Την διακονία του λόγου επετέλεσε με επιτυχία ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Τουρλιανής Αρχιμ. Αλέξιος Παπαδόπουλος, η εμνευσμένη ομιλία του οποίου παρατίθεται αυτούσια κατωτέρω:
« Εγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· ... καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν...διὰ τοῦτο ὁ πατήρ με ἀγαπᾷ, ὅτι ἐγὼ τίθημι τὴν ψυχήν μου, ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν. » Με τον προσφιλή του παραβολικό λόγο ο Κύριος, Σεβασμιώτατε ποιμενάρχα της Ιεράς και Θεοσώστου ημών Μητροπόλεως, τίμιον πρεσβυτέριον της Χριστού διακονίας, Εξοχότατοι άρχοντες των Κυκλάδων και της νήσου ταύτης, Ενδοξότατοι Στρατηγοί και Διοικητές του φιλοχρίστου στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, θαλασσoφίλητοι σπουδαστές της Ένδοξης Ακαδημίας του Εμπορικού Ναυτικού και αγαπητοί αδελφοί, όπως μας τον παραδίδει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, παρομοιάζει τον εαυτό Του με την πολύ οικεία εικόνα του βοσκού. Μάλιστα δε, όπως ο ίδιος τονίζει, Αυτός αποτελεί το πρότυπο του Καλού Βοσκού. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η πρόθεση να θυσιάσει την ίδια Του τη ζωή με σκοπό να σωθεί η ποίμνη Του. Όντως ο Χριστός, έδωσε εκουσίως την ίδια Του τη ζωή υπέρ της του κόσμου σωτηρίας. Θυσίασε Εαυτόν, καθώς ήρθε αντιμέτωπος με τους δύο λυκόμορφους σκοτεινούς εχθρούς του ανθρώπου. Τον διάβολο και τον θάνατο. Δεν υπολόγισε το κόστος, καθώς είχε προτεραιότητά Του να δώσει ζωή στο νεκρό ανθρώπινο γένος. Τελικώς, δια της Θυσίας επί Σταυρού κατέστη Ζωοδότης και κραταιός Νικητής των σκοτεινών δυνάμεων. Ο μεγάλος Αποστολικός Πατέρας της Εκκλησίας, ο Θεοφόρος Ιγνάτιος, γράφει, πως ο επίσκοπος στέκεται εις τύπον και τόπον Χριστού. Αυτό σημαίνει, ότι από τους Αγίους Αποστόλους και έπειτα μία αδιάκοπη αλυσίδα πνευματικής διαδοχής, καθιστά τους Επισκόπους όχι αντιπροσώπους αλλά τον Τύπο του Αρχιερέως Χριστού. Όντως, δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο πιστός Τύπος του Μεγάλου Αρχιποίμενος, από τον Αρχιεπίσκοπο Λυκίας Νικόλαο. Ο ταπεινός και μικρός στη διάπλαση Επίσκοπος των Μυραίων, ανεδείχθη Μέγας και Καλός Ποιμένας, με έντονο το φρόνημα της αυτοθυσίας. Ο Θεός τον έταξε στη διακονία Του στην δύσκολη μετά διωγμών περίοδο. Τότε που η Εκκλησία έκανε τα πρώτα της δειλά και σταθερά βήματα στην Ιστορία. Η Εκκλησία, βηματίζουσα στο πνεύμα της ελευθερίας, ήρθε αντιμέτωπη με έναν μεγαλύτερο κίνδυνο. Τους προβατόσχημους λύκους των αιρέσεων. Το δηλητήριο των διεστραμμένων δοξασιών τους, οδηγούσαν με γοργούς ρυθμούς στον πνευματικό θάνατο την πίστη των Χριστιανών. Εκεί ακριβώς εκλήθησαν οι θεοφόροι Πατέρες στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, να σώσουν το ποίμνιο του Χριστού από τον πνευματικό θάνατο. Ανάμεσα στους Αγίους αυτούς Πατέρες, ως ποιμένας των Μύρων, παρέστη και ο θαυματουργός Νικόλαος. Μάλιστα, δε δίστασε να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του προς χάριν των πνευματικών προβάτων. Προέβη έμπροσθεν του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου σε μία αδιανόητη κίνηση. Χειροδίκησε χτυπώντας τον αιρεσιάρχη Άρειο στο πρόσωπο. Αυτομάτως βρέθηκε στη φυλακή, απογυμνωμένος μόνο με τα φθαρμένα του ρούχα, αντιμετωπίζοντας την ποινή του θανάτου. Ο Παντεπόπτης όμως Κύριος, γνωρίζοντας τις αγαθές προθέσεις του ταπεινού επισκόπου, την διάθεση της αυτοθυσίας του προς χάριν της Εκκλησίας, δεν τον εγκατέλειψε. Εμφανίστηκε στην φυλακή ο Μέγας Αρχιερέας Χριστός δίδοντας στον Νικόλαο το Ιερόν Ευαγγέλιο, ενώ από την άλλη πλευρά ενεμφανίσθη η Κυρία Θεοτόκος, δίδοντάς του το Αρχιερατικό ωμοφόριο. Το Ευαγγέλιον, ως ο λόγος της Αληθείας και το ωμοφόριον, συμβολίζον το ποίμνιον, αποτελούν τις δύο βακτηρίες του εκάστου επισκόπου. Μάλλον δε, οι σκοποί της υπάρξεως του επισκόπου. Τα χαρακτηριστικά τα οποία τον καθιστούν όντως τύπον του Καλού Ποιμένος Χριστού. Ο Μέγας Νικόλαος, τα ετίμησε και τα ανέδειξε, ορίζοντας σκοπό της ζωής του την διαφύλαξη της Εκκλησίας. Υπήρξε Ανύστακτος Φρουρός της Αλήθειας του Χριστού, θέτοντας τον προσωπικό του λίθο της πίστεως στο οικοδόμημα της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου. Από την άλλη πλευρά, ανέλαβε επί τους ώμους του το ποίμνιο που του ενεπιστέφθη ο Κύριος, καθώς διακόνησε τον άνθρωπο με όλες του τις δυνάμεις. Υπήρξε ο πατέρας των φτωχών και των αδικημένων, φιλάνθρωπος και φιλάδελφος έως το βαθύ του γήρας. Από την πρώτη στιγμή όπου το έλεος του Θεού με έταξε να διακονήσω την Εκκλησία παρά τους υμετέρους πόδας Σεβασμιώτατε, πολλάκις είχα την ιδιαίτερη ευλογία να εβρίσκομαι διακονών και λειτουργών στο θυσιαστήριο του μεγαλόπρεπου και επιβλητικού αυτού Ναού, επ' ονόματι του Αγίων των Θαλασσών Νικολάου. Του Ναού αυτού που αποτελεί το αποτέλεσμα ενός μεγάλου τάματος. Των προσφύγων της Χίου και των Ψαρών, οι οποίοι υπέστησαν έναν φριχτό διωγμό από τις πατρογονικές τους εστίες προ διακοσίων ετών. Από τις ηρωικές νήσους του ανατολικού Αιγαίου όπου ήκμαζε ο Ελληνισμός με τις τέχνες, τον πολιτισμό, την επιστήμη και το εμπόριο. Δεν κατείχαν όμως μόνο υλικό πλούτο. Είχαν τον ανεκτίμητο θησαυρό της Πίστης στον Χριστό. Ξεριζώθηκαν βάναυσα, και δεν σκέφτηκαν να χτίσουν τίποτα άλλο στη νέα τους πατρίδα παρά μόνο Εκκλησίες, διότι πίστευαν πως ο Χριστός αποτελούσε το θεμέλιο στη νέα τους ζωή. Μπορεί να μην επέστρεψαν οι άνθρωποι αυτοί στις πατρογονικές τους εστίες, όμως η υπομονή, η πίστη και η αγάπη προς τον Χριστό, την Θεοτόκο και τον Άγιο Νικόλαο, άνοιξε διάπλατα την θύρα της Βασιλείας του Θεού. Διότι όλοι αυτοί οι ευλογημένοι πρόσφυγες, είναι η αιτία, όπου εκατοντάδες χιλιάδες ψυχών βρίσκουν ανάπαυση, ευλογία και θεραπεία σε όλους αυτούς τους Ιερούς Ναούς που έχτισαν με τον ίδιο τους τον ιδρώτα. Σήμερα, επληρώθη ένας ευσεβής πόθος μα και χρέος ιερό προς τον Επίσκοπο των Μύρων , από του Ιερού αυτού Βήματος, να διακονήσω το θείο κήρυγμα και να απευθύνω λόγο ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης προς το Άγιό του και πεφιλημένο πρόσωπο. Αποτελεί για την ελαχιστότητα μου ιδιαιτέρα τιμή, διότι με εκαλέσατε Σεβασμιώτατε στην διακονία αυτή μή έχων το ιδιαίτερον αυτό χάρισμα του λόγου. Δειλός υπάρχων ενώπιων σας Σεβασμιώτατε, καθώς αποτελείτε έναν Χρυσορρήμονα κήρυκα του Ευαγγελίου που ορθοτομείτε τον Λόγο της Αληθείας του Χριστού, αποζητώ την επιείκεια της πατρικής σας αγάπης. Αποτελείτε όντως Σεβασμιώτατε, ένας καλός ποιμένας της Εκκλησίας, βαδίζοντας στα χνάρια του Αγίου Νικολάου, καθώς σας χαρακτηρίζουν η αγάπη για την Εκκλησία και η Πατρική θυσιαστική και φιλάδελφη αγάπη προς το ποίμνιο που σας εμπιστεύθηκε ο Θεός. Και μπορεί, ο Άγιος Νικόλαος να είναι ο γέροντας προστάτης των θαλασσών, μα επιτρέψατε μου να εξομολογηθώ τον λογισμό μου, ότι εσείς κατέχετε επαξίως τον τίτλο του Επισκόπου των Θαλασσών. Από την κυμματόκτιστη νήσο Σύρο, την αρχόντισσα των Κυκλάδων, την πνευματική και διοικητική ναυαρχίδα των ένδεκα λοιπών νήσων της μητροπόλεως μας, ακούραστος Καπετάνιος στο τιμόνι, διαποιμένετε θεοφιλώς επί είκοσι και πλέον έτη. Επιτρέψατε μου να απευθύνω και λόγους ευχαριστίας στον προϊστάμενο του Ιερού αυτού και Ουρανογείτονος Ναού, τον πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη Βενέδικτο Φραγκογιάννη, για την τιμή και την αγάπη που πάντοτε μας περιβάλλει με την φιλόξενη και φιλάδελφη αγάπη του, μα και για την άρτια και πάντοτε στην εντέλεια οργάνωση των λατρευτικών ακολουθιών της εορτής του Αγίου Νικολάου, και όχι μόνο. Κατακλείοντας, Σεβασμιότατε, σεβαστοί πατέρες και αγαπητοί αδελφοί, ο λόγος τιμητικώς σήμερα ανήκει στους ναυτικούς. Τους γητευτές των κυμάτων, επί των οποίων, υπηρετούν με αυτοθυσία την πατρίδα ως πολεμικό Ναυτικό, αλλά και ως ένδοξοι εμποροπλοίαρχοι ευαγγελίζονται στα πέρατα της οικουμένης τον Χριστό και την Ελλάδα. Σε αυτούς όλους μα και στους κατοίκους των νησιών στα πελάγη της πατρίδας μας, να ευχηθούμε, ο γέροντας φιλάνθρωπος Επίσκοπος , ο Άγιος των Θαλασσών Νικόλαος να χαρίζει ακύμαντες και ανέφελες θάλασσες και πάντοτε να είναι συγκυβερνήτης στα οιακοστρόφεια των ναυτιλλομένων. Και εμείς ως ελάχιστο αντίδωρο στην αγιαστική του παρουσία να τον ευχαριστήσουμε με αυτούς τους λόγους: «Ως των θαυμάτων ποταμόν εξ Εδέμ βλύζοντα και των πασχόντων αρωγόν και αντιλήπτορα, ανυμνούμεν σε οι δούλοί σου, Ιεράρχα. Αλλ ως σπλάγχνα οικτιρμών δεικνύων απασιν εν αναγκαις και εν θλίψεσι προΐστασο των βοώντων σοι Χαίροις πάτερ Νικόλαε. »
Προ του πέρατος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β’ , αφού ευχαρίστησε ένα έκαστο των προσελθότων εκπροσώπων των τοπικών Αρχών και φορέων για την τιμητικη παρουσία τους, απένειμε "καθηκόντως και οφειλετικώς" το μετάλλιο της Ιεράς Μητροπόλεως, το χρυσό Σταυρό της Οσίας Μεθοδίας , στον Γραμματέα Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Εμμ. Κουτουλάκη,για την στήριξή του προς το έργο της Ιεράς Μητροπόλεως και τις Εκδηλώσεις της, λέγοντας, μάλιστα, χαρακτηριστικά ότι "έχει υιοθετήσει την εορτή του Αγίου Νικολάου".
Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε πάνδημος λιτανεία της αγίας εικόνος και του ιερού αποτμήματος εκ των Λειψάνων του Αγίου Νικολάου, φερομένων επί των ώμων Σπουδαστών της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού Σύρου και ανδρών του Λιμενικού Σώματος, πλαισιουμένης από τη Φιλαρμονική του Δήμου Σύρου- Ερμούπολης, άγημα της Ναυτικής Πολεμικής Βάσης Σύρου, το Λύκειο Ελληνίδων, Προσκόπους και Μαθητές, ενώ στο λιμάνι απέδιδαν τιμές τα ρυμουλκά του ΝΕΩΣΙΟΥ «ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ 8», «ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ 10» και "ΟΡΦΕΥΣ" , τα σκάφη τῆς Πλοηγικῆς Ὑπηρεσίας Σύρου, τοῦ Ὁμίλου Φουσκωτών Σύρου, των Αλιέων, του Ναυτικού Ομίλου, του Λιμενικού Σώματος, και ιδιωτών.
Στην Πλατεία Μιαούλη ανεπέμφθη δέηση υπέρ των Ναυτικών, των εργαζομένων στις ναυπηγοεπισκευαστικές εγκαταστάσεις, των πλοιοκτητών και των πληρωμάτων των πλοίων, μετά το πέρας της οποίας ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β' απηύθυνε τις ευχές του σε όλους τους Ναυτικούς και τους κατοίκους της Σύρου, ενώ ευχές απηύθυναν ο Εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, Γραμματέας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Εμμ. Κουτουλάκης, και ο Αξιότιμος Δήμαρχος Σύρου-Ερμούπολης κ. Αλέξ. Αθανασίου.
Ακολούθως η λιτανεία, κατηυθύνθη προς την πλατεία Κανάρη, "συνοδευόμενη" διά θαλάσσης από τα δεκάδες πλοιάρια, που με κάθε τρόπο απέδιδαν τιμές στον προστάτη τους Άγιο, και με ελιγμούς, συριγμούς και πίδακες νερού από το κατέπλευσαν επιβατηγό πλοίο "Blue Star Naxos" και την προσπλεύσασα, κατόπιν εντολής του Ενδοξοτάτου Αρχηγού του ΓΕΝ ΤΠΚ "ΣΙΜΙΤΖΟΠΟΥΛΟΣ", όπου προ της προτομής του Ναυάρχου Κανάρη, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β΄ ανέπεμψε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των πνιγέντων στη θάλασσα, μετά το πέρας της οποίας ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β’,ο Εκπρόσωπος της Κυβερνήσεως, Γραμματέας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Εμμ. Κουτουλάκης, και ο Πρόεδρος των Απομάχων Ναυτικών κ. Μηλιός, έρριψαν στεφάνους στη θάλασσα στη μνήμη των πνιγέντων ναυτικών κατά τους εθνικούς αγώνες και σε ναυάγια.
Επανελθούσης της λιτανείας στον Ιερό Ναό, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β' ευχαρίστησε όλους όσοι συνέβαλαν στη λαμπρότητα των εορταστικών Εκδηλώσεων, τον Αρχιερατικό Επίτροπο Σύρου, Πρωτοπρ. Φλαβιανό Αλμπέσκου, για την τελεσφόρα τελεταρχία των Εκδηλώσεων, συνεχάρη τους Εφημερίιους του Ναού, Αρχιμ. Βενέδικτο Φραγκογιάννη και Οικονόμο Λουκά Βασάλο, τους Επιτρόπους, τους Ιεροψάλτες και τους διακονητές για την προετοιμασία και επιτέλεση της Πανηγύρεως, καθώς και τον Περιφερειακό Τηλεοπτικό Σταθμό «Syros TV1», τον Δημοσιογράφο κ. Μπάμπη Κουλούρα και τους εκπροσώπους των τοπικών Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και Κοινωνικής Δικτύωσης, για την αναμετάδοση των Εκδηλώσεων, και ευχήθηκε σε όλους για τις προσιούσες εορτές της Θείας Επιφανείας.
για τις φωτογραφίες : https://www.flickr.com/photos/142275543@N05/albums/72177720322403271/
οι φωτογραφίες ειναι από : https://www.romfea.gr/
Αναρτήσεις
