Ήταν επικεφαλής αξιωματικός των ρωμαίων στρατιωτών, στην εκτέλεση της θανατικής καταδίκης του Χριστού. Όταν εκτελούσε τη διαταγή του Πιλάτου, αγνοούσε ποιος ήταν ο Ιησούς, γι' αυτό παρέστη σε όλη τη διάρκεια της φρικτής τραγωδίας. Όμως η ψυχή του Λογγίνου δεν είχε τις φαρισαϊκές παρωπίδες και την αχρειότητα των ρωμαίων στρατιωτών. Είδε σε βάθος το θύμα και πρόσεξε σ' αυτό την αγαθότητα, τη σεμνότητα, αλλά και τη γαλήνη που το διέκρινε. Μετά το θάνατο του Κυρίου, όταν είδε το καταπέτασμα του Ναού να σχίζεται στα δύο, τη γη να σείεται, τις πέτρες να ραγίζουν και τα μνημεία να ανοίγουν, φωτίσθηκε ακόμα περισσότερο. Δε χωρούσε πλέον καμιά αμφιβολία μέσα του, και με όλη του τη δύναμη διακήρυξε κάτι, που όλοι όσοι έχουν καθαρά τα μάτια της ψυχής τους στην παντοδυναμία του Κυρίου διακηρύττουν: «Αληθώς ο άνθρωπος ούτος υιός ην Θεού». Αλήθεια, ο άνθρωπος αυτός ήταν υιός Θεού, ο Θεάνθρωπος Σωτήρ του κόσμου. Η είδηση ότι ο Λογγίνος ασπάσθηκε και κήρυττε τη χριστιανική πίστη, εξήγειρε τη μανία των Ιουδαίων, και με ενέργειες τους στη ρωμαϊκή εξουσία, τον αποκεφάλισαν.
Αναρτήσεις
