Στο μνημόσυνο παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο αναπληρωτής Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων κ. Χρήστος Άνθης, ο Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας κ. Γιώργος Μαχειμάρης, ο Αντιδήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας κ. Νικόλαος Βραδής, εκπρόσωποι των στρατιωτικών και αστυνομικών αρχών του τόπου, οι πρώην Δήμαρχοι Κεντρικής Κέρκυρας Σωτήρης Μικάλεφ και Μερόπη Υδραίου, ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Ιονίων Νήσων κ. Πέτρος Αγγελόπουλος, ο εκπρόσωπος της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ για την ανακήρυξη του 2026 ως έτους Καποδίστρια κ. Γεώργιος Σκλαβούνος, η Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Έλενα Βουσολίνου, ο Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Κέρκυρας κ. Αριστοτέλης Βλάσσης, μαθητές και μαθήτριες με τις σημαίες των σχολείων της περιοχής, ενώ έψαλλε στο μνημόσυνο η Παιδική- Νεανική Χορωδία ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ υπό τη διεύθυνση της χοράρχου κ. Χριστίνας Καλλιαρίδου.
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσαν τα λόγια του μαθητή της Α’ Λυκείου Μάριου Κόλλα για τον Ιωάννη Καποδίστρια ως πρότυπο θυσίας, ανιδιοτέλειας, χριστιανικής ταπείνωσης και πατριωτισμού. Ο Μάριος μίλησε εκ μέρους της εκπαιδευτικής κοινότητας και δέχτηκε τα συγχαρητήρια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας κ. Νεκταρίου, ο οποίος μετά την τέλεση του μνημοσύνου έκανε τρισάγιο στον τάφο του Κυβερνήτη και κατέθεσε στεφάνι, ενώ η Χορωδία τραγούδησε τον Εθνικό Ύμνο.
Ο Μητροπολίτης Κερκύρας, σε προσφώνησή του προς τους συμμετέχοντες και τους μαθητές και τις μαθήτριες, επεσήμανε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Η ημέρα της αναχωρήσεως του Ιωάννη Καποδίστρια από τον κόσμο αυτό ήταν για εκείνον ημέρα μαρτυρίου. Το μαρτύριο ήταν και σωματικό, καθώς η ζωή του τελείωσε βίαια από χέρια αδελφοκτόνα. Το μαρτύριό του ήταν και ψυχικό, καθώς ένιωσε τις τελευταίες στιγμές της ζωής του τον πόνο ο αγώνας του να είναι η Ελλάδα ελεύθερη και ανεξάρτητη, όχι μόνο από τον Τουρκικό ζυγό, αλλά και από κάθε ξενική τυραννία, ότι δεν βρήκε δικαίωση. Ότι ελληνικά χέρια, οπλισμένα και παρακινημένα από ξένα συμφέροντα, αλλά και από ανθρώπινα πάθη, δεν του επέτρεψαν να ολοκληρώσει έναν αγώνα στον οποίο προσέφερε όλη του την ύπαρξη. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν ακόμη το ότι ενώ ο ίδιος είχε ένα πλήρες όραμα για την πατρίδα, να οργανώσει κράτος στηριγμένο στον διάλογο ανάμεσα στην ελληνική παράδοση και στη όποια πρόοδο γόνιμες Ευρωπαϊκές ιδέες μπορούσαν να συνεισφέρουν, το μέλλον θα επεφύλασσε την εγκατάλειψη της δικής μας ταυτότητας και ιδιοπροσωπίας και την ακολούθηση αυτού του τρόπου που ο μεγάλος αγωνιστής και στοχαστής του 1821 ο Μακρυγιάννης αποκαλούσε “φράγκικο”.
Και ηύξανε το μαρτύριο όταν ο Καποδίστριας ένιωθε πως ενώ ο ίδιος είχε ως σκοπό του οι Έλληνες να στερεώσουν το κράτος στην χριστιανική πίστη, στον συνδυασμό με την ελληνική παιδεία, στην αξιοποίηση των προσώπων που είχαν διάθεση να προσφέρουν τον εαυτό τους στο σύνολο, την Ελλάδα την περίμενε ο θρίαμβος του κομματικού συμφέροντος, της προσκολλήσεως στις ξένες δυνάμεις, του ατομισμού, της αρνήσεως του κοινοτικού συστήματος. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Καποδίστριας πήγαινε κάθε Κυριακή στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος, ότι ήταν προσευχόμενος άνθρωπος, το ότι προσέφερε όλη του την περιουσία στο Γένος μας, το ότι κινητοποίησε όλους τους φίλους του στην Ευρώπη για να συνδράμουν υλικά ώστε να ανοικοδομηθεί η γκρεμισμένη και ερειπωμένη Ελλάδα. Ο Καποδίστριας έφυγε από τη ζωή ως άνθρωπος πίστεως, αγάπης και θυσίας».
Ο κ. Νεκτάριος προέτρεψε, τέλος, τους μαθητές και όλους «να μάθουμε για το όνειρό του για την Ελλάδα, για τον αγώνα του, για τη θυσία του και αυτό να ζητάμε τόσο από τους εαυτούς μας, όσο και από την κοινωνία μας. Να αγαπάμε την πατρίδα μας με γνησιότητα. Να την υπερασπιζόμαστε δίδοντας τα χαρίσματά μας για την πρόοδό της. Και μέσα από αυτήν να προχωρούμε κι εμείς. Με αξίες. Με ιδανικά. Με πίστη. Κυρίως με τον αγώνα να είμαστε ελεύθεροι τόσο εντός μας, από τα πάθη και το κακό, όσο και με το να μην υποτασσόμαστε σε ξένες δυνάμεις, σ’ αυτές που άλλοτε με τα όπλα, άλλοτε με την εικονική και τεχνοκρατική πραγματικότητα δεν θέλουν να είμαστε Έλληνες, πατριώτες, με τη δική μας ταυτότητα και καρδιά».
Με το μνημόσυνο ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις που συνδιοργάνωσαν η τοπική Εκκλησία, η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Ιονίων Νήσων και η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για την ανακήρυξη του 2026 ως έτους Ιωάννη Καποδίστρια. Φέτος συμπληρώθηκαν 194 χρόνια από την αποφράδα ημέρα της δολοφονίας του κυβερνήτη στο Ναύπλιο στις 27 Σεπτεμβρίου 1831.
Αναρτήσεις
