Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάσθηκε στην Τρίπολη η Κυριακή της Σταυρο- προσκυνήσεως.
Οι Ενορίες της Τριπόλεως κατακλύστηκαν από ευσεβείς χριστιανούς, ενώ οι Ιερείς μας αφού πρώτα τους ευλόγησαν με Τίμιο Σταυρό, εν συνεχεία διένειμαν σε όλους ως ευλογία σταυρολούλουδα και δεντρολίβανο από τον Τίμιο Σταυρό.
Σήμερα η Εκκλησία μας, μας προσκαλεί να προσκυνήσουμε τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο Σταυρός μας θυμίζει το πάθος του Κυρίου, απ' όπου παίρνουμε θάρρος και δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, έτσι ώστε μέσα μας να ζωντανέψει η ελπίδα της Αναστάσεως.
Όπως ο Κύριος, έτσι και εμείς, από τον πόνο και τη θλίψη του Σταυρού φτάνουμε στη χαρά της Αναστάσεως.
Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται «Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως».
Μετά από την Δοξολογία στο τέλος της ακολουθίας του όρθρου, ο Σταυρός μεταφέρεται από τον Ιερέα με πομπή συνοδευόμενη από μικρά παιδάκια που κρατούν λαμπάδες και εξαπτέρυγα στο κέντρο του Ναού, όπου εκεί τελείτε ως ορίζει το Εκκλησιαστικό τυπικό η ακολουθία της σταυροπροσκυνήσεως.
Οι Εκκλησιαζόμενοι ασπάζονται τον Τίμιο Σταυρό και λαμβάνουν από τα χέρια του Ιερέως ευλογία από άνθη και δεντρολίβανο. Ο Τίμιος Σταυρός παραμένει στο κέντρο του Ιερού Ναού όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το θέμα του Σταυρού για το οποίο κάνει αναφορά η υμνολογία της Εκκλησίας μας, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, παρουσιάζεται όχι μέσα στα πλαίσια του πόνου, αλλά της νίκης και της χαράς, με αποτέλεσμα οι Χριστιανοί μας που διαβαίνουν την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και έχουν αρχίσει να κουράζονται, να παίρνουν δύναμη και ευλογία για να συνεχίσουν μέχρι τέλους τον πνευματικό τους αγώνα και να αρχίζουν να βλέπουν στο τέλος της πνευματικής τους πορείας το Άγιο Πάσχα να τους περιμένει με την ανάλογη Λαμπρότητα του, άλλωστε οι παλαιότεροι αλλά και οι νεότεροι προσφωνούμε το Άγιο Πάσχα και Λαμπρή.
Η περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι η περίοδος της σταυρώσεως του εαυτού μας, της αποπομπής των παθών και των λαθών μας, αντηχεί στα αυτιά μας η εντολή του Χριστού που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής: «…όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι...». Αλλά βλέπουμε ότι δεν καταφέρνουμε πάντα να σηκώσουμε το σταυρό μας και ν' ακολουθήσουμε το Χριστό γιατί σκοπίμως αποφεύγουμε να ατενίσουμε το Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίνει νόημα αλλά και δύναμη σε όλους μας.
+ Ιερεύς Ιωάννης Σουρλίγγας
Οι Ενορίες της Τριπόλεως κατακλύστηκαν από ευσεβείς χριστιανούς, ενώ οι Ιερείς μας αφού πρώτα τους ευλόγησαν με Τίμιο Σταυρό, εν συνεχεία διένειμαν σε όλους ως ευλογία σταυρολούλουδα και δεντρολίβανο από τον Τίμιο Σταυρό.
Σήμερα η Εκκλησία μας, μας προσκαλεί να προσκυνήσουμε τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο Σταυρός μας θυμίζει το πάθος του Κυρίου, απ' όπου παίρνουμε θάρρος και δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, έτσι ώστε μέσα μας να ζωντανέψει η ελπίδα της Αναστάσεως.
Όπως ο Κύριος, έτσι και εμείς, από τον πόνο και τη θλίψη του Σταυρού φτάνουμε στη χαρά της Αναστάσεως.
Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται «Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως».
Μετά από την Δοξολογία στο τέλος της ακολουθίας του όρθρου, ο Σταυρός μεταφέρεται από τον Ιερέα με πομπή συνοδευόμενη από μικρά παιδάκια που κρατούν λαμπάδες και εξαπτέρυγα στο κέντρο του Ναού, όπου εκεί τελείτε ως ορίζει το Εκκλησιαστικό τυπικό η ακολουθία της σταυροπροσκυνήσεως.
Οι Εκκλησιαζόμενοι ασπάζονται τον Τίμιο Σταυρό και λαμβάνουν από τα χέρια του Ιερέως ευλογία από άνθη και δεντρολίβανο. Ο Τίμιος Σταυρός παραμένει στο κέντρο του Ιερού Ναού όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το θέμα του Σταυρού για το οποίο κάνει αναφορά η υμνολογία της Εκκλησίας μας, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, παρουσιάζεται όχι μέσα στα πλαίσια του πόνου, αλλά της νίκης και της χαράς, με αποτέλεσμα οι Χριστιανοί μας που διαβαίνουν την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και έχουν αρχίσει να κουράζονται, να παίρνουν δύναμη και ευλογία για να συνεχίσουν μέχρι τέλους τον πνευματικό τους αγώνα και να αρχίζουν να βλέπουν στο τέλος της πνευματικής τους πορείας το Άγιο Πάσχα να τους περιμένει με την ανάλογη Λαμπρότητα του, άλλωστε οι παλαιότεροι αλλά και οι νεότεροι προσφωνούμε το Άγιο Πάσχα και Λαμπρή.
Η περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι η περίοδος της σταυρώσεως του εαυτού μας, της αποπομπής των παθών και των λαθών μας, αντηχεί στα αυτιά μας η εντολή του Χριστού που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής: «…όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι...». Αλλά βλέπουμε ότι δεν καταφέρνουμε πάντα να σηκώσουμε το σταυρό μας και ν' ακολουθήσουμε το Χριστό γιατί σκοπίμως αποφεύγουμε να ατενίσουμε το Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίνει νόημα αλλά και δύναμη σε όλους μας.
+ Ιερεύς Ιωάννης Σουρλίγγας
Αναρτήσεις
