Στη σύντομη και μεστή περιεχόμενου προσφώνηση του υποψηφίου Διακόνου,
ο Σεβασμιώτατος αντιφώνησε ερμηνεύοντας το χωρίο από το βιβλίο της
Εξόδου:«Καὶ ἐκάλυψεν ἡ νεφέλη τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, καὶ δόξης Κυρίου
ἐπλήσθη ἡ σκηνή· καὶ οὐκ ἠδυνάσθη Μωυσῆς εἰσελθεῖν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ
μαρτυρίου, ὅτι ἐπεσκίαζεν ἐπ᾿ αὐτὴν ἡ νεφέλη καὶ δόξης Κυρίου ἐνεπλήσθη ἡ
σκηνή». Εκτός από την εξεικόνιση του θαύματος της σαρκώσεως του Υιού
και Λόγου του Θεού από την Παναγία Μητέρα μας, που τον κρατεί στα
σπλάχνα της, όπως η Κιβωτός τις πλάκες της Διαθήκης, η Νεφέλη που
επισκιάζει την Κιβωτό αναφέρεται στο αδύνατο της προσέγγισης του Θεού
από τον άνθρωπο μετά την πτώση του και την απομάκρυνσή του από τον
Παράδεισο. Η Νεφέλη αίρεται με την Σάρκωση του Χριστού ο οποίος λυτρώνει
τον λαό του Θεού με τη σταυρική θυσία και την Ανάσταση του, ενώ οι
Απόστολοι και μετ’ αυτούς οι επίσκοποι και δια της ευλογίας αυτών οι
ιερείς, οδηγούν τον λαό του Θεού διαμέσου των οχληρών τούτου εδώ του
κόσμου στο χώρο της Βασιλείας του Θεού, σωζόμενοι και σώζοντες δια της
Χάριτος του Θεού.
Σε αυτή την μακρά αλυσίδα προστίθεται και ο νέος διάκονος, ο οποίος
καλείται να συνεχίσει την τροφοδοσία των χριστιανών, αίροντας την όποια
νεφέλη κρύπτει τον Θεό από τους ανθρώπους.
Μετά το τέλος της Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος διένημε το αντίδωρο στο πολυπληθές εκκλησίασμα, ενώ ο νέος διάκονος τους δέχθηκε τις ευχές δίνοντας αναμνηστικά.