Ιερός Ναός των Αγίων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου (Μητροπολιτικός Ναός της Χίου)

http://www.ecclesia.gr/greek/dioceses/xios/in_agiou_mina.html

ερός Ναός Αγίων Αναργύρων Δράμας

http://www.in-agioianargyroi-dramas.gr/

Ιερό Μετόχιο Αγίου Αθανασίου Αλωνίων Σαμοθράκης (Μετόχι Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

http://www.imalex.gr/ED056E18.el.aspx

Ιερά Ανδρώα Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Αετοχωρίου

http://www.imalex.gr/C441EEE2.el.aspx

Ιερά Γυναικεία Μονή "Παναγίας του Έβρου" Μάκρης

http://www.imalex.gr/monimakris.el.aspx

Άγιος Υάκινθος ο Κουβικουλάριος (Θαλαμηπόλος) (3 Ιουλίου)

Καταγόταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117). Ήταν άνθρωπος με εξαιρετική συμπεριφορά και διετέλεσε κουβικουλάριος του αυτοκράτορα. Διεκπεραίωνε τα καθήκοντα του μέσα στο παλάτι κατά τον καλύτερο τρόπο. Ήταν προσεκτικός και δε μολύνθηκε από τη χλιδή των ανακτόρων. Η ψυχή του ολόκληρη ήταν δοσμένη στο Σωτήρα Χριστό. Γι' αυτό, όταν ο Τραϊανός διέταξε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Υάκινθος δε δίστασε να ομολογήσει μπροστά στον αυτοκράτορα ότι είναι χριστιανός. Ο Τραϊανός εξεπλάγη και του είπε ότι είναι αχάριστος, για την εμπιστοσύνη και την υπόληψη που του πρόσφερε το παλάτι. Τότε ο Υάκινθος με ψυχική άνεση απάντησε: "Αν η ευγνωμοσύνη είναι αρετή, βασιλιά, ποια απολογία θα μπορέσω να δώσω αρνούμενος το Σωτήρα μου Χριστό, ο όποιος έχυσε για μένα το αίμα του, ο οποίος μου χάρισε την πίστη, την ελπίδα, την αγάπη, ο όποιος μου δίνει λιμάνι στις τρικυμίες της ψυχής, παρηγοριά στη θλίψη, ασφάλεια στα κύματα, θώρακα στις δοκιμασίες; Και ο οποίος μου επιφυλάσσει συμμετοχή αιώνια στη βασιλεία Του και τη δόξα;" Ο Τραϊανός, στενοχωρημένος από τα λόγια του Υακίνθου, διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό, εκτός και αν ήθελε να φάει ειδωλόθυτα. Σαράντα μέρες πέρασε έτσι ο Υάκινθος, χωρίς να αγγίξει τα ειδωλόθυτα. Την 41η, όμως, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. (Η μνήμη του Αγίου αυτού, μαζί μ' αυτή του Άγιου Διομήδη, από ορισμένους Συναξαριστές, επαναλαμβάνεται περιττώς και την 3η Ιουνίου).

Ιερά Μητρόπολις Ζιγνών και Νευροκοπίου Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Ροδολείβους Σερρών

http://www.im-agparaskevis.gr/index.html

Ιερά Μητρόπολις Σερρών και Νιγρίτης Ιερό παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής Σερρών

http://www.imsn.gr/imsn/?p=33

Κατάθεσις Τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου (2 Ιούλιου)

Δύο πατρίκιοι, οι αυτάδελφοι Γάλβιος και Κάνδιδος, πηγαίνοντας στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν, έφτασαν στην Παλαιστίνη. Κατά την επίσκεψή τους στους Αγίους Τόπους, συνάντησαν μία Εβραία, η οποία είχε στην κατοχή της και φύλαγε με πάρα πολύ μεγάλη ευσέβεια, μέσα σε ειδικό κιβώτιο την τίμια Εσθήτα (φόρεμα) της Παναγίας. Τότε οι Γάλβιος και Κάνδιδος, αφού προσκύνησαν το ιερό ένδυμα, έβαλαν σκοπό να το μεταφέρουν στην Κωνσταντινούπολη. Αφού έφτασαν στα Ιεροσόλυμα και προσκύνησαν, στην συνέχεια κατασκεύασαν ένα ειδικό κιβώτιο, όμοιο με αυτό πού είχε η Εβραία γυναίκα και φύλαγε το φόρεμα της Θεοτόκου. το κιβώτιο αυτό, χωρίς να τούς πάρει είδηση η γυναίκα, το άλλαξαν με αυτό πού περιείχε την τιμία Εσθήτα, χωρίς να τούς πάρει είδηση. Έτσι λοιπόν πήραν το κιβώτιο με το ιερό ένδυμα και ξεκίνησαν για την Κωνσταντινούπολη. Όταν έφθασαν στην Πόλη, προσπάθησαν να κρύψουν αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό στις Βλαχέρνες. Επειδή όμως δεν μπορούσαν να το κρύψουν, γνωστοποίησαν αυτό το γεγονός στον αυτοκράτορα της Πόλης. Εκείνος μόλις πληροφορήθηκε τη μεταφορά της τιμίας Εσθητος στην Κωνσταντινούπολη ασπάστηκε με μεγάλη ευλάβεια το ιερό ένδυμα και αμέσως έδωσε εντολή να κατασκευαστεί Ναός και αργότερα μέσα σ' αυτόν τοποθέτησε το ιερό ένδυμα, το οποίο βρίσκεται μέχρι και σήμερα σ' αυτόν τον τόπο, αποτελώντας φυλακτήριο και συνάμα πολύτιμο κειμήλιο για τούς χριστιανούς.

Ιερός Ναός Αγίας Κυριακής Χαριλάου Θεσσαλονίκης

Ο Ιερός ναός της Αγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακής είναι μία ξυλόστεγη τρίκλιτη βασιλική,που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου, κάτω απο την Πυλαία, στην ανατολική πλευρά της Θεσσαλονίκης.
Παλαιότερα, στην περιοχή αυτή ήταν το τέρμα των τραμ. Οι περίοικοι λοιπόν ήταν εργαζόμενοι σε αυτά. Το 1955 κτίστηκαν οι πρώτες εργατικές κατοικίες. Την ημέρα που έγινε η κλήρωση στους δικαιούχους, η εκκλησία μας τιμούσε την μνήμη της Αγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακής. Έτσι αποφασίστηκε, οτι ο ναός που θα κτιζόταν για να καλυφθούν οι ανάγκες των πιστών, να είναι αφιερωμένος στην αγία.
Ο πρώτος ναός ανηγέρθη το 1959. Το 1965 όμως χαρακτηρίστηκε από τη Μητρόπολη ενοριακός ναός και διορίστηκε εφημέριος. Οι επεκτάσεις του ναού, με την κατασκευή του δεξιού και αριστερού κλίτους, ενός τμήματος του νάρθηκα και του σταυρού-καμπαναριού άρχισαν το 1976. Τα εγκαίνια έγιναν στις 11 Οκτωβρίου του 1981 απο τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα τον Β'. Ένα χρόνο μετά ο νάρθηκας πήρε την σημερινή του μορφή. Δίπλα στο ναό υπάρχουν οι αίθουσες των κατηχητικών και το πνευματικό κέντρο πλήρως ανακαινισμένα, τα γραφεία, το αρχονταρίκι του ναού, καθώς και το εκκλησιαστικό μουσείο, το οποίο εγκαινίασε ο σεπτός ποιμενάρχης μας, ο Παναγιώτατος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Κύριος Άνθιμος στίς 6 Ιουλίου το 2007 κατά το εσπέρας μετά τον πανηγυρικό εσπερινό όπου και χοροστάτησε και στο οποίο μουσείο τοποθετήθηκαν οι παλαιές εικόνες του τέμπλου, οι οποίες αγιογραφήθηκαν το 1964 στις Καρυές του αγίου Όρους απο τον αγιογραφικό οίκο της συνοδείας του ιερομονάχου Σεραφείμ Όφθαλμοπούλου, αφού πρώτα συντηρήθηκαν.
Σήμερα τον ναό μας κοσμεί το νέο ξυλόγλυπτο τέμπλο απο τα χέρια του κυρίου Ευγενίου Αμανατίδη και τοποθετήθηκαν εικόνες από τα χέρια του αγιογράφου κυρίου Θεοδώρου Βογδάνου.
Θα ήταν παράλειψη, αν δεν αναφέρουμε οτι στο ναό μας υπάρχει πλέον μόνιμα τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Κυριακής τοποθετημένο σε ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι μεσα σε ειδική προθήκη. Είχαμε την μεγάλη χαρά και ευλογία να υποδεχτούμε το Ιερό Λείψανο στον ναό μας στις 3 Ιουλίου το 2004.
Η Αγία επιτελεί καθημερινά πλείστα θαυμάτα και έχει σώσει τον ναό μας απο πολλές καταστροφές.
"Ταις αυτής Αγίας πρεσβείες Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς"

Ιερός Ναός της Αγίας Κυριακής Αλεξανδρουπόλεως

http://www.inakalex.gr/history.htm

Ιερός Ναός Αγίας Μαρίνας Λέρου

http://amlerou.blogspot.com/

Ιερός Ναός Αγίας Μαρίνας στο Κισσό Πηλίου.

http://www.agiamarina-kissos.com/index-gr.html

Ιερός Ναός του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου βρίσκεται στην περιοχή της παλιάς Αθηναϊκής συνοικίας της Βλασσαρούς, ανάμεσα στο Μοναστηράκι και το Θησείο.

Σύμφωνα με διάφορες παραδόσεις, στην τοποθεσία του σημερινού ναού υπήρχε εκκλησία από τους πρώτους κιόλας αιώνες του χριστιανισμού. Κατά τους αρχαιολόγους, ο πρώτος ιστορικός Ναός του αγ. Φιλίππου πρέπει να ήταν τρίκλιτη Βασιλική του 9ου μ.Χ. Αιώνα. Ο Ναός αυτός καταστράφηκε από τους Τούρκους το 1827, και το 1833 ανεγέρθηκε ο δεύτερος κατά σειρά Ναός, ο οποίος με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού κατεδαφίστηκε το 1960. Στη θέση του ανεγέρθηκε ο σημερινός Ναός σύμφωνα με τα σχέδια της παλαιάς Βασιλικής.

Εντός του Ι. Ναού φυλάσσονται παλαιές εφέστιες εικόνες και ιερά σκεύη από βυζαντινά ναυδρια της γύρω περιοχής, που δεν υπάρχουν πια. Επίσης στην εκκλησία μας φυλάσσονται τεμάχια από τα Ι. Λείψανα των αγίων Αποστόλων Φιλίππου, Πέτρου και Θωμά και των αγίων Ευτυχίου, Μαρίνης και Ταρσιζίου.

Πήγη http://stavrodromi.wordpress.com/%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%82/

Απολυτίκιον Αγίων Αναργύρων

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός (1 Ιούλιου)

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, οι οποίοι έζησαν την εποχή πού αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Κάρυνος, ήταν γιατροί στο επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσους είχαν ανάγκη, και για αντάλλαγμα δεν έπαιρναν χρήματα, αλλά το μόνο πού ζητούσαν ήταν να πιστέψουν στον Χριστό. Κάποιοι όμως καλοθελητές διέβαλαν τούς αγίους στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τα θαύματα πού επιτελούσαν τα έκαναν με μαγικές τέχνες. Τότε οι Άγιοι Ανάργυροι επειδή δεν ήθελαν να πάνε άλλους αντί αυτών στον αυτοκράτορα, προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του και ο Καρίνος προσπάθησε να τούς μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι όμως όχι μόνο δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, αλλά κατάφεραν να μεταπείσουν και να αλλάξουν και τον ίδιο τον αυτοκράτορα, αφού και ο ίδιος δέχτηκε τις θεραπευτικές τους ιάσεις. Συγκεκριμένα, όταν ο Καρίνος ανέκρινε τούς Αγίους, μετατοπίστηκε η θέση του προσώπου του και στράφηκε προς την ράχη του. Αμέσως τότε οι Άγιοι την θεράπευσαν με την προσευχή τους στον Χριστό. Εξαιτίας αυτού του θαύματος, πίστεψαν στον Χριστό όσοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μπροστά σ' αυτό πού συνέβη και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας τούς έστειλε πίσω στους συγγενείς τους με μεγάλες τιμές. Αργότερα όμως, μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Άγιοι φθονήθηκαν από τον ίδιο τον δάσκαλο πού τούς είχε μάθει την ιατρική επιστήμη, γιατί είχαν αποκτήσει μεγάλη δόξα και φήμη. Γι' αυτό τον λόγο τούς ανέβασε σε κάποιο όρος για να μαζέψουν δήθεν κάποια βότανα και εκεί τούς επιτέθηκε με πέτρες και τούς θανάτωσε.

Ιερά Μητρόπολις Κασσανδρείας Ιερός Ναός Αγίου Αρχαγγέλου Ταξιάρχης Χαλκιδικής

http://www.taksiarxis.gr/index.php

Η Σύναξη των Αγίων 12 Αποστόλων (30 Ιουνίου)

Οι Απόστολοι του Χρίστου θα ξεχωρίζουν μέσα στην Ιστορία της Εκκλησίας, σαν οι υπέρλαμπροι αστέρες πρώτου μεγέθους της πνευματικής ζωής. Την 30η Ιουνίου, η Εκκλησία γιορτάζει τους δώδεκα Αποστόλους που αρχικά εξέλεξε ο Κύριος, πλην του Ιούδα Ισκαριώτη. Αυτοί είναι: Σίμωνας (Πέτρος), Ανδρέας, Ιάκωβος, Ιωάννης, Φίλιππος, Θωμάς, Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ), Ματθαίος, Ιάκωβος του Αλφαίου, Σίμωνας ο Ζηλωτής, Ιούδας ο αδελφός του Ιακώβου του μικρού και ο Ματθίας, που εξελέγη μέσα στο υπερώο τις παραμονές της Πεντηκοστής, σε αντικατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτη. Τη ζωή του καθενός των Αποστόλων αυτών, σκιαγραφούμε στις ιδιαίτερες γιορτές τους. Εδώ γίνεται υπενθύμιση της ενότητας που είχαν μεταξύ τους, αλλά και της ηθικής τους, που τόσο συνέβαλε στην πνευματική εν Χριστώ αναγέννηση του κόσμου. Έχουμε, λοιπόν, χρέος και εμείς οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί, να κινούμαστε στα ίχνη τους και με θερμό ζήλο για τη διάδοση του σωτηριώδους μηνύματος του Ευαγγελίου, που διέπνεε κι αυτούς, να γίνουμε μιμητές του έργου τους.

Απολυτίκιον. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Ως δωδεκάπυρσος, λυχνία έλαμψαν, οι Δωδεκάριθμοι, Χριστού Απόστολοι, Πέτρος και Παύλος συν Λουκά, Ανδρέας και Ιωάννης, Βαρθολομαίος Φίλιππος, συν Ματθαίω και Σίμωνι, Μάρκος και Ιάκωβος, και Θωμάς ο μακάριος, και ηύγασαν τους πίστει βοώντας χαίρετε Λόγου οι αυτόπται.

Η δεύτερη Καθολική Επιστολή του Αποστόλου Πέτρου στη Δημοτική - Κεφ. 1

Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος (29 Ιουνίου)

Ο Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίος και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου και ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ, όπου έμενε οικογενειακά, μαζί με την πενθερά του. Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος, ορμητικός, και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια, ενώ την αποστολική του δράση, από τις Πράξεις των Αποστόλων. Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές, μέσα στις όποιες, να τι προτρέπει στους χριστιανούς: "Νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη". Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη για να τον καταπιεί. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία. Κατά την παράδοση (που σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα Ιστορικά διασταυρωμένο) έφτασε μέχρι τη Ρώμη, όπου επί Νέρωνος (54-68) υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον σταύρωσαν χιαστί, με το κεφάλι προς τα κάτω.
Ο δε Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του χριστιανισμού. Όμως, με θαύμα γνώρισε το Χριστό και έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και τη ζωή του γι' αυτό. Ονομάστηκε Απόστολος των Εθνών, και τη ζωή με τις περιπέτειες του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη. Ο Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: "ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός". Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, "τα πάντα και εν πόσι Χριστός". Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός. Ο απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς αυτό να είναι απόλυτα διασταυρωμένο) διά αποκεφαλισμού στη Ρώμη.

Απολυτίκιο ν. Ήχος δ'.
Οι των Αποστόλων πρωτόθρονοι, και της οικουμένης διδάσκαλοι, τω Δεσπότη των όλων πρεσβεύσατε, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος Εορτασμός της ιεράς μνήμης του μεγάλου Αποστόλου των Εθνών Παύλου

http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/holysynod.asp?id=1099&what_sub=d_typou

Εύρεση Λειψάνων Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου (28 Ιουνίου)

Αγωνίσθηκαν και οι δύο στα χρόνια του Διοκλητιανού (292 μ.Χ.). Ο Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ο Ιωάννης από την Έδεσσα. Άριστα καταρτισμένοι στην ιατρική επιστήμη, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς στους φτωχότερους συνανθρώπους τους. Και όχι μόνο δεν έπαιρναν χρήματα από κανένα, αλλά και οι ίδιοι έδιναν τα δικά τους, μέχρι που έμειναν φτωχοί. Γι' αυτό και επονομάστηκαν Ανάργυροι. Μαζί με την ιατρική βοήθεια που προσέφεραν στους πάσχοντες, μετέδιδαν σ' αυτούς και τη σωτήρια αλήθεια του Ευαγγελίου. Τα λόγια τους έδωσαν φως του Χριστού σε πολλούς ειδωλολάτρες. Άλλα η δράση τους καταγγέλθηκε στις αρχές, με αποτέλεσμα να τους αποκεφαλίσουν και άξια να πάρουν το στεφάνι του μαρτυρίου. Τότε οι χριστιανοί τους έθαψαν κρυφά, και όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αρκάδιος και Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας ο Θεόφιλος, τα άγια λείψανα τους βρέθηκαν και με πανηγυρικό τρόπο έγινε η ανακομιδή τους. Πολλοί, μάλιστα, ασθενείς που άγγιξαν αυτά, θεραπεύθηκαν. Έτσι, επιβεβαιώνεται ότι οι "δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι, και εν Κυρίω ό μισθός αυτών"1. Οι δίκαιοι δηλαδή, ζουν αιώνια, και ή ανταμοιβή πού αρμόζει σ' αυτούς βρίσκεται στα χέρια του Κυρίου.

Ιερά Μητρόπολις Κορίνθου Γ’ Κορίνθου Παυλείων

http://www.imkorinthou.org/index.php?option=com_content&task=view&id=198

Ιερά Μητρόπολις Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας ΙΕ΄ ΠΑΥΛΕΙΑ

http://www.ecclesia.gr/greek/dioceses/VeriasNaousis/stat_txt3.html

Όσιος Σαμψών (27 Ιουνίου)

Ο Όσιος Σαμψών, γεννήθηκε στη Ρώμη από πλουσίους αλλά ευσεβείς και ενάρετους γονείς. Ευφυής ως ήτο, σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία και Ιατρική. Επιθυμώντας από τη μικρή του ηλικία να ζήσει κατά το χριστιανικό πρότυπο ζωής, μεταχειρίσθηκε την ιατρική όχι ως επικερδές επάγγελμα αλλά για καθαρά φιλανθρωπικούς και ευεργετικούς σκοπούς. Προσέτρεχε χωρίς διακρίσεις σε οποιονδήποτε είχε την ανάγκη του βοηθώντας τον παρηγορώντας τον και στηρίζοντάς τον στην πίστη. Όταν εκοιμήθησαν οι γονείς του, μοίρασε την μεγάλη περιουσία την οποία κληρονόμησε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί επισκέφθηκε όλα τα μοναστήρια. Εκεί έβρισκε ουσιαστικά καταφύγιο για να ηρεμεί και να μελετά τις Θείες Γραφές. Η φήμη του, η οποία γρήγορα εξαπλώθηκε προσέλκυσε την εύνοια και αυτού του μεγάλου αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Συγχρόνως η μεγάλη θεολογική του κατάρτιση και οι άλλες του αρετές, κίνησαν το ενδιαφέρον του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μηνά, ο οποίος τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Κάποτε ο Ιουστινιανός προσβλήθηκε από βαρεία ασθένεια και ζήτησε τη βοήθεια του Αγίου. Ο Όσιος προσευχήθηκε θερμά και κατόρθωσε να σώσει τη ζωή του αυτοκράτορα. Εκείνος θέλοντας να τον ευχαριστήσει και να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον Άγιο, έκτισε ένα νοσοκομείο το οποίο γρήγορα αναδείχθηκε σε μεγάλο φιλανθρωπικό ίδρυμα όπου κατέφευγαν οι άποροι και οι αδύναμοι για να θεραπευθούν και να εύρουν παρηγοριά και στήριγμα. Έχοντας επιτελέσει ένα τεράστιο και θεάρεστο έργο, κοιμήθηκε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.

Βυζαντινές Εκκλησίες της Θεσσαλονίκης

Άγιος Δημήτριος

http://www.it.uom.gr/project/monuments/a_dimitr.htm

Όσιος Δαβίδ από τη Θεσσαλονίκη (26 Ιουνίου)

Ήταν από τη Θεσσαλονίκη και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού του ΙΑ' (527-565). Η ζωή του ήταν μια συνεχής φιλανθρωπία και εργασία για την πίστη του Χρίστου. Όταν ήλθε η κατάλληλη ώρα, ο Δαβίδ μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και έγινε αναχωρητής. Για τρία ολόκληρα χρόνια, κατοικούσε επάνω σ' ένα δένδρο. Εκεί, με τα λιοπύρια του καλοκαιριού και τις παγωνιές του χειμώνα, δουλαγωγούσε το σώμα του με άσκηση στην εγκράτεια και με προσευχή, απαγγέλλοντας στίχους του προφητάνακτος ομωνύμου του Δαβίδ: "Ωμοιώθην πελακάνι ερημικώ, εγενήθην ωσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω, ηγρύπνησα και εγενόμην ως στρουθίον μονάζον επί δώματος". Έγινα όμοιος με πελεκάνο, που περνά τις μέρες του στην έρημο. Κατάντησα σαν κλαυσοπούλι που κράζει κλαψιάρικα τη νύκτα σε ερειπωμένο σπίτι. Παρέμεινα άυπνος και έγινα σαν στρουθίο που έχασε το σύντροφό του και μένει μόνο στο ύψος της στέγης. Πράγματι, ο όσιος Δαβίδ με την αυστηρή άσκηση κατάφερε να υποτάξει σε μεγάλο βαθμό τα πάθη της σάρκας και να γίνει ένας ένσαρκος άγγελος. Γι' αυτό και οι Θεσσαλονικείς τον έκριναν σαν τον καταλληλότερο για αντιπρόσωπο τους στον Ιουστινιανό, από τον όποιο θα ζητούσαν έπαρχο για την πόλη τους. Στο γυρισμό, ο όσιος Δαβίδ παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Ομιλία Μακαριωτάτου κατά τη Θεία Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό Αλεξανδρείας (21/6/2009)

http://www.ecclesia.gr/greek/archbishop/default.asp?cat_id=&id=716&what_main=1&what_sub=22&lang=gr&archbishop_who=2&archbishop_heading=%CA%E5%DF%EC%E5%ED%E1%20-%20%CF%EC%E9%EB%DF%E5%F2

Αγία Φεβρωνία (25 Ιουνίου)

Η Αγία Φεβρωνία, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά. το ίδιο όμως έλαμπε και η αγνή ψυχή της. Για το λόγο αυτό σε ηλικία 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της, Βρυένη. Γρήγορα, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και εμβαθύνει στις Θείες Γραφές. Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεσή της το ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινό της φρόνημα. Κάποια ημέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο κατεδίωκε χριστιανούς, με επικεφαλής το Σεληνο έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να διαφύγουν, η Αγία όμως η οποία ήταν άρρωστη δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί. Κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς.
Οι στρατιώτες, μόλις άντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. "Αφησαν, λοιπόν, τρεϊς άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο (288 μ.Χ.). Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να άλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, πού κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. Ή Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει "της μελλούσης άποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός"1. Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας πού θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ό όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.

Βυζαντινές Εκκλησίες της Θεσσαλονίκης

Άγιος Μηνάς

http://www.it.uom.gr/project/monuments/minas.htm

Γενέσιον του ενδόξου Προφήτου και Βαπτιστού Ιωάννη (24 Ιουνίου)

Την ημέρα αυτή η Αγία μας εκκλησία εορτάζει το γενέσιο του ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννη. Ο πατέρας του Ζαχαρίας, ήταν ιερέας. Κάποια ημέρα την ώρα του θυμιάματος, είδε μέσα στο θυσιαστήριο άγγελο Κυρίου, ο οποίος του ανήγγειλε ότι θα αποκτούσε γιο τον οποίο θα ονόμαζε Ιωάννη. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά , αλλά δυσπιστούσε. Η γυναίκα του ήταν ηλικιωμένη και στείρα και άρα ήταν αδύνατο να κυοφορήσει. και αυτές τις αμφιβολίες τις εξέφρασε στον άγγελο ο οποίος του απάντησε ότι το παιδί θα γεννηθεί και εκείνος θα τιμωρηθεί για την απιστία του, παραμένοντας κωφάλαλος μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού. Πράγματι η γυναίκα του η Ελισάβετ συνέλαβε και μετά από εννέα μήνες γέννησε γιο. Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση κατά την περιτομή του παιδιού οι συγγενείς, θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του δηλ. Ζαχαρία. όμως ο Ζαχαρίας έγραψε επάνω στο πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως λύθηκε η γλώσσα του και όλοι οι παριστάμενοι πλημμύρισαν χαρά κι ελπίδα, διότι κατάλαβαν ότι γεννήθηκε ο Πρόδρομος της παρουσίας του αναμενόμενου Μεσσία. Ο Ιωάννης δε διέθετε μόνο το χάρισμα της προφητείας, αλλά αξιώθηκε και τη μεγαλύτερη χαρά και τιμή. Βάπτισε το Μεσσία Χριστό, τον οποίο και ομολογούσε σ' όλη του τη ζωή.

Ιερά Μητρόπολις Λευκάδος και Ιθάκης Ι.Μ.Φανερωμένης

Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου - Ήλια Αιδηψού

Αγία Αγριππίνα (23 Ιουνίου)

Η Αγία Αγριππίνα, γεννήθηκε και μαρτύρησε στη Ρώμη. Από νεαρή ηλικία ανέπτυξε βαθύτατο χριστιανικό φρόνημα και αφοσιώθηκε στην υπηρεσία του Κυρίου και Λυτρωτού της. Για το λόγο αυτό διέθεσε όλη της την περιουσία για την ανακούφιση των πτωχών και τη θεραπεία των ασθενών. Για την αγάπη του ουράνιου Νυμφίου της, απέφυγε το γάμο και προτίμησε να γίνει νύμφη του Χριστού. Όσες δε φορές είχε ανάγκη, η εκκλησία της Ρώμης, η Αγριππίνα έτρεχε πρώτη να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες της. όμως η Αγία δεν προσέφερε μόνο υλικά αγαθά αλλά και πνευματικά, διδάσκοντας την χριστιανική πίστη και οδηγώντας στο δρόμο της αλήθειας, πλήθη πλανημένων. Η θεάρεστη αυτή δράση της Αγρυππίνας δεν ήταν δυνατό να παραμείνει για πολύ καιρό κρυφή. Την κατήγγειλαν στις αρχές, ως ανατροπέα της πατροπαράδοτης λατρείας των ειδώλων. Η Αγία αποδέχθηκε τις καταγγελίες και με περισσό θάρρος, ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό. Οι διώκτες της δεν δίστασαν να τη μαστιγώσουν για να κάμψουν το αγωνιστικό της φρόνημα. Όταν κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να μεταπείσουν την Αγριππίνα, την υπέβαλαν σε νέα φρικτά βασανιστήρια. το σώμα της Αγίας δεν άντεξε τα μαρτύρια και με μαρτυρικό και ένδοξο τρόπο παρέδωσε την Αγία ψυχή της. Τρεις χριστιανές γυναίκες, η Βάσσα, η Παύλα και η Αγαθονίκη παρέλαβαν το σεπτό σκήνωμά της και μετά από αρκετή περιπλάνηση κατέληξαν, στη Σικελία, όπου και το ενταφίασαν.

Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Ηλίων

Ιερά Μητρόπολις Χαλκίδος

http://www.imchalkidos.gr/page.asp?pageID=323

Άγιος Ευσέβιος (22 Ιουνίου)

Ο Άγιος Ευσέβιος, έζησε στους ταραγμένους χρόνους πού η Εκκλησία υπέφερε από τις κακοδοξίες του Αρκανισμού. Αυτοκράτορας την εποχή εκείνη ήταν ο γιος του Μ. Κωνσταντίνου Κωνστάντιος, ο οποίος υποστήριζε τη δυσεβή αυτή αίρεση και κατεδίωξε σκληρά όσους έφεραν αντιρρήσεις και αντιστάθηκαν στις προθέσεις του. Ο Άγιος, ο οποίος ήταν επίσκοπος Σαμοσάτων διώχθηκε, υπέμεινε όμως με θαυμαστή καρτερία όλες τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες με την ελπίδα ότι η Ορθοδοξία θα εξέλθει στο τέλος νικήτρια. Όταν πέθανε ο αιρετικός και λαομίσητος Κωνστάντιος τον διαδέχθηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος θέλησε να επαναφέρει τη λατρεία των ειδώλων. Ο Ιουλιανός εξαπέλυσε φοβερότερους διωγμούς κατά των χριστιανών. Τότε νέες διώξεις άρχισαν για τον Ευσέβιο πολύ χειρότερες από τις προηγούμενες. όμως ο Άγιος παρέμεινε το ίδιο ακλόνητος. Τα ίδια συνέβησαν και με τον αυτοκράτορα Ουάλη, ο οποίος ήταν και αυτός θερμός υποστηρικτής των Αρειανών. Ο Άγιος για μία ακόμη φορά ,κλήθηκε να υπερασπισθεί την καθαρότητα της ορθόδοξης πίστης. Για τούς αγώνες του ο Ουάλης, τον απομάκρυνε από τον Επισκοπικό θρόνο του και τον εξόρισε σε κάποιο έρημο τόπο κοντά στον ποταμό Ίστρο. Μετά το θάνατο του Ουάλη ο Άγιος επανήλθε από την εξορία στην Επισκοπή του και άρχισε αμέσως την κάθαρση της επαρχίας του από τούς κακόδοξους αιρετικούς. Κάποια ημέρα πού περνούσε έξω από το σπίτι μιας αιρετικής γυναίκας, εκείνη τον κτύπησε με μίσος στο κεφάλι με μία μεγάλη πέτρα και με αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο του Αγίου και τη μετάβασή του «από τα λυπηρότερα προς τα θυμηθέστερα και τα τερπνά».

Ομιλία Μακαριωτάτου κατά το επίσημο Πατριαρχικό γεύμα στην Αλεξάνδρεια (19/6/2009)

http://www.ecclesia.gr/greek/archbishop/default.asp?cat_id=&id=714&what_main=1&what_sub=22&lang=gr&archbishop_who=2&archbishop_heading=%CA%E5%DF%EC%E5%ED%E1%20-%20%CF%EC%E9%EB%DF%E5%F2

Ιερά Μητρόπολης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ακροποτάμου

Στο Νομό Θεσσαλονίκης, Δήμο Κουφαλίων και στο Δ.Δ. Ακροποτάμου
Βρίσκετε ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Πανήγυρη Δεκαπενταύγουστου: Γίνεται περιφορά της εικόνας της κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Δ.Δ. Ακροποτάμου. Ακολουθεί πανηγυρικός εσπερινός καθώς επίσης διήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις και αθλητικές, που συμμετέχουν όλοι οι Πολιτιστικοί & Αθλητικοί Σύλλογοι του Δήμου Κουφαλίων.

Ιερεύς π.Μουδούρης Αθανάσιος
(τηλ. 2310-715.805).

Στις φωτογραφίες που ακολουθούν βλέπετε τον ναό όπως και το πλεγματικό κέντρο.