Τό όλο κτιριακό συγκρότημα της Μονής προβάλλει σάν φρούριο καί εντυπωσιάζει μέ τή βαθμιδωτή προσαρμογή του στίς απότομες κλίσεις του εδάφους, τούς εξώστες, τούς τρούλους, τήν ανεμόσκαλα καί τό δίχτυ, απ’ όπου γινόταν η πρόσβαση μέχρι τό 1962. Παρ’ ότι εν μέρει παρουσιάζει όψι ερειπίων αποτελεί μνημειακό σύνολο εξαιρετικού ενδιαφέροντος, μέ τήν πληθωρική χρήσι ξύλου καί τήν εις ορόφους διάταξι των κελλιών.
Ο Ναός υψώνεται στό κέντρο της εσωτερικής αυλής της Μονής καί κτίστηκε τό 1550 από τό Νεόφυτο Λαρίσης, διότι εκείνος πού έκτισε ο Άγιος Βησσαρίων μέ πέντε τρούλλους κατέρρευσε από ισχυρότατο σεισμό τό 1544.
Είναι σταυροειδής, τετρακιόνιος μέ τρείς τρούλλους καί χορούς κατά τόν Αγιορείτικο τύπο. Σε πολλή καλή κατάστασι διατηρείται όλος ο Αγιογραφικός του διάκοσμος, πού αποτελεί έργο του εξαιρέτου αγιογράφου Τζώρτζη καί των μαθητών του. Ανήκει στά επιτεύγματα της Κρητικής Σχολής καί ολοκληρώθηκε τό 1557. Τό διατρήτου τεχνικής τέμπλο φιλοτεχνήθηκε τό 1767 από ξυλογλύπτας πού καταγόταν από τό Λινοτόπι της Β. Ηπείρου. Η Αγία προσωπικότης του κτίτορος της Μονής Αγίου Βησσαρίωνος καί οι μοναχοί πού ασκήθηκαν σ’ αυτή τήν ενέδειξαν σεβάσμιον προσκύνημα αλλά καί συγχρόνως σπουδαίον κέντρον θρησκευτικού, κοινωνικού, εθνικού καί πολιτιστικού βίου στή Θεσσαλία καί στήν Ηπειρο. Οργανωμένο Εργαστήριο βιβλιογραφίας πλαισιωμένο από αρίστους κωδικογράφους μοναχούς καί παρόμοιο βιβλιοδεσίας παρήγαγε πλήθος χειρογράφων πού εμπλουτίζουν σήμερα ιδιαίτερα τήν εθνική Βιβλιοθήκη των Αθηνών.
Πολλές φορές λόγω της δράσεώς της απέβη ο στόχος των κατακτητών. Τό 1771 πέντε χιλιάδες τουρκαλβανοί τήν πολιορκούν καί τήν λεηλατούν.Τό 1800 επίσης. Τό 1823 σώζεται ως εκ θαύματος από τήν πρωτοφανή αγριότητα του τουρκαλβανού Σούλτζε Κόρτζα πού είχε αποφασίσει νά τήν παραδώση στήν φωτιά. Α Αποχώρησε αφού ασύλησε τό ταμείο της καί άλλους από τούς μοναχούς έσφαξε, άλλους εκακοποίησε.
Παρ’ όλα αυτά τά δεινά τό 1858 επί ηγουμενίας του ρέκτου Αρχιμ. Κυπριανού αναλαμβάνει τήν προστασίαν καί τήν διοίκησιν της ελληνικής σχολής στά Τρίκαλα, ενώ παράλληλα ιδρύει ιατρείο πού διέθετε επιστήμονα ιατρό γιά τή δωρεάν περίθαλψι των απόρων αθενών της περιοχής. Τό 1943 έμελλε νά υπομείνει δύο φορές ανελέητο βομβαρδισμό από τά στρατεύματα κατοχής. Τά κτίριά της αρχισαν βαθμηδόν νά καταρρέουν. Απέμειναν πλέον ολίγοι γέροντες μοναχοί, πού κράτησαν όμως άσβεστον τήν δάδα της μοναχικής παραδόσεως. Σήμερα καταβάλλονται προσπάθειες νά αναστηλωθούν καί αποκατασταθούν τά κτίριά της πού κατέρρευσαν από τίς περιπέτειες αιώνων καί νά τηρηθούν μέ ευλάβεια οι ιερές αποθήκες του Αγίου ιδρυτού της.
Μέ εντολή του Αγίου Βησσαρίωνος πού διατυπώνεται στή διαθήκη Του παραμένει άβατος γιά τίς γυναίκες. Πανηγυρίζει τήν 15η Σεπτεμβρίου ημέρα της μνήμης του Αγίου.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ
Ο κτίτορας της ιεράς Μονής Δουσίκου Αγιος Βησσαρίων αποτελεί μία φωτεινή προσωπικότητα καί πολύεδρος φυσιογνωμία της εκκλησίας καί του Γένους στό πρώτο ήμισι του 16ου αιώνος. Γεννήθηκε στήν Πόρτα Παναγιά Τρικάλων τό 1490 μ.Χ. αν καί οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες ανατράφηκε από τούς ευλαβείς γονείς του μέ τά ιερά νάματα της ορθοδόξου πίστεώς μας.
Από τή νεανική του ηλικία διακρινόταν γιά τήν ευφυΐα καί τή σύνεσί του αλλά καί καί γιά τήν ευθύτητα του χαρακτήρος του, τήν αγνότητα καί σωφροσύνη του, τήν ταπεινοφροσύνη καί τή βαθειά πίστι του, τήν απέραντη αγάπη του.
Νεώτατος γίνεται μοναχός καί χειροτονείται διαδοχικά διάκονος καί πρεσβύτερος. Τό 1517 εκλέγεται επίσκοπος Ελασσώνος καί τό 1521 αναλαμβάνει τήν διοίκησι της επισκοπής Σταγών υπομένοντας συγχρόνως μέ θαυμαστή ανεξικακία συκοφαντίες καί σκληρές δοκιμασίες στίς οποίες έλαμψε ως χρυσός εν χωνευτηρίν. Τό 1527 αναβιβάζεται στό θρόνο της Μητροπόλεως Λαρίσης μέ έδρα τά Τρίκαλα καί ακτινοβολεί μέ τήν αγιότητα της ζωής του καί τήν καταπληκτική αγαθοεργό δράσι του,
Σε χρόνια ζοφερά πρωτοστατεί σέ πρωτοποριακά έργα κοινωνικής ε?ποιίας. Οργανώνει κοινότητες καί ανοίγει διαβάσεις στίς ορεινές δύσβατες περιοχές. Στήνει γεφύρια γιά τίς επικοινωνίες, όπως του Κοράκου στόν Αχελώο, της Σαρακίνας στόν Πηνειό καί της Πύλης στόν Πορταϊκό.
| Μέ τήν φωτεινή του παρουσία αναχαιτίζει τούς βίαιους εξισλαμισμούς, ελευθερώνει αιχμαλώτους καί σάν επιστέγασμα των μεγαλόπνοων κοινωφελών έργων του, γιά τά οποία κέρδισε τήν εκτίμησι καί τόν θαυμασμό καί αυτών των κατακτητήν Τούρκων, κτίζει τήν ιστορική Μονή του Σωτήρος Χριστού ή όπως λέγεται Δουσίκου. Εκοιμήθη τήν 13ην Σεπτεμβρίου 1540, υμνούμενος από τότε ως Άγιος καί θαυματουργός. Η Τιμία Κάρα του φυλάσσεται στήν Ιερά Μονή του. | |
| από : http://www.imts.gr |
Αναρτήσεις
