά της, τις Μοναχές», από κάθε ορατό και αόρατο εχθρό και από το σύγχρονο άνθρωπο της υπερκαταναλωτικής κοινωνίας, που δυσκολεύεται να κατανοήσει το Μοναχικό Μεγαλείο με την μυστική ζωή και προσφορά του.
Την Παναγία μας συνοδεύουν δεόμενοι, ο Όσιος Εφραίμ και η Αγία Αικατερίνα. Ο Τίμιος Πρόδρομος και η Θαυματουργός Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου. Άγγελοι περιβάλουν την παράσταση αυτή, που στο σύνολο της υποβάλλει τον προσκυνητή και τον προετοιμάζει, πως σε τόπο άγιο εισέρχεται.
Επάνω από το παρεκκλήσιο της Πορταΐτισσας, δεσπόζει το καμπαναριό.
Καθώς ο προσκυνητής διαβαίνει την Πύλη και εισέρχεται στη Μονή, ξανοίγεται μπροστά του η ευρύχωρη αυλή και εκεί διαπιστώνει, πως όλα, «κατά τάξιν και ευσχημόνως» καλοβαλμένα, σύμφωνα με την βυζαντινή τέχνη και παράδοση, διδάσκουν με τον τρόπο τους.
Η Μονή κτιριακά δεν έχει ολοκληρώσει το σχέδιό της. Είναι όμως, συν Θεώ, πάρα πολλά κα αξιόλογα, όσα έγιναν στα λίγα αυτά χρόνια.
Υπάρχουν ήδη δύο κτιριακά συγκροτήματα που ενώνονται και σχηματίζουν γωνία. Την παλαιά τριώροφη πτέρυγα την κοσμούν στα άκρα της δύο υπέργεια βυζαντινά κατανυκτικά παρεκκλήσια, του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου. Στην ίδια πτέρυγα ευρίσκεται το Σκευοφυλάκιον και η Βιβλιοθήκη, η Γραμματεία, ο Ξενώνας για περιωρισμένην φιλοξενίαν γυναικών και η Τραπεζαρία του ξενώνος. Επίσης, η Τράπεζα και το Μαγειρείον, το Προσφορείον, το Αρτοποιείοω και ο Παραδοσιακός φούρνος. Το κελλάρι, αποθήκες, οι εγκαταστάσεις κεντρικής θέρμανσης και οι βοηθητικοί χώροι. Στην νέα πτέρυγα στεγάζονται, τα κελλιά των αδελφών. Το Ηγουμενείον, το Συνοδικό (για τις συνάξεις της Αδελφότητος), το Νοσοκομείον.
Ένας ολόκληρος όροφος, στεγάζει τα ευρύχωρα εργαστήρια της Μονής.
Οι Μοναχές, εκτός από τις κοινές λατρευτικές ευκαιρίες ευκαιρίες «επτάκις της ημέρας», την ατομική προσευχή και μελέτη – την προσωπική άσκηση και τον αγιασμό τους, την απόκτηση των αρετών και την κατάκτηση της σωτηρίας με τη υπομονή, υπακοή κι επιμονή, που είναι το κύριο έργο τους, ασχολούνται σύμφωνα με την κλίση τους και ανάλογα με τις δυνάμεις τους, κατά παράγγελμα του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου «ψυχη νήφε, ίνα σωθής, σώμα έργασαι, ίνα τραφής», εκτός από τα βασικά «διακονήματα», με την βυζαντινήν αγιογραφία, χευσοκεντητική αμφίων, καλυμμάτων Αγίας Τραπέζης και ιερών σκευών, επιταφίων, σταυρών και ιερών εικόνων, με την ιερορραπτική, την μικροτεχνία παραδοσιακών πήλινων αγγείων, την κηροπλαστική και τα διακοσμητικά κεριά, την κατασκευή θυμιάματος, και άλλα ξυλουργικά χειροτεχνήματα και είδη ευλαβείας, μερικά των οποίων εκτίθενται στην Έκθεση της Μονής, που βρίσκεται δίπλα στην είσοδο. Αυτά δε αποτελούν και τον κύριο οικονομικό πόρο της λειτουργίας της Μονής. Χωρίς να παραβλέπουμε την συμβολή των ευσεβών συνδρομητών και δωρητών τους οποίους ευγνωμονούμε και αδιαλλείπτως ευχόμεθα υπέρ αυτών. Επίσης, με ζήλο ασχολούνται με την ανθοκομική, την δενδροκομία , την κηπουρική, την περιποίηση οικόσιτων ζώων.
Επειδή, όπως λέγει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, «κάθε άσκηση, δίχως αγάπη είναι ξένη του Θεού», και όπως ονομάζει τα μοναστήρια ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης , ¨πονών ασκητικών φυλακτήρια και σχολεία πάσης αρετής», και θέλει τους Μοναχούς, «ιαρούς ψυχών, φίλους τελειότητος», έτσι και η Μονή μας, αγωνίζεται και προσπαθεί με την βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου και με τις πρεσβείες και το υπόδειγμα του Οσίου Εφραίμ, τόσον στο κατηχητικό όσον και στο κοινωνικό έργο, θεμελιωμένο στο Ευαγγέλιο και την Ιερά Παράδοση, που θέλουν αδελφωμένες τη φιλοθεΐα και τη φιλαδελφεία μαζί με την φιλανθρωπία. Γιατί τα Μοναστήρια είναι θεραπευτήρια του πόνου, η λύτρωση του ανθρώπου και των δεινών η απαλλαγή. Τα καταφύγια των πιστών στους εσχάτους χρόνους «Θα έλθει ώρα, λέγει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που μέσα στις κοινωνίες θα πέσει τόση σύγχυση, που μόνο στα ιερά καταφύγια (δηλαδή στα μοναστήρια), ο άνθρωπος θα τρέχει να βρίσκει την βοήθεια».
«Λατρεύσω τω θελήματί σου πάσας τας ημέρας της ζωής μου και πάντας τους ανθρώπους αγαπών δουλεύσω αυτοίς κατά τη εντολήν σου»
(Άγιος Παχώμιος)
Επίσης δίπλα στην Πύλη της Μονής είναι το θυρωρείον,, το Εξομολογητήριον και το κατάλυμα του Πνευματικού και του Εφημερίου της Μονής. Στη συνέχεια εκτείνεται, μετά το κιόσκι, το νεόκτιστο φιλόξενο Αρχονταρίκι, που έχει άμεση λειτουργικότητα με τον Ναό.
Διαμορφωμένα έτσι, αφήνουν άβατους τους χώρους, όπου κινούνται οι αδελφές, για την περιφρούρηση της ησυχίας και την αντίσταση στην εκκοσμίκευση από τις συνήθειες και τους νέους τρόπους ζωής των κοσμικών επισκεπτών.
Σε περίοπτη θέση, που βλέπει στον Όλυμπο και στέκεται σαν παρατηρητήριο, νοτίως της Μονής, βρίσκεται η πιο όμορφη αναπαυτική καλοκαιρινή γωνία φιλοξενείας, το κιόσκι.
Βόρεια, βορειανατολικά, αφού περάσεις τον αύλειο χώρο, αλλά μέσα στον περίβολο της Μονής, ατενίζεις συγκινημένος, την οδό του Μαρτυρίου, τον Φρικτό Γολγοθά με τον πανύψηλο φωτισμένο Σταυρό, το Όρος των Ελαιών με τον Προσευχόμενο Κύριο και τέλος τον Πανάγιο Τάφο. Μεταφέρεσαι έτσι νοερά, στην Αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ και Θυμάσαι συγκλονισμένος το βαρύ σου καθήκον και το χρέος σου μπροστά στην Σταυρωμένη Αγαπή, τον Κύριο σου.
Κατηφορίζοντας, πιο κάτω, αντικρύζεις το Κοιμητήριο με το υπό ανέγερση παρεκκλήσιο των Ταξιαρχών.
Η Μονή έχει και δύο Ησυχαστικά Καθίσματα με μικρό παρεκκλήσιο του Προφήτη Ηλία, που χρησιμοποιούνται από την Γερόντισσα και τις αδελφές εκ περιτροπής.
«Τοις ερημικοίς άπαυστος ο θείος πόθος εγγίνεται,
κόσμου ούσι του ματαίου εκτός»
(Αναβαθμός α΄ ήχου)
Στο κέντρο της ανατολικής αυλής του Μοναστηριού, είναι θεμελιωμένο το μεγαλύτερο θαύμα της αγάπης του Θεού σε τούτη τη Μονή «Το Καθολικό της», αγιορείτικου τύπου. Ο Ιερός αυτός Ναός,. Η καρδιά της Μονής, είναι αφιερωμένος στον Προστάτη της Όσιο Εφραίμ και στην Παναγία μας, Ζωοδόχο Πηγή, για να θυμίζει στις μοναχές, την πρώτη Γερόντισσα και Έφορο του Μοναχικού Βίου, την Παναγία μας, αλλά και σε όλους τους φιλοθέους προσκυνητές τα ζωοπάροχα νάματα που χαρίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δια της Θεοτόκου στον κόσμο.
Και επισφράγισε την παρουσία της στο Μοναστήρι της, για την τιμή που της έγινε, και σαν Ζωοδόχος Πηγή, στις 8 Σεπτεμβρίου 1987, στην εορτή των Γενεθλίων Της, ανέβλησε θαυματουργικά, πλησίον του Ναού Της Αγίασμα για την ίαση ψυχών και σωμάτων.
Κάτω από το Καθολικό, που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί στο σχέδιο του, υπάρχει υπόγειος Ναός, δισυπόστατος, προς τιμή του Τιμίου Προδρόμου, του πρώτου ασκητού της ερήμου και των Αγίων Νεοφανών μαρτύρων, Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης.
Η Ιερά Μονή του Οσίου Εφραίμ πανηγυρίζει μεγαλοπρεπώς τον Προστάτη της Όσιο στις 28 Ιανουαρίου, και την ημέρα αυτή ιδιαίτερα, πλήθη προσκυνητών συρρέουν, που ενισχύονται και παραμυθούνται από τη Χάρη του Οσίου Εφραίμ, δέχονται τις θαυματουργικές Του πρεσβείες και προσκυνούν με ευλάβεια και πίστη τη χαριτόβρυτη εικόνα Του.
Η Ιερά Μονή επίσης, πανηγυρίζει την Παρασκευή της Διακαινησίμου, εορτή της Ζωοδόχου Πηγής και στη Μνήμη του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, 8 Σεπτεμβρίου στο Παρεκκλήσιο της και όταν εορτάζουν οι Άγιοι των υπολοίπων παρεκκλησίων της Ιεράς Μονής όπως : 28 Ιουλίου, στη Μνήμη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, 29 Αυγούστου Μνήμη Αποτομής Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου. Την Τριτη της Διακαινησίμου, τη Λαμπροτρίτη, της Παγαγίας Πορταΐτισσας και τη μνήμη των Αγίων Νεοφανών μαρτύρων, Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης.
Επίσης πανηγυρίζει και τελείται Αγρυπνία 25 Νοεμβρίου στη Μνήμη της Πολιούχου της Επαρχίας μας Μεγαλομάρτυρος Αγίας Αικατερίνης.
Στη Μονή Φυλάσσονται Άγια Λείψανα :
Των Αγίων Αποστόλων Λουκά και Θωμά,
Του Μεγάλου Αθανασίου,
Της Αγίας Παρασκευής,
Των Αγίων Ευγενίου, Μαρδαρίου και Ευστρατίου,
Του Αγίου Ευθυμίου,
Του Αγίου Αυξεντίου,
Του Αγίου Ιωάννου του Κουκουζέλους,
Του Αγίου Πέτρου του Αθωνίτου,
Των Αγιορειτών Πατέρων Σινά και ΡαΪθώ,
Των Αγίων Πατέρων εν τη Μονή του Αγίου Σάββα αναιρεθέντων,
Της Αγίας Αικατερίνης,
Του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω,
Της Αγίας Θεοδώρας
Του Αγίου Αρσενίου του εν Πάρω,
Του Αγίου Φιλουμένου του Νέου,
Των νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης,
κ.α.
Και η ζωή Μοναστήρι του Οσίου Εφραίμ, κυλά ήρεμα και ειρηνικά. Σ΄ αυτό κοινοβιάζουν νεές εκλεκτές και μορφωμένες μοναχές, υπό την πνευματική καθοδήγηση της ΚαθηγουμΈνης Αικατερίνης, και οι οποίες ζουν την κοινωνία της εν Χριστώ αγάπης, μοιραζόμενες τις χαρές και τις δοκιμασίες με επίγνωση και έχοντας τις καρδιές τους προσηλωμένες στον κοινό τους στόχο, χωρίς να απομακρύνονται από την αγάπη προς τον πλησίον.
Αγωνίζονται νύχτα-μέρα να μελετούν την Αγία Ζωή και τη Θεόπνευστη διδασκαλία του Οσίου Εφραίμ και με το παράδειγμα τους να διοχετεύουν αθόρυβα και κατανοητά την αξία της μαρτυρίας του κηρύγματος Του στον σύγχρονο κόσμο. Διότι ο Όσιος Εφραίμ, όπως διαβάζουμε στις διδαχές Του, έχει μια καταπληκτική σύγχρονη επικαιρότητα. Είναι ο χαρακτηριστικώτερος προφήτης της εποχής μας, καθώς αυτή αποδεικνύεται σαφέστατα εσχατολική και παρουσιάζει έκδηλα τα σημεία του Αντιχτίστου….».
Ενωπιον της προσδοκιας της ενδοξης επιφάνειας της ημερας του Χριστου, κηρυττει την μετανοιαν και σαλπιζει την προετοιμασια για την υποδοχη του Κυριου… Φωναζοντας σε ολους το «Μετανοείτε!».
Το βιβλιο αυτό το Εγραψε :
Η Αικατερίνα Μοναχή- Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής του Οσίου Εφραίμ του Σύρου Κονταριώτισσης – Κατερίνης.
Από εμάς λίγα λόγια γιατί για να σας περιγράψουμε τι είδαν τα μάτια μας χρίζονται τόμοι πολλών σελίδων.
Μετά από 27 έτη ζωής της Ιεράς Μονής του Οσίου Εφραίμ του Σύρου Κονταριώτισσης – Κατερίνης, αυτό που αντικρίζεις βλέποντας το κι αυτό που αισθάνεσαι είναι ότι δεν το έκαναν άνθρωποι αλλά ο Θεός.
Έστειλε ο Θεός ένα κομμάτι του Παραδείσου στη Γη!!!!
Κάθε άνθρωπος μοχθεί όλη του την ζωή για ένα σπίτι 80 έως 120 τ.μ.
Σε 27 χρόνια όλα σχεδόν τα Έργα τις Μόνης είναι τελειωμένα (τα χωράφια που αγόρασαν οι Μοναχές από τους «Βλάχους» της περιοχής είναι περίπου 45 με 50 στρέμματα, καταλαβαίνετε το μέγεθος του έργου αυτού.
Και το ποιο σημαντικό το Έργο τους Συνεχίζεται!!!!
O nikolaos και οι Συνεργάτες του Ευχαριστούν τις Αδελφές Μοναχές για την άριστη φιλοξενία τους την πλήρη ενημέρωση για την Ιστορία της Ιεράς Μονής του Οσίου Εφραίμ του Σύρου Κονταριώτισσης – Κατερίνης.
Επίσης την Αγία Καθηγουμένη Αικατερίνα Μοναχή, γιατί καίτοι ήταν κουρασμένη μας Δέχτηκε με πολύ Πνευματική Αγάπη μας ενημέρωσε κι Αυτή τα όσα έζησε όταν πρωτοανέβηκε εκεί, μας είπε για τους πρώτους συντρόφους της που ήταν τα Τσακάλια.
Φεύγοντας με την Ψυχή μας γεμάτη Πνευματική Γαληνή κι Ηρεμία.
Με την Χαρά κι Ευλογία από την χαριτόβρυτη εικόνα Του Οσίου Εφραίμ του Σύρου.
Με τις Ευχές την Ευλογία και Καθοδήγηση της Καθηγουμένης Αικατερίνας.
Και τέλος τις Ευχές των Αδελφών Μοναχών.
Αναρτήσεις
