Εορτάστηκε η μνήμη του Οσίου Ιακώβου Τσαλίκη στην Άμμο Βεροίας.

Το Σάββατο 22 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου και του Οσίου Ιακώβου του εν Ευβοία στην Άμμο Βεροίας.

Ομιλία Σεβασμιωτάτου

Τιμᾶ καί πανηγυρίζει σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, τιμᾶ καί πανηγυρίζει καί ἡ ἐνορία σας ἰδιαιτέρως, τή μνήμη τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Τσαλίκη, ἑνός ἀπό τούς συγχρόνους μας ἁγίους, τόν ὁποῖο πολλοί ἐγνώρισαν καί συνανεστράφησαν καί καθοδηγήθηκαν ἀπό τόν ὅσιο πνευματικά, ἀλλά καί εἶχαν ἁπτά δείγματα τῆς ἁγιότητός του.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι πολλές φορές ἐντυπωσιαζόμαστε καί συγκινούμεθα ἀπό τά χαρίσματα πού ἔδωσε ὁ Θεός σέ πολλούς συγχρόνους μας ἁγίους, ὅπως τό προορατικό καί τό διορατικό χάρισμα, μέ τά ὁποῖα ἐνισχύουν καί ἐμᾶς στήν πίστη καί στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ὅμως αὐτά ὅσο ἐντυπωσιακά καί ἐάν εἶναι, ὅσο καί ἐάν ἀποδεικνύουν ὅτι οἱ διάφοροι ἁγιασμένοι Γέροντες, ἀσκητές καί ὅσιοι «εὗρον χάριν παρά τῷ Θεῷ», μᾶς βοηθοῦν μέ ἕναν ἔμμεσο τρόπο. Γίνονται τά μέσα πού μᾶς παρακινοῦν νά πιστεύσουμε περισσότερο, νά ἀγωνισθοῦμε περισσότερο, νά προσευχηθοῦμε περισσότερο καί νά ἐμπιστευθοῦμε τόν Θεό περισσότερο.
Τά οὐράνια καί θαυμαστά αὐτά χαρίσματα εἶναι σφραγίδα τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ στούς ἐκλεκτούς δούλους του, σέ ἐκείνους πού ἀγωνίσθηκαν γιά νά νεκρώσουν τόν παλαιό ἄνθρωπο καί νά ἐνδυθοῦν τόν νέο μέ τόν προσωπικό τους ἀγώνα πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους, μέ τή νηστεία, τήν ἀγρυπνία καί τήν προσευχή. Σέ ἐκείνους πού κάθαραν τήν ψυχή τους μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας ἀλλά καί τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό καί καλλιέργησαν στό γεώργιο τῆς ψυχῆς τους τίς ἀρετές τῆς ὑπακοῆς, τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἀγάπης.
Ὅλες αὐτές οἱ ἀρετές ἦταν βαθειά ριζωμένες στήν ψυχή τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Τσαλίκη καί ἦταν αὐτές πού τόν κατέστησαν δεκτικό τῶν οὐρανίων χαρισμάτων τοῦ Θεοῦ.
Ἄν ὅμως τά οὐράνια αὐτά χαρίσματα, τό προορατικό καί τό διορατικό, εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ πρός τόν μεγάλο ἀγωνιστή καί ἐκλεκτό δοῦλο του, τόν ἅγιο Ἰάκωβο, καί ἐμεῖς ἀπέχουμε πόρρω ἀπό αὐτά, εἶναι βέβαιο ὅτι ὑπάρχουν κάποια ἄλλα χαρίσματά του, τά ὁποῖα μποροῦμε καί θά πρέπει καί ἐμεῖς νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά τά ἀποκτήσουμε, ἄν θέλουμε πράγματι νά τόν τιμήσουμε μιμούμενοι τό παράδειγμα τῆς ἁγίας ζωῆς του.
Ἕνα χαρακτηριστικό στοιχεῖο τῆς ζωῆς του, τό ὁποῖο συνοδεύει ὡς προσωνύμιο τό ὄνομά του, τό «μέ συγχωρεῖτε», ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς ταπεινῆς του διαθέσεως ἀλλά καί τῆς ἐξαιρετικά εὐαίσθητης συνειδήσεώς του, ἡ ὁποία τόν παρακινοῦσε νά ζητᾶ ἀπό τούς ἀδελφούς του καί τούς συνανθρώπους του συγγνώμη, ἀκόμη καί μέ τήν πιό ἁπλῆ ὑπόνοια ὅτι ἐνδεχομένως κάποιος λόγος του, κάποια κίνησή του, κάποια σκέψη του μπορεῖ νά τούς ἔθλιψε, νά τούς ἀδίκησε, νά τούς πλήγωσε.
Ἄν σκεφθοῦμε πόσο δύσκολα ἐμεῖς ζητοῦμε συγγνώμη ὄχι μόνο γιά τά μικρά ἀλλά καί γιά μεγάλα σφάλματά μας·
ἄν σκεφθοῦμε πόσο εὔκολα ὀχυρωνόμαστε πίσω ἀπό τόν ἐγωισμό μας καί λέμε ὅτι δέν φταίξαμε, δέν ἀδικήσαμε, δέν μιλήσαμε μέ ἄσχημο τρόπο στόν ἀδελφό μας, στόν συνεργάτη μας, στόν σύζυγο ἤ στή σύζυγό μας, στά παιδιά μας, καί ἑπομένως πιστεύουμε ὅτι δέν ἔχουμε λόγο νά ζητήσουμε συγγνώμη·
ἄν σκεφθοῦμε πόσο εὔκολα ρίχνουμε τήν εὐθύνη στόν ἄλλο καί περιμένουμε ἀπό ἐκεῖνον πρῶτα νά μᾶς ζητήσει συγγνώμη, γιατί ἔφταιξε δῆθεν περισσότερο·
καί ἄν σκεφθοῦμε ἀκόμη πόσο δύσκολα παραδεχόμαστε τά σφάλματά μας καί ζητοῦμε συγγνώμη ἀπό τόν Θεό, ἀκόμη καί μέσα στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως, τότε μποροῦμε νά κατανοήσουμε τή μεγάλη ἀρετή καί τή μεγάλη ταπείνωση πού εἶχε ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Τσαλίκης, ἕνας ὄντως ἅγιος ἄνθρωπος, ἕνας διακριτικός καί ταπεινός ἱερομόναχος, ὁ ὁποῖος ζητοῦσε ἀκόμη καί ἀπό λαϊκούς καί ἀπό παιδιά καί ἀπό κάθε ἄνθρωπο συγγνώμη. Καί τήν ζητοῦσε εἰλικρινά καί μέ πραγματική αἴσθηση μετανοίας, ἀκριβῶς γιατί τό κριτήριο τῆς συνειδήσεώς του ἦταν ὑπερευαίσθητο, ὥστε νά στέκεται σέ πράγματα, γιά τά ὁποῖα ἐμεῖς οὔτε θά μπορούσαμε ποτέ νά φαντασθοῦμε ὅτι χρειάζεται νά ζητήσουμε ἤ νά μᾶς ζητήσει κάποιος συγγνώμη.
Ὁ ἅγιος ὅμως Ἰάκωβος, παρότι ἦταν ἡγούμενος, ἦταν Γέροντας, ἦταν ἅγιος, εἶχε τόσα πνευματικά χαρίσματα ζητοῦσε συγγνώμη μέ πολλή ταπείνωση, γνωρίζοντας ὅτι ὁ Θεός συγχωρεῖ ὅσους συγχωροῦν τούς ἀδελφούς του.
Αὐτή τήν ἀρετή τοῦ ἁγίου Ἰακώβου, πού μπορεῖ νά χρειάζεται προσπάθεια ἀλλά εἶναι προσιτή καί σέ μᾶς καί εἶναι καί σωτήρια, ἄς προσπαθήσουμε νά ἀποκτήσουμε, ὥστε νά μήν τόν τιμοῦμε μόνο μέ τούς ὕμνους μας ἤ μέ τήν προσκύνηση τῶν ἱερῶν του λειψάνων ἀλλά καί μέ τόν ἀγώνα μας νά τόν μιμηθοῦμε, καί νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἰακώβου, ὁ ὁποῖος μέ τήν ἁπλότητα καί τήν καλωσύνη καί τήν εὐγένειά του κέρδισε τό ἕνα. Ποιό εἶναι αὐτό τό ἕνα; Εἶναι ἡ σωτηρία. Κέρδισε τή σωτηρία. Κέρδισε τόν παράδεισο.
Πόσο εὔκολο εἶναι, γιά ὅλους μας, μέ ἁπλῆ ταπείνωση καί συγχώρηση νά γίνουμε καί ἐμεῖς τέκνα πράγματι τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐκεῖνος πού μᾶς συγχωρεῖ καθημερινά, ἐφόσον ζητήσουμε συγγνώμη.
Ἄς ἔχουμε τή χάρη τοῦ Ἁγίου. Ἀμήν

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ