Είναι η επισφράγιση της Σαρακοστής και η αρχή της Πασχαλινής περιόδου. Είναι η εορτή της Ταφής του Κυρίου και η κάθοδός Του στον Άδη. Στον Όρθρο της ημέρας, δηλαδή το βράδυ της Μ. Παρασκευής, τα Εγκώμια που ψάλλονται έχουν αναστάσιμο χαρακτήρα.
Το πρωί του Μ. Σαββάτου έχομε τον Εσπερινό της Αναστάσεως.
Ο ιερέας, ντυμένος στα λευκά άμφια, σκορπάει δάφνες μέσα στον ναό και ψέλνει το δοξαστικό τροπάρι: «Ανάστα ο Θεός κρίνον την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι της έθνεσι», ενώ οι καμπάνες ηχούνε χαρμόσυνα.
Το βράδυ του Μ. Σαββάτου όλοι γευόμαστε την μεγάλη νίκη. Ήδη έχομε περάσει στην Κυριακή την Μία των Σαββάτων. Συμμετέχουμε στην μεγάλη χαρά, την μεγάλη νίκη, λουσμένοι στο φως της Αναστάσεως. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια. Εορταζέτω γουν πάσα κτίσις την έγερσιν Χριστού εν η εστερέωται».
Περάσαμε κιόλας στην επόμενη Ημέρα Κυρίου, την Κυριακή, την Όγδοη, την ανέσπερη, την αιώνια, της οποίας το μεταμορφωτικόν κάλλος προγευόμαστε.
Ανάστα ο Θεός
Αναρτήσεις
