Την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό στον Ιερό Ναό Αγίου Λουκά Συμφερουπόλεως του ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
O Σεβασμιώτατος στο τέλος του Εσπερινού με την ευκαιρία της έναρξης της νέας κατηχητικής χρονιάς και της πρώτης συνάξεως κατηχητών, κατηχητριών, κυκλαρχών και κυκλαρχισσών διάβασε σχετική ευχή.
Στην συνέχεια μίλησε για οργανωτικά θέματα ο υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητος Αρχιμ. Παύλος Σταματάς, ενώ στο τέλος ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε πατρικούς λόγους και ευχές για το πνευματικό έργο που ξεκινάει και επέδωσε στους κατηχητές και τους υπευθύνους των κύκλων μελέτης Αγίας Γραφής τα διοριστήρια για τη νέα κατηχητική χρονιά.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
Στόν ἀπόηχο τῆς ἑορτῆς τοῦ ἠγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Κυρίου μας, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τοῦ ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ, τή μετάσταση τοῦ ὁποίου ἑόρτασε σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, συγκεντρωθήκαμε ἀπόψε στήν καθιερωμένη σύναξη τῶν κατηχητῶν καί κυκλαρχῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως μέ τήν εὐκαιρία τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, στό ὁποῖο ἤδη εἰσήλθαμε ἀπό τήν 1η Σεπτεμβρίου.
Ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου μᾶς δίδει τήν ἀφορμή γιά νά διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις, ὠφέλιμες, πιστεύω, καί γιά τόν καθένα μας προσωπικά ἀλλά καί γιά τή διακονία μας στό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ποιός ἦταν ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος τό γνωρίζουμε ὅλοι. Ἦταν ἕνας νεαρός ἄνδρας, πού ψάρευε μαζί μέ τόν ἀδελφό του, τόν Ἰάκωβο στή λίμνη τῆς Γεννησαρέτ. Ἐκεῖ τόν συνάντησε ὁ Χριστός καί τόν κάλεσε νά γίνει μαθητής του. Καί ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης τά ἐγκατέλειψε ὅλα, καί τό ἐπάγγελμα καί τό πλοῖο καί τόν πατέρα του, καί ἀκολούθησε τόν Κύριό μας. Καί ἔμεινε δίπλα του ὄχι μόνο τά τρία χρόνια τῆς δημόσιας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μόνο τήν ὥρα τοῦ μαρτυρίου τοῦ Κυρίου μας κάτω ἀπό τόν Σταυρό, ὅταν ὅλοι οἱ ἄλλοι μαθητές του τόν εἶχαν ἐγκαταλείψει, ἀλλά καί μέχρι τέλους τῆς δικῆς του ζωῆς, ὑπομένοντας καί ἐξορίες καί δοκιμασίες χάριν τοῦ Εὐαγγελίου καί τοῦ ἀγαπημένου Διδασκάλου του.
Τό σύντομο αὐτό βιογραφικό σημείωμα, θά ἔλεγα, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τοῦ ἠγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Κυρίου μας, μᾶς δείχνει κάποια βασικά χαρακτηριστικά του, κάποια χαρακτηριστικά πού θά πρέπει νά ἔχει καί ἡ δική μας ζωή, ἐάν θέλουμε νά διακονοῦμε στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μέ πιστότητα καί ἀφοσίωση στόν Χριστό, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης.
Τό πρῶτο χαρακτηριστικό εἶναι ἡ αὐταπάρνηση. Ὁ ἅγιος εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀνταποκρίθηκε ἄμεσα στήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ νά τόν ἀκολουθήσει καί παρέμεινε σέ ὅλη του τή ζωή πιστός καί ἀφοσιωμένος στήν πρόσκληση αὐτή. Πρώτη προτεραιότητα ἦταν ἡ μαθητεία καί ἡ μετάδοση τοῦ σωτηρίου λόγου τοῦ Εὐαγγελίου.
Μέσα ἀπό τά ἱερά κείμενα τῶν Εὐαγγελίων μποροῦμε νά διακρίνουμε πόσο πιστός καί ἀφοσιωμένος ἦταν στόν Χριστό. Ἦταν, θά μπορούσαμε νά ποῦμε, ὁ πιό πιστός καί ὁ πιό ἀφοσιωμένος μαθητής του. Ἦταν αὐτός πού αἰσθανόταν νά φλέγεται ἡ ψυχή του ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν διδάσκαλό του καί αἰσθανόταν καί τή δική του ἀγάπη, ὥστε νά τολμᾶ νά γράφει γιά τόν ἑαυτό του, ὄχι ἀπό ὑψηλοφροσύνη καί ὑπερηφάνεια, ἀλλά ἐπειδή ἔτσι τό αἰσθανόταν, ὅτι ἦταν ὁ μαθητής «ὅν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς».
Καί ἡ Ἐκκλησία μας ἐπιβεβαιώνει αὐτή τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ πρός τόν μαθητή του ἀποκαλώντας τον «ἠγαπημένο μαθητή τοῦ Κυρίου». Ὄχι βεβαίως γιατί ὁ Χριστός κάνει διακρίσεις, ἀλλά γιατί κάθε ἄνθρωπος λαμβάνει ἀγάπη ἀπό τόν Χριστό ἀντίστοιχη μέ αὐτή πού τοῦ προσφέρει. Διότι ἡ ἀγάπη πλατύνει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί τήν κάνει δεκτική τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τῶν δωρεῶν του, μέ τίς ὁποῖες μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἀνταποκριθεῖ ἀποτελεσματικότερα στή διακονία τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἀνθρώπων.
Τό διαπιστώνουμε, ἄλλωστε, στήν περίπτωση τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε πολλῶν δωρεῶν. Ἀξιώθηκε νά εἶναι μεταξύ τῶν τριῶν μαθητῶν πού πῆρε μαζί του ὁ Χριστός στό ὄρος Θαβώρ καί νά ζήσει τό μοναδικό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεώς του. Ἀξιώθηκε νά ἀκουμπήσει ἐπί τό στῆθος τοῦ θείου Διδασκάλου κατά τόν Μυστικό Δεῖπνο, ἀλλά καί νά βιώσει τό στοργικό ἐνδιαφέρον τοῦ Κυρίου, ὅταν ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ ὁ Χριστός τοῦ ἐμπιστεύθηκε τήν Παναγία Μητέρα του καί τόν ἴδιο σέ Ἐκείνην, λέγοντας «ἰδού ὁ υἱός σου» καί «ἰδού ἡ μήτηρ σου», νά τόν θέσει δηλαδή στή δική του θέση δίπλα στήν Παναγία μας.
Καί ἀκόμη ἦταν ὁ μαθητής ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νά ἀκούσει στό σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως στήν Πάτμο τή φωνή τοῦ Θεοῦ καί νά καταγράψει στό μοναδικό προφητικό βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης ὅσα ἄκουσε καί τοῦ ἀποκάλυψε ὁ Θεός γιά τό μέλλον τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων.
Μπορεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος νά μήν διέθετε κοσμικές γνώσεις καί μόρφωση, ἀλλά ἡ μαθητεία του κοντά στόν Χριστό, ἡ μεγάλη ἀγάπη καί ἀφοσίωσή του καί ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς ἀλλά καί τῆς ζωῆς του γενικότερα εἶναι τά στοιχεῖα τά ὁποῖα τόν ἀνέδειξαν μέγα Θεολόγο καί μάλιστα ὡς τόν πρῶτο, στόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία ἔδωσε τόν τίτλο τοῦ Θεολόγου.
Ἀκριβῶς ἐπειδή πίστευσε καί ἀφοσιώθηκε μέ ἀπόλυτη ὑπακοή στόν Χριστό καί στόν λόγο του, γι᾽ αὐτό καί μπόρεσε νά κατανοήσει καί νά ἐκφράσει τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ, νά ἐκφράσει τό μυστήριο τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ καί ἡ ὁποία θεώνει τόν ἄνθρωπο. Ὑπάρχουν μάλιστα ἑρμηνευτές οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ὅτι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής ἔλαβε τό χάρισμα τῆς θεολογίας «ἐπιπεσών ἐπί τῷ στήθει» τοῦ Χριστοῦ τήν ὥρα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, κίνηση ἡ ὁποία φανερώνει τήν οἰκειότητα καί τήν ἀγάπη του πρός τόν Χριστό.
Ὅλα αὐτά τά χαρακτηριστικά στοιχεῖα τῆς προσωπικότητος καί τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τοῦ ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ, τοῦ παρθένου καί ἠγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Κυρίου μας, θά πρέπει νά ἐμπνέουν καί ὅλους ἐμᾶς, πού κατά κάποιον τρόπο συνεχίζουμε τό ἔργο του μέσα ἀπό τό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως.
Σέ ὅποια θέση καί ἐάν βρισκόμαστε, κατηχητές ἤ κυκλάρχες, κληρικοί ἤ λαϊκοί, μεγαλύτεροι ἤ νεώτεροι, δέν θά πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι θά πρέπει νά μᾶς διακρίνει τό πνεῦμα τῆς μαθητείας. Μπορεῖ νά διδάσκουμε καί νά κατηχοῦμε τούς ἀδελφούς μας, ἀλλά δέν διδάσκουμε ἀφ᾽ ἑαυτῶν. Δέν εἶναι δική μας ἡ διδασκαλία καί τό εὐαγγέλιο πού διδάσκουμε, εἶναι τοῦ Κυρίου μας. Ἐμεῖς, ἀκόμη καί ἄν ἔχουμε τό προνόμιο νά τό μεταδίδουμε στούς ἀδελφούς μας, δέν παύουμε νά εἴμαστε μαθητές, διότι διδάσκαλος εἶναι μόνο ὁ Χριστός, ὅπως τό εἶπε καί ὁ ἴδιος· «εἷς γάρ ὑμῶν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός». Μόνο ὅποιος αἰσθάνεται καί συμπεριφέρεται μέ πνεῦμα μαθητείας, ὡς μαθητής δηλαδή, αὐτός δέν κινδυνεύει οὔτε νά παρασυρθεῖ σέ πλάνες, οὔτε νά παρασύρει ἄλλους σέ δικά του μονοπάτια, οὔτε νά ἀποτύχει στό ἔργο του, γιατί τήν ἐπιτυχία τοῦ ἔργου μας, τοῦ κάθε ἔργου μας, καί τοῦ κατηχητικοῦ, μᾶς τήν ἐξασφαλίζει ἡ χάρη τοῦ Χριστοῦ. «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν», λέγει ὁ Χριστός, ἐνῶ στούς ταπεινούς «δίδωσι χάριν» καί τούς δίδει «στόμα καί σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν» ἀκόμη καί «οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν».
Τό πνεῦμα τῆς μαθητείας συνδυάζεται καί ἔχει ὡς προϋπόθεση τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό, ὅπως τό βλέπουμε στή ζωή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Καί ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό, ὅπως γράφει ὁ ἴδιος, ἐκφράζεται καί μέ τήν ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους, πρός τά πλάσματα τοῦ Θεοῦ, διότι ἡ προσφορά τῆς ἀγάπης εἶναι μίμηση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἀγάπη, καί «ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ», ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
Καί ὅταν μένουμε στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τότε μένουμε μαζί του καί ἔχουμε τή χάρη του καί τόν φωτισμό τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὥστε ὅ,τι διδάσκουμε νά εἶναι λόγος Θεοῦ, διότι αὐτός εἶναι τό ζητούμενο. Δέν εἶναι ζητούμενο νά λέμε τίς δικές μας ἀπόψεις καί θεωρίες στούς ἀνθρώπους. Εἶναι νά μεταδίδουμε τόν σωτήριο λόγο τοῦ Κυρίου μας, γιατί μόνο αὐτός ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώπους στήν ἀλήθεια καί στή σωτηρία. Ὅλα τά ὅλα πού μπορεῖ νά λέμε, ἀκόμη καί ἄν εἶναι εὐχάριστα, ὠφέλιμα, βοηθητικά, δέν εἶναι σωτήρια. Καί ἐμεῖς ὀφείλουμε νά δώσουμε στούς ἀδελφούς μας τήν προοπτική τῆς σωτηρίας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἡ ὁποία καί εἶναι τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας.
Καί ἄς μήν φοβόμαστε ἤ ἄς μήν σκεπτόμαστε ὅτι δέν εἴμαστε θεολόγοι ἤ ὅτι οἱ ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας εἶναι δυσνόητες καί δέν μποροῦμε νά τίς λέμε σέ μικρά παιδιά. Δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι, ἐάν διακονοῦμε μέ ἀγάπη καί ἐάν οἱ ἄνθρωποι παρακολουθοῦν μέ ἀγάπη τά κατηχητικά μαθήματα, τότε καί ἐμεῖς θά μιλοῦμε ὅπως πρέπει, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ὅσοι μᾶς ἀκοῦν θά καταλαβαίνουν τήν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας.
Ἄς μήν ξεχνοῦμε, ἄλλωστε, ὅτι καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἦταν νέος καί πολλοί ἀπό τούς μαθητές τοῦ Κυρίου ἦταν ἀγράμματοι ἁλιεῖς, ἀλλά ὅλα αὐτά δέν τούς ἐμπόδισαν νά γίνουν οἱ διαπρύσιοι κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου καί νά ὁδηγήσουν δι᾽ αὐτοῦ ἑκατομμύρια ἀνθρώπων στή σωτηρία καί τή λύτρωση.
Ἀντίθετα, πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ὅπως ὁ Ἄρειος, στόν ὁποῖο ἀναφερθήκαμε σέ προηγούμενη σύναξή μας φέτος, καθώς τό ἔτος πού διανύουμε εἶναι ἀφιερωμένο στήν ἐπέτειο τῶν 1700 ἐτῶν ἀπό τήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας.
Ἡ Σύνοδος αὐτή καταδίκασε τόν Ἄρειο, πού ἦταν μέγας θεολόγος, ἀλλά καί τίς κακοδοξίες καί τίς αἱρετικές του διδασκαλίες, μέ τίς ὁποῖες παρέσυρε χιλιάδες ἀνθρώπους ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας καί τούς ὁδήγησε στήν ἀπώλεια καί τήν καταστροφή.
Γι᾽ αὐτό θά πρέπει καί ἐσεῖς, μέ τήν καθοδήγηση τοῦ Γραφείου Ποιμαντικῆς Διακονίας τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως καί τῶν ὑπευθύνων κληρικῶν, νά μεταδίδετε στά παιδιά μας, τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, ἀλλά καί ὅσους συμμετέχουν στούς κύκλους μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τήν ἀκριβῆ ἀλήθεια τῆς πίστεως. Νά τήν ἀκοῦν καί νά τήν γνωρίζουν. Καί ὁ Θεός, ἀνάλογα μέ τή διάθεση τοῦ καθενός, μέ τήν ἀγάπη καί τόν ζῆλο του, θά τόν καθοδηγήσει καί θά τοῦ ἀποκαλύψει τήν ἀλήθειά του, ὅπως τό ἔκανε καί γιά τόν ἠγαπημένο μαθητή του, τόν εὐαγγελιστή Ἰωάννου, στόν ὁποῖο καί ἀπεκάλυψε τά ἀπόκρυφα τῆς θείας Σοφίας.
Μέ αὐτές τίς ταπεινές σκέψεις καί ἐκφράζοντας τίς εὐχαριστίες μου πρός ὅλους σας, ὅσοι διακονεῖτε καί στηρίζετε τό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, εὔχομαι πατρικά καί ἀπό καρδίας νά ἐμπνευσθεῖτε ἀπό τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά διακονήσετε καί φέτος μέ ζῆλο, μέ ἀγάπη, μέ ἀφοσίωση καί μέ ὑπακοή στήν Ἐκκλησία στό κατηχητικό της ἔργο, τό ὁποῖο ἐμπιστευόμαστε καί στή δική σας ἀγάπη.
Αναρτήσεις
