Ομιλία Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κερνίτσης κ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ επ’ αφορμή της συμπληρώσεως δέκα ετών από της εις Επίσκοπον Χειροτονίας του

 

Σεβασμιώτατε,

Σεβαστοί πατέρες,

Οσιότατοι Μοναχοί & Μοναχές,

Αξιότιμοι Εκπρόσωποι αρχών και Φορέων,

Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί,

Στα εφετινά Πρωτοκλήτεια 2024 ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας κ.κ. Χρυσόστομος, ορμώμενος από την πατρική αγάπη του και το ανύσταχτο ενδιαφέρον του τόσο προς την ελαχιστότητά μου, όσο και προς το ποίμνιό του, επρότεινε την διοργάνωση της αποψινής εκδηλώσεως, η οποία πραγματοποιείται με αφορμή της συμπληρώσεως δέκα ετών από της εις Επίσκοπον Εκλογής και Χειροτονίας μου.

Η αλήθεια είναι πως το κλίμα της αποψινής εκδηλώσεως καθίσταται ιδιαίτερα συγκινητικό, καθότι σε αυτόν τον ιερό χώρο σαράντα δύο χρόνια πριν ελάμβανα τον δεύτερο της ιεροσύνης βαθμό, ενώ τριάντα δύο χρόνια μετά ελάμβανα τον τρίτο βαθμό της ιερωσύνης διά των τιμίων χειρών του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας.

Θα ήθελα αρχικά να καταθέσω στην αγάπη σας ένα περιστατικό που έχω ιστορήσει και από άμβωνος και το οποίο αξίζει να επαναλάβω στην αποψινή πνευματική μας σύναξη.

Προ 18 ετών, στις 19 Μαρτίου 2006 στην εορτή των Αγίων Μαρτύρων Χρυσάνθου και Δαρείας, με επισκέφθηκε ο Σεβασμιώτατος προκειμένου να μου ευχηθεί για την ονομαστική μου εορτή. Κατά την διάρκεια αυτής της επισκέψεώς μια κίνησή του με ξάφνιασε και με συγκίνησε όλως ιδαιτέρως. Μου δώρησε, εκτός από την πολύτιμη παρουσία του εκείνη τη μέρα, ένα Αρχιερατικό Εγκόλπιο με την ευχή να με αξιώσει ο Θεός να καταστώ Αρχιερεύς της Αγίας μας Εκκλησίας. Η κίνηση αυτή του Σεβασμιωτάτου με πλημμύρισε με συγκίνηση αλλά και ευγνωμοσύνη.

Το αρχιερατικό εγκόλπιο που σας προανέφερα είναι αυτό που φορώ σήμερα και το οποίο εικονίζει την Υπεραγία Θεοτόκο. Αποτελεί δε για εμένα κειμήλιο υψίστου πνευματικού συμβολισμού, καθότι η κίνηση αυτή σε συνδυασμό με τις συνεχείς προσευχές του για την προαγωγή μου έλαβαν σάρκα και οστά κάποια χρόνια αργότερα τον Οκτώβριο του 2014.

Αδελφοί μου,

όταν ο Επίσκοπος αιτείται από τον Θεό πνευματικά αιτήματα, ο Θεός τον μετατρέπει σε δοχείο της Χάριτός Του και του χαρίζει απλόχερα τις ευεργεσίες Του. Ο Σεβασμιώτατος πολλάκις γίνεται αυτό το δοχείο της Χάριτος, ώστε το θέλημα του Θεού να ενεργεί στον ιερό κλήρο και τον ευσεβή λαό της Μητροπόλεώς μας.

Έτσι λοιπόν και σε μένα ενήργησε η χάρις του Παναγίου Πνεύματος και τον Οκτώβριο του 2014 η θεόπνευση πρόταση του Σεβασμιωτάτου προς την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για την ανύψωσή μου στον τρίτο βαθμό της ιερωσύνης έτυχε ιδιαίτερης πλειοψηφικής αποδοχής.

Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν!

Τα χείλη σιωπούν, η καρδία συστέλλεται μπροστά στις τόσες ευεργεσίες του Κυρίου προς την αναξιότητά μου. Τις αξίζω; Κύριος οίδε!

Σεβασμιώτατε και αγαπητοί μου αδελφοί,

τα δέκα αυτά χρόνια της αρχιερατικής μου διακονίας ένιωσα πόσο βαρύ μπορεί να καταστεί το ωμοφόριο του Επισκόπου, καθώς στους ώμους του σηκώνει καθημερινώς τις αγωνίες, τις ανάγκες, τις θλίψεις, μα πάνω απ’ όλα τις αμαρτίες του λαού. Η επισκοπική διακονία είναι θυσιαστική διακονία και διακονία προσφοράς με όποιο κόστος. Αυτή την ύψιστη διακονία προσπαθώ και εγώ να επιτελώ, ώστε να ανακουφίζω, όσο μου είναι εφικτό, τους ώμους του Σεβασμιωτάτου ο οποίος αναλώνεται νύχτα και ημέρα υπέρ ημών.

Όμως, μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ίσως με την στάση μου ή με το λόγο μου να ελύπησα εσάς Σεβασμιώτατε, τους αγαπητούς μας Κληρικούς και τους Λαϊκούς. Θα ήθελα με αφορμή την αποψινή εκδήλωση, η οποία αποτελεί για εμέ μια υπερβολικά τιμητική εκδήλωσή, να σας ζητήσω ταπεινά συγγνώμη.

Παράλληλα, θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω:

•    για την ες αεί ευγνωμοσύνη και πλήρη υπακοή στο πρόσωπο του Σεπτού πατρός και Ποιμενάρχου μας κ.κ. Χρυσοστόμου,

•    για την ες αεί πνευματική μου συμπόρευση με τους αγαπητούς και σεμνούς μας διακόνους και πρεσβυτέρους, αλλά και τις μοναστικές αδελφότητες της Μητροπόλεώς μας,

•    καθώς για την ες αεί διακονία μου στον πιστό και ευλογημένο λαό της Αποστολικής μας Εκκλησίας.

Παρακαλώ δε όλους σας να μην παύσετε να δέεστε για την αναξιότητά μου ώστε όλα αυτά τα χρόνια που είμαι ενδεδυμένος με το ιερό και τίμιο ράσο να έχω διανύσει και να έχω ανάβει επιτυχώς τις τρεις βαθμίδες της πνευματικής ζωής: την Κάθαρση ως Διάκονος, τον Φωτισμό ως Πρεσβύτερος,

και την Θέωση, ως Αρχιερεύς.

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη προσλαλιά μου θα ήθελα να τονίσω ότι, αποτελεί αδιαμφησβήτητο γεγονός η πρωτοβουλία αυτή του Σεβασμιωτάτου για απόψε, μια πρωτοβουλία που έρχεται να επιβεβαιώσει τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος με γλαφυρότατο τρόπο γράφει στην προς Εβραίους Επιστολή του: «τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος». Είναι βέβαια ευνόητος ὁ λόγος για τον οποίο ἡ αγία μας Εκκλησία επέλεξε να μας παρουσιάσει μέσα από την αποστολική αυτή περικοπή τον Μέγα Αρχιερέα μας Κύριο Ιησού. Κι ὁ λόγος είναι ότι σύμφωνα με το πρότυπο του Αρχιποίμενος Χριστού θα πρέπει να πολιτεύεται ο κάθε Επίσκοπος μέσα στην Εκκλησία.

Αυτόν τον Επίσκοπο και Μητροπολίτη μας δώρισε η Αγία μας Εκκλησία και γι΄ αυτόν θερμές θα πρέπει να αναπέμπονται οι προσευχές μας προς τον Κύριο ώστε να τον διατηρεί σώον, έντιμον, και υγιή για έτη πάμπολλα. Η δε αναξιότητά μου να βαδίζει εις τα ίχνη του, μιμούμενος και εγώ το παράδειγμά του και προσφέροντας όλες μου τις δυνάμεις στο πολύπτυχο έργο της Μητροπόλεώς μας.

Σε όλους εσάς τους αδελφούς διακόνους και πρεσβυτέρους, τις μοναστικές αδελφότητες και τον ευσεβή λαό που ήρθατε σήμερα εδώ συμμέτοχοι της ωραίας αυτής εκδηλώσεως εύχομαι πάντα τα προς σωτηρίαν αιτήματά σας να πραγματοποιήσει ο δωρεοδότης Κύριός μας.

Σας ευχαριστώ.