Βαθιά βραδιά σκεπάζει την πόλη, εσπέρα της πρώτης εκείνης ημέρας μετά το Σάββατο, όταν ο χρόνος έμοιαζε με παγωμένη αιωνιότητα.
Αυτή η Κυριακή, που ονομάστηκε του Θωμά, φέρνει στο νου μας την αφήγηση του Ευαγγελιστή Ιωάννη, ιστορία που πλέκει μαζί το φόβο και τη χαρά, την αμφιβολία και τη βέβαιη ομολογία.
Καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων (Ιωάν. 20,19), εικόνα που λαμπυρίζει στη μνήμη, σε ψυχές συσπειρωμένες σε εσωτερικούς θαλάμους, κλειστές όχι μόνο από τον εξωτερικό κίνδυνο, αλλά και από το βαθύτερο τρόμο του ακατανόητου, της απώλειας, του κενού που άφησε ο Σταυρός.
η συνέχεια: Εδώ
Αναρτήσεις
