Ιερά Μητρόπολις Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης.

Η Ιστορία
Οι Έλληνες που κατοικούμε σήμερα στη Δυτική Θράκη, έχουμε το βέβαιο αίσθημα, ότι πατούμε ένα μικρό κομμάτι από την εκτεταμένη Ελληνική Θρακική Γη των πατέρων μας. Οι πόλεμοι. οι περιπέτειες, τα διεθνή συμφέροντα και οι διπλωματίες οδήγησαν το 1922 στη συνθήκη της Λοζάνης που σύμφωνα με τις αποφάσεις της το Ν.Δ. τμήμα μόνο (Δυτική Θράκη) της Θράκης ανήκει οριστικά στην Ελλάδα, το Ν.Α. τμήμα στην Τουρκία και το Βόρειο και Β.Δ. στη Βουλγαρία αυτό που κατά το μεγαλύτερο μέρος ονομαζόταν Ανατολική Ρωμυλία. Το κράτος μας μένει πιστό στις διεθνείς συνθήκες και οι Έλληνες της Θράκης μέσα στα 70 χρόνια της ελευθερίας τους, που διακόπηκαν με την γερμανο-βουλγαρική κατοχή του 1941-1944, εργάζονται τα ειρηνικά έργα τους δημιουργώντας ένα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας γεμάτο από πολύμορφη οικονομική δραστηριότητα και πλούσιο σε αδιάκοπη συνέχεια της ελληνοχριστιανικής παραδόσεως. Είναι δε πάγκοινη η ευχή και η επιθυμία των Ελλήνων να συνεχισθεί η περίοδος αυτή της ειρήνης με τους γειτονικούς λαούς, για να ζήσουμε όλοι ήρεμα και φιλικά δοσμένοι στα έργα της σωστής ανθρώπινης ζωής, που εξασφαλίζουν στον κόσμο την γαλήνη και την ευημερία.
Οι όμορφες ζωντανές πολιτείες των Ελλήνων σ’ ολόκληρη τη Θράκη ξεψύχησαν κάτω από τα πλήγματα των πολέμων και των εκπατρισμών, ενώ οι ανεκτίμητοι εκκλησιαστικοί θησαυροί τους έγιναν στάχτη από τις φωτιές και τις λεηλασίες. Δύσμοιρη Θρακική Γη. Από την εποχή των Αρτάκων, των Αστών, των Βισαλτών, των Δολόγκων, των Κικόνων και των Οδρυσών, μέχρι των πολέμων με τους Πέρσες και τους Αβάρους, τους Ούνους και τους Ασιάτες, πορφυρώθηκε από τα αίματα των παιδιών της που ετάφησαν στα σπλάχνα της για να μη την στερηθούν ποτέ. Οι Έλληνες της Χαλκίδος, της Μυτιλήνης, της Χίου, της Κορίνθου, των Μεγάρων, της Κύμης, της Ιωνίας, μεταφύτευσαν στις γραφικές παραλίες της και στις ολοπράσινες πεδιάδες της, τις ένδοξες ελληνικές πόλεις, την Χαλκηδόνα, το Βυζάντιο, την Ποτίδαια, τα Άβδηρα, την Αίνο, την Δίκαια, την Μαρώνεια, την Καλλίπολη, την Ηράκλεια, την Αγαθούπολη, την Μεσημβρία, την Σηλυβρία, την Αγχίαλο, την Απολλωνία και τόσες άλλες. Τις πόλεις αυτές που διοχέτευσαν το αίμα τους στις φλέβες του Ρωμαίου κατακτητή, για να γίνει το Βυζάντιο η Βασιλεύουσα, για να ορθωθούν οι τρούλλοι και τα καμπαναριά, για να ακμάσει η ποίηση και να καταγραφεί η νομοθεσία, για να γραφούν χιλιάδες ιερά κείμενα, για να γεμίσουν οι τοίχοι των εκκλησιών από αγίους, για να ψαλούν οι ωραιότεροι ύμνοι του κόσμου, για να τραφούν όλες οι καλές τέχνες. Αγαπημένη Θρακική Γη των Πατέρων μας.