Έμπνευση του Σεβασμιοτάτου κ. Δωρόθεου Β’ ήταν οι εκδηλώσεις να επιλεχθούν με στοιχεία που αντιπροσωπεύουν την Ερμούπολη, τον πολιτισμό της, με τη συναυλία της Δημοτικής Φιλαρμονικής και την δυναμική παρουσία της στο σύγχρονο κόσμο, με ομιλία του Δημάρχου Σύρου-Ερμούπολης κ. Αλεξ. Αθανασίου.
Η εκδήλωση περιελάμβανε, στο πρώτο μέρος, μία οπτική περιήγηση στην ιστορία του ναού με μουσική υπόκρουση από την Δημοτική μας Φιλαρμονική με εμβατήρια, που έχουν μεταγραφεί από την Μαέστρο Αλίς Λαμπάρς, ειδικά για τη Φιλαρμονική Δήμου Σύρου Ερμούπολης.
Στη συνέχεια, ο Δήμαρχος Σύρου-Ερμούπολης, κ. Αλέξανδρος Αθανασίου, με την εμπνευσμένη και τεκμηριωμένη ομιλία του, «ταξίδεψε» το πολυπληθές ακροατήριο στα χρόνια της ιδρύσεως της Ερμούπολης και της ανεγέρσεως του Μητροπολιτικού της Ναού, το κείμενο της οποίας παρατίθεται αυτούσιο κατωτέρω:
«Σεβασμιώτατε, Αγαπητοί μου,
επιτρέψτε αρχικά να σας κάνω κοινωνούς της μεγάλης τιμής, που μου προσέφερε η ιστορική συγκυρία, να είμαι, με την ψήφο των συνδημοτών μου Δήμαρχος της Ερμούπολης, μιας πόλης, που με την ίδρυση και τηνπολυεπίπεδη ανάπτυξή της, σηματοδότησε την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή της νεώτερης Ελλάδος, διεκδικώντας πολλές “πρωτιές”, όπως η ίδρυση σ` αυτήν του πρώτου πρώτου οργανωμένου Νοσηλευτικού Ιδρύματος, το 1825, που οι ρίζες τουανιχνεύονται στα προσκτίσματα του Μητροπολιτικού Ναού της Μεταμορφώσεως, όσο ακόμα μαινόταν ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας του Γένους μας, του πρώτου Γυμνασίου, το 1833, του πρώτου Υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας το 1844, του πρώτου Ναυπηγείου, του ΝΕΩΡΙΟΥ, το 1861, του πρώτου στην Ελλάδα μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, με απόφαση του ΔήμουΕρμούπολης το 1858, του πρώτου εργατικού Σωματείου το 1879, το οποίο, μάλιστα, τον ίδιο χρόνο κήρυξε την πρώτη απεργία στην Ελλάδα....
Στο σημεῖο αὐτό, καταθέτουμε τη συμμαρτυρία τῆςμεγάλης Συριανῆς ποιήτριας Ρίτας Μπούμη-Παπᾶ:
«Ἡ γέννηση τῆς Ἑρμούπολης, ἡ ἐκρηκτική της ἀνάπτυξη στά ταραγμένα ἐπαναστατημένα χρόνια, ἡ ἀκμη της, ἡ διεθνής λάμψη της, ἀλλά και ἡ τεράστια συμβολή της στόν Ἀγῶνα, ἀποτελεῖ τό δεύτερο, μετά τη νίκη, θαῦμα της Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης. Τό θαῦμααὐτό συντελέστηκε ἀπό καταδιωκόμενους Έλληνες, πού κατέφευγαν στίς ἄξενες ἀκτές τοῦ νησιοῦ μας, ρακένδυτοι, πεινασμένοι καί τρομαγμένοι ἀπό τίςσφαγές, τούς διωγμούς, τόν ἐξανδραποδισμό καί τήφρίκη. Μόνοι τους αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, ἀβοήθητοι, ἐγκαταλειμμένοι, παλεύοντας πρός ἄπειρα ἐμπόδια καίἀντιξοότητες, ἀνάστησαν στό κέντρο τοῦ Αἰγαίου, μιάπόλη μεγάλη, πολυάνθρωπη, ὀργανωμένη, αὐτοδιοικούμενη δημοκρατικά, σφύζουσα ἀπόοἰκονομική καί κοινωνική δραστηριότητα, ἡ ὁποία δένἐβοήθησε μόνο τήν Ἐπανάσταση νά σταθεί, ἀλλάἀποτέλεσε καί τό μοναδικό ἐμπορικό της λιμάνι….
….Στό λιμάνι τῆς Ἑρμούπολης ἔμπαιναν καί ἔβγαινανχιλιάδες σκάφη τό χρόνο, φορτωμένα σιτάρι γιά νάδιοχετευθεῖ στούς τόπους, πού ὅριζαν οἱ ἐπαναστατικέςἀρχές. Καί ὄχι μόνο σιτάρι…Ἀλλά καί μπαρούτη καίπολεμοφόδια καί ἄλλα ἀναγκαῖα. Μπορεῖ ἡ Σύρα νά μήνἔστειλε τέκνα της στά πεδία τῶν μαχῶν, ὅμως δέχθηκε τούς πληγωμένους τοῦ Ἀγῶνα στό πρῶτο ἙλληνικόΝοσοκομεῖο, πού ἵδρυσε ἡ πλούσια καίἐμποροκρατούμενη Ἑρμούπολη. Δέχτηκε τά ὀρφανά του στά Ὀρφανοτροφεῖα της καί στά Σχολειά της. Τά δίδαξε τέχνη στά ἐργαστήριά της. Καί τά ταμεῖα της δέντσιγκουνεύτηκαν σέ χρηματικά ποσά, ἐράνους. Ἔτσι, πού σύντομα νά γίνει ἡ Ἑρμούπολη ἡ μόνη ἐντόπια πηγή ἄντλησης ἐσόδων γιά τόν Ἀγῶνα.Ἡ τροφοδὀτρια σέχρῆμα. Ἡ προμηθεύτρια καί ἡ ἀνανεώτρια τοῦπολεμικοῦ στόλου τῆς Ἐπαναστάσεως. Ἀκόμα καί τόκέντρο τῆς πληροφοριοδότησής της. Ὁ τόπος, τέλος, ὅπου πρωτοεφαρμόζονταν οἱ θεσμοί καί ὁ τρόπος ζωῆςμιᾶς Εὐρωπαϊκῆς κοινωνίας, Διοίκηση, Δικαιοσύνη, Παιδεία, Κοινωνική Πρόνοια, Ὑγειονομία, Πολιτιστικά Ἱδρύματα, Ἐμπόριο, Ναυτιλία, Βιομηχανία, Ναυπηγική, Ἐργατικές Συντεχνίες, ὀργάνωση καί δύναμη, πού ἐπέτρεπαν στήν Ἑρμούπολη ἐπιβάλλουσα γνώμη στάδιάφορα σοβαρά γεγονότα τοῦ Ἀγῶνα.»
Ταυτόχρονα, θεωρώ σπάνιο και το προνόμιο, που μου επεφύλαξε η Ιστορία, η θητεία μου να συμπέσει με Επετείους, όπως αυτή των 200 χρόνων από την ανέγερση του Μητροπολιτικού μας Ναού, της Μεταμορφώσεως, την οποία αξιοχρέως τίμησε η Ιερά μας Μητρόπολη, υπό την έμπνευση και την καθοδήγηση του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Δωροθέου Β΄, τον οποίο συγχαίρω αλλά και ευχαριστώ, που μου ανέθεσε να εκφωνήσω την καταληκτική επετειακή ομιλία των εκδηλώσεων.
Θεωρώ ιδιαίτερα εύστοχη αυτή την τιμητική ανάθεση, διότι αποτελεί αναγνώριση του ρόλου που ανέλαβε και με επιτυχία επιτέλεσε η Τοπική Αυτοδιοίκηση, δια των τότε οργάνων της, στην ανέγερση του Μητροπολιτικού μας Ναού.
Σεβασμιώτατε, εκλεκτό ακροατήριο, γνωρίζουμε όλοι την άρρηκτη σύνδεση ναού και κοινότητας, που χαρακτηρίζει την Ελληνική παράδοση, από αρχαιοτάτων χρόνων.
Ήδη, από τα αρχαϊκά χρόνια πυρήνας μιας κοινότητας, κώμης ή και πόλης ήταν το ιερό και στα χριστιανικά χρόνια ο Ναός, ο οποίος αποτελούσε κέντρο όχι μόνο της θρησκευτικής, αλλά και της εθνικής, πολιτικής, κοινωνικής,οικονομικής και πολιτιστικής ζωής.
Αποτελεί παγιωμένη συνήθεια στην Ελληνική ιστορία, πρώτα να κτίζεται Ναός και έπειτα, γύρω του, να αναπτύσσεται η πόλη.
Την εντοπίζουμε στην ίδρυση των αποικιών, την παρατηρούμε στην Αρχαία Αθήνα, που δομήθηκε με κέντρο το ιερό της Ακρόπολης, στην Κωνσταντινούπολη, η οποία έπαψε να είναι Βυζάντιο, από τότε που κτίσθηκε η Αγία Σοφία, την ανιχνεύουμε στο θεσμό των Κοινοτήτων της Τουρκοκρατίας, αλλά και στη μετανάστευση των Ελλήνων τα νεώτερα χρόνια, καθώς, όπου εγκαθίσταντο Έλληνες, πρώτο μέλλημάτους ήταν η ανέγερση Ναού.
Το σημειώνουμε και στην περίπτωση της προσφυγούπολης Ερμούπολης:
Την πολυαιώνια ελληνική παράδοση ακολουθώντας οι πρόσφυγες, τήρησαν το από Θεού άρχεσθε!
Το βιοτικό επίπεδο των ντόπιων κατοίκων της Σύρου, κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης, ήδη είχε βελτιωθεί. Στο λιμάνι υπήρχε μια αξιόλογη εμπορική κίνηση και συριανά πλοιάρια ήδη ταξίδευαν με τακτικά δρομολόγια στα λιμάνια της Ιταλίας, της Μαύρης Θάλασσας και της Αιγύπτου.
Οι πρόσφυγες κατέφυγαν αρχικά στον οικισμό της Άνω Σύρου φιλοξενούμενοι ή έναντι «χαμηλού μισθίου». Τις χρονιές 1821–1823 οι χιλιάδες πρόσφυγες στο λιμάνι στεγάστηκαν σε καλύβες και παράγκες, χωρίς καμίααίσθηση μονιμότητας στο νησί. Η εγκατάσταση σε προσχώσεις του λιμανιού αποφασίζεται από τους πρόσφυγες από ανάγκη, αλλά πολύ σύντομα σε αυτές τις προσχώσεις των πρώτων οικιστών ξεφυτρώνει μια μικρή πόλη.
Η περιοχή αυτή,όπου αργότερα αναπτύχθηκε η Ερμούπολη, ουσιαστικά δεσμεύτηκε από την ελληνική κυβέρνηση, χαρακτηριζόμενη ως εθνική. Έτσι τέθηκαν οι βάσεις για την αλματώδη ανάπτυξη του εμπορίου και τη δημιουργία της Ερμούπολης τη διετία 1824-1826, καθιστώντας τη Σύρο κέντρο του διεθνούς εμπορίου.
Οι ξεριζωμένοι επέλεξαν να παραμείνουν σε ένα νησί που παρείχε ασφάλεια και ένα ραγδαία αναπτυσσόμενο λιμάνι που προσέλκυσε πλήθοςΕλλήνων και ξένων εμπόρων. Σίγουρα πολλοί πρόσφυγες, κυρίως Χιώτες μεγαλύτερης ηλικίας, ξαναγύρισαν στην πατρίδα τους. Όμως ως επί το πλείστον παρέμειναν στη Σύρο οι νέοι σε ηλικία, ορεξάτοι για δουλειά και αποφασισμένοι να πάρουν ρίσκα. Δεν είχαν να χάσουν και πολλά. Αντιθέτως, εάν πετύχαιναν, είχαν πολλά να κερδίσουν. Αυτοί οι νέοι σε ηλικία πρόσφυγες αγκαλιάστηκαν με τους Συριανούς και παρά τις δυσκολίες δημιούργησαν ένα θαύμα.
Κι έτσι γεννήθηκε η Ερμούπολη, γέννημα μόχθου κι επιμονής, η μοναδική πόλη που ιδρύθηκε από το μηδέν κατά τη διάρκεια του ξεσηκωμού του Γένους, η οποία υπήρξε αντίστοιχο του Χρυσού Αιώνα της Αρχαιότητας για τον 19ο αιώνα της νεότερης Ελλάδας.
Όμως πρωταρχικό μέλημα των πρώτων της πόλης μας οικιστών υπήρξε - πριν καν την πόλη και τα σπίτια τους χτίσουν, αλλά και το εμπόριο ξεκινήσουν - να θεμελιώσουν Ιερό, γιατί όλοι αυτοί , που κατά χιλιάδες είχαν καταφθάσει εδώ “ἠσθάνθησαν ἀπαραίτητον την ανάγκη τοῦ ναοῦ, ἵνα δέωνται τοῦ Ὑψίστου καί ὡςἄνθρωποι πολυπαθεῖς καί ὡς Ἕλληνες περιμένοντες τήνἀνάστασιν τοῦ ἀγωνιζομένου Ἑλληνισμοῦ”
«Τώρα ἡ ἀνάγκη καί ὁ πολλαπλασιασμός τῶν ἐνταῦθα Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ὑπερηύξησε τήν πρόκαιρού προθυμίαν των καί οὕτω συνελθόντες μίᾳ τῶν ἡμερῶν εἰς τό Ἐπαρχεῖον τοῦτο, μᾶς ἐπαρρησίασανἀναφοράν, τῆς ὁποίας ἴσον σᾶς περικλείομεν, ζητοῦντεςτήν ἄδειαν νά κατορθωθῇ αὐτό τό τόσον ἀναγκαῖον καίἱερόν ἔργον, ἡμεῖς ὅμως μή δυνάμενοι ἀμέσως να συγχωρήσωμεν τοῦτο, ἀγκαλᾶ καί ἱερόν ἔργον, ἐστοχάσθημεν κατά χρέος, νά ἀναχθῶμεν περί τούτου, εἰς τήν ἐκλαμπρότητά σας, παρ᾿ ἧς περιμένομεν, ὅσοντάχος, τήν ὑμετέραν Σεβαστήν περί τούτου διαταγήν, ἵναπράξωμεν τά δέοντα.
Αὐτά μέ ἐνθουσιασμό ἔγραφε ὁ Επαρχος Μυκόνου και Σύρας Αλέξανδρος Αξιώτης πρός τό ἘκτελεστικόΣώμα τῆς προσωρινής Διοικήσεως τῆς Ἑλλάδος.
Τό Ὑπουργεῖο τῶν Ἐσωτερικῶν, μέ Ὑπουργό τόΓρηγόριο Δικαῖο, τό γνωστό μας “Παπαφλέσσα”, ἀποδεχόμενο τά ὅσα ὁ Ἔπαρχος Σύρας στό ἔγγραφό του ζητεῖ - γνωρίζοντας ἴσως τίς ἀντιξοότητες κάτω ἀπ᾿ τίςὁποῖες αὐτός ἐργάζεται - καί θέλοντας νά τόνδιευκολύνει, εἰσηγεῖται μέ λόγια ἰδιαίτερα θερμά πρός τόἘκτελεστικό Σῶμα, προκειμένου νά δοθεῖ ἡ ἄδεια γιάτήν ἀνέγερση τοῦ Ναοῦ μας.
Στό εἰσηγητικό του ἔγγραφο μέ ἡμερομηνία 25-2-1824, ὁ Γρηγόριος Δικαῖος ἀναφέρει χαρακτηριστικά πώς: “...συμφέρει νά ἐκπληρωθῇ ἡ αἴτησις τῶν κατοίκων τῆς νήσου ταύ- της, διότι ἐκεῖ εἶναι ἔλλειψις Ναῶν καίδιότι πρέπει ἡ Διοίκησις νά εὐχαριστήση τούς κατοίκους αὐτούς, οἵτινες ἄλλοτε ὑπέφερον πολλά…..
Το όνειρο των προσφύγων γίνεται πραγματικότητα.
Ένας αυτόχθονας Ορθόδοξος γέροντας δώρισε το οικόπεδο προκειμένου να κτισθεί ο Ναός. Ήταν ο πιστός Φραγκούλης Καπουράλης. Είναι ο πρώτος μεγάλος Δωρητής και Ευεργέτης αυτής της Εκκλησίας.
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο ‘ΕπαρχοςΑξιώτης, «εφιλοτίμησα προσέτι τὸν σεβάσμιον γέροντα να αφήση ἐκ τῶν ἐξακοσίων γροσίων της αγοραπωλησίας του οικοπέδου τα τριακόσια, χάριν συνδρομής διά τόν οίκοδομηθησόμενον Ναόν. Τῇἐπαύριον προσκαλέσας εἰς τὸ Ἐπαρχεῖον διαφόρους τῶν ἐνταῦθα εὑρισκομένων ἐμπόρων, δεκαπέντε ὡς ἔγγιστατὸν ἀριθμόν, ἀνήγγει λα πρός αὐτούς το γεγονός, τοῖςἐπαρουσίασα δὲ ἀμέσως καί ἔγγραφον, ὡς είδος προκηρύξεως, τοῦ μέλλοντος ἐγερθῆναι ἱεροῦ κτιρίου, εἰς τὸ ὁποῖον καί ἔδωκα ὁ ἴδιος τὸ ὄνομα τῆςΜεταμορφώσεως καί παρεκάλεσα αὐτούς, δίδων το πρώτον παράδειγμα, να σημειώσουν ἀμέσως ἐπί τοῦἰδίου την χρηματικήν συνδρομήν του ἕκαστος. Τοῦτο καίπαραχρῆμα ἐγένετο, συναχθέντων εὐθύς περίπου τῶν γροσίων ὀκτώ χιλιάδων, ὥστε καί τῇ αὐτῇ ὥρᾳ διώρισαδιμελῆ ἐπιτροπήν ἐπί τῆς οἰκοδομής, τόν τε ἐν μακαρίᾳτῇ λήξει κύριον Νικόλαον Ταρμποχτζήν καί τόν κύριονΝικόλαον Φωκά...".
Έτσι ενεργούσαν τότε, εκλεκτό ακροατήριο, οι τοπικοί άρχοντες και οι δημότες για το κοινό καλό!
Και κάτω απ’αυτές τις συνθήκες έγινε η θεμελίωση μιας Εκκλησίας ξεχωριστής, μεγαλοπρεπούς, που θα συγκέντρωνε στα σπλάχνα της τους νέους κατοίκους του νησιού, που ήθελαν η Εκκλησία να είναι κοντά τους ώστε να καταφεύγουν κάθε στιγμή που μπορούσαν για να προσευχηθούν, να παρηγορηθούν και να ζητήσουν την …. «εξ ύψους βοήθειαν και δύναμιν».
Και ύψωσαν γρήγορα και αποφασιστικά τον καλλίμορφο αυτό Ναό του Σωτήρος Χριστού, σύμβολο της σωτηρίας τους, αλλά και της ατομικής και συλλογικής τους μεταμορφώσεως, ο οποίος κατέστη πνευματικό και κοινωνικό και πολιτιστικό κέντρο της νέας πόλης!
Εδώ ακούστηκαν οι φωτισμένοι λόγοι των δασκάλων του Γένους, του Γαζή, του Κωνσταντά, του Βάμβα.
Εδώ σ΄αυτή την ευρύχωρη βοτσαλοπλουμισμένηαυλή αναβίωσε η αρχαἰα Εκκλησία του Δήμου και εδώ, το 1826, αντήχησε και καταγράφηκε για πρώτη φορά το όνομα «Ερμούπολις», που ο Λουκάς Ράλλης πρότεινε και οι κάτοικοι με ιαχές απεδέχθησαν και έδωσαν στην πόλη, που με τα ίδια τους τα χέρια έχτισαν.
Μπροστά στο μεγαλόπρεπο, περίτεχνο και χρυσοσκάλιστο τέμπλο της ψάλθηκαν τα νικητήρια των ιερών αγώνων της Φυλής μας.
Στα μαρμαρόχτιστα κελλιά της, που είναι χτισμένα γύρω, σ' ένα πρόχειρο νοσοκομείο, το πρώτο της νεώτερης Ελλάδος, βρήκαν περίθαλψη «πληγωμένοι καπεταναῖοι, λαβωμένα παλικάρια, κτυπημένοι μπουρλοτιέρηδες», των οποίων οι πληγές υπό τον ίσκιο του Ναού στέγνωσαν και τα τραύματα επουλώθησαν, ανέστιοι και πένητες βρήκαν καταφύγιο και ο Διδάσκαλος του Γένους Άνθιμος Γαζής, πἀμπτωχος την 28η Νοεμβρίου 1828 απέθανε.
Το 1829 ο Μητροπολιτικός μας Ναός μετεβλήθη σε εκλογικό κέντρο, για τις πρώτες Βουλευτικές εκλογές, που προκηρύχθηκαν από τον Καποδίστρια, που, όμως, εν μέσω διαφωνιών και πρωτοφανούς εξάρσεως παθών, ματαιώθηκαν.
Από τον Άμβωνά του κοινοποιούνταν στους πολίτες νόμοι και αποφάσεις των Κυβερνήσεων.
Στον νάρθηκά του υπεδέχθησαν οι Ερμουπολίτες 3 φορές τον Ιωάννη Καποδίστρια και 7 φορές τον βασιλέα Όθωνα.
Στις 6 Απριλίου 1833 τελέστηκε μεγαλοπρεπές μνημόσυνο του Αδαμάντιου Κοραή με τη συμμετοχή όλων των πολιτών.
Κάτω από τους θόλους του επτά Μητροπολίτες Σύρου επευφημήθησαν ‘Αξιοι Ποιμένες του λαού, του ίδιου λαού, που θα τους προέπεμπε αργότερα με βουβό πόνο στην αιωνιότητα, οι αοίδιμοι Δωρόθεος Στέκας , Φιλάρετος Ιωαννίδης , Αθανασιος Λεβεντόπουλος, Μεθόδιος Παπαναστασόπουλος, Αλέξανδρος Λυκούργος, Δανιήλ Κοντούδης και Άνθιμος Κομνηνός.
'Ηδη ο Μητροπολιτικός μας Ναός, Σεβασμιώτατε, εισέρχεται στην τρίτη εκατονταετία, υπό την πεπνημένηΑρχιερατεία Σας και την ανύστακτη μέριμνα των πατέρων Εμμανουήλ Συρίγου και Αντώνιου Βελούδιου, οι οποίοι έχουν ταυτίσει τη ζωή τους μ’ αυτόν.
Στα νέα δεδομένα, που οι πολυποίκιλες εξελίξεις και ραγδαίες αλλαγές δημιουργούν, συνεχίζει την ιστορική του πορεία, φωτεινό και απτό παράδειγμα, ότι των Ελλήνων οι Κοινότητες, με ομόνοια και συνεργασία, φτιάχνουν άλλο γαλαξία!
Καλά Χριστούγεννα!»
Το δεύτερο μέρος της συναυλίας περιέλαβε κομμάτια, που συνέδεαν γνωστά κλασσικά θέματα με χριστουγεννιάτικες μελωδίες, σε μεταγραφή, τα περισσότερα, της Μαέστρου κας Αλίς Λαμπάρς.
Μετά την ολοκλήρωση της συναυλίας, που καταχειροκροτήθηκε ενθουσιωδώς από τους ακροατές, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β’, αφού αναφέρθηκε στην πρωτεύουσα θέση που κατέχει η Σύρος και η Ερμούπολη στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου και στην δισαιώνια πνευματική προσφορά του Μητροπολιτικού Ναού της Μεταμορφώσεως, ευχαρίστησε τον Ιερό Κλήρο, το Δήμαρχο Σύρου-Ερμούπολης κ. Αλεξ. Αθανασίου, τον οποίο και ενθέρμως συνεχάρη για την εντυπωσιακή, όπως είπε, ομιλία του, τους Αντιδημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους, τον Εισαγγελέα Εφετών Αιγαίου, τον Διοικητή της 6ης Περιφέρειας Λ.Σ., τους Αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. τους Προέδρους τοπικών φορέων και συλλόγων και τους προσελθόντες ακροατές, για την παρουσία τους.
Ευχαρίστησε , ωσαύτως, και συνεχάρη εγκαρδίως τον Αρχιερατικό Επίτροπο Σύρου, Πρωτοπρ. Φλαβιανό Αλμπέσκου, ο οποίος ανέλαβε όλο το βάρος της έμπνευσης, της διοργάνωσης και της άρτιας παρουσίασης της Εκδηλώσεως.
Τέλος συνεχάρη με θερμούς λόγους την Μαέστρο κα Αλίς Λαμπάρς και τα Μέλη της Δημοτικής Φιλαρμονικής, για την καθόλου προσφορά τους στα πολιτιστικά δρώμενα της Σύρου και την αποψινή μουσική πανδαισία και απένειμε, τιμής ένεκεν, στη Φιλαρμονική του Δήμου Σύρου- Ερμούπολης τον αναμνηστικό Σταυρό των 200 ετών του Μητροπολιτικού Ναού, ευχόμενος σε όλους για τα Χριστούγεννα.
Αναρτήσεις
