"Ο Χριστός συναντά μιά τραγική πομπή.
Οδηγούν στην ταφή το γιό μιάς χήρας και την ευσπλαχνίστηκε.
Και πλησίασε.
Της είπε να μην κλαίει και της παραδίδει αναστημένο τον γιό της.
Αποκαθιστά ουσιαστικά τη ζωή και πάλι σ'αυτή τη γυναίκα γιατί η αγάπη
είναι ζωή.
Της επιστρέφει τον αγαπημένο της γιο για να της δείξει ότι Αυτός είναι ο
Κύριος της ζωής και του θανάτου. Και να μας πει κι εμάς ότι η Ανάσταση
είναι το τέλος και όχι ο θάνατος.
Πολλές φορές όμως οι άνθρωποι οδηγούμεθα στο θάνατο πριν απ'τον φυσικό
θάνατο όταν μισήσουμε ο ένας τον άλλον. Αυτό το μίσος και η στέρηση της
αγάπης είναι βίωμα θανάτου και ο Χριστός μας καλεί να ζούμε την Αγάπη
και όχι τον θάνατο.
Κι ένα τελευταίο: Αλήθεια, αν οι γονείς οι τραγικοί των Τεμπών είχαν
οδηγήσει τα παιδιά τους στην αποτέφρωση, σήμερα τι θα είχαν σαν ελπίδα
για να δουν τι πραγματικά συνέβη εκεί;
Απλώς, ένα επίκαιρο ερώτημα".
Αναρτήσεις
