Πριν τον Εσπερινό, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός, επικεφαλής του Ιερού Κλήρου, των Αρχόντων και του πιστού Λαού, υποδέχθηκε στα προπύλαια του Ιερού Ναού τα ιερά Λείψανα των Αιτωλοακαρνάνων Αγίων που μεταφέρθηκαν από τους Ιερούς Ναούς και τις Ιερές Μονές που φυλάσσονται.
Συγκεκριμένα μεταφέρθηκαν και τέθηκαν προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών τα ιερά λείψανα: του Αγίου Ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού, του Ισαποστόλου, του Αγίου Καλλινίκου, Επισκόπου Εδέσσης του Αιτωλού, του Αγίου Ιερομάρτυρος Βλασίου του Ακαρνάνος, του Αγίου Ανδρέου του Ερημίτου, του Αγίου Ιωάννου του εν Βραχωρίω μαρτυρήσαντος και του Αγίου Ιακώβου του Γέροντος του εν Δερβεκίστη.
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στην Ακολουθία του Πανηγυρικού Αρχιερατικού Εσπερινού, με τη συμμετοχή του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου, αρχιμ. Ιωσήφ Ζωγράφου, του Αρχιερατικού Επιτρόπου Αγρινίου, αρχιμ. Νεκταρίου Τριάντη και των Ιερέων της πόλεως και της ευρύτερης περιοχής του Αγρινίου.
Κηρύσσοντας τον θείο λόγο αναφέρθηκε στο διορατικό πνεύμα που διέκρινε τον Μέγα Κωνσταντίνο και τον οδηγούσε να λαμβάνει κομβικής σημασίας αποφάσεις για το μέλλον της Αυτοκρατορίας, αλλά και της Εκκλησίας. Θα περίμενε κανείς να είναι υποταγμένος στη λογική, αλλά εκείνος είχε την δυνατότητα να βλέπει πέρα από τα γεγονότα, είχε το χάρισμα να αποκωδικοποιεί τα μηνύματα του Θεού ανέφερε ο Σεβασμιώτατος και περιέγραψε τέσσερις τέτοιες αποφάσεις του.
Ανέγνωσε την εντολή του Θεού, μέσω του οράματος που είδε στον ουρανό και χρησιμοποίησε το σημείο του Σταυρού για να κερδίσει τα αντίπαλα στρατεύματα και να γίνει Μονοκράτορας.
Μετέφερε την έδρα της νέας Αυτοκρατορίας από τη δύση στην ανατολή και θεμελίωσε την επτάλοφη νέα πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που έλαβε το όνομά του. Στην Κωνσταντινούπολη η αρχαία ελληνική φιλοσοφία μπολιάστηκε με τη χριστιανική παράδοση. Εκεί διαφυλάχθηκε και καλλιεργήθηκε η ελληνική γλώσσα και από εκεί, μέσω των ιεραποστόλων, μεταδόθηκε το φως της χριστιανικής πίστης και η χριστιανική παράδοση στους άλλους λαούς των Βαλκανίων και στους Ρώς.
Συνυπέγραψε το περίφημο διάταγμα των Μεδιολάνων, το οποίο δεν κήρυττε μόνο την ανεξιθρησκία, αλλά έθετε τέρμα στους διωγμούς των Χριστιανών και έβγαλε την Εκκλησία του Χριστού από τις κατακόμβες. Έδωσε τη δυνατότητα να επεκταθεί ο Χριστιανισμός σε ολόκληρη την Ευρώπη και να γίνει ο δεύτερος πυλώνας του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Η τέταρτη συνεισφορά του ήταν, ότι αντιλήφθηκε την απειλή της αίρεσης του Αρείου, που δεν ήταν ένα εσωτερικό θέμα της Εκκλησίας, ένα θεολογικό πρόβλημα μόνο, αλλά διαπίστωσε ότι ή διχόνοια που υπήρχε μέσα στην Εκκλησία θα επεκτείνονταν σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Συγκάλεσε έτσι την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, στην οποία ο ίδιος προήδρευσε και με την παρουσία του εξασφάλισε την επιτυχία των εργασιών της Συνόδου και επέβαλε την αποδοχή των αποφάσεών της από ολόκληρο το εκκλησιαστικό σώμα. Αυτή είναι η πεμπτουσία της θεολογικής και της δογματικής έκφρασης της Εκκλησίας. Είναι ο γνήσιος τρόπος να αποφασίζει εν Αγίω Πνεύματι, να θεολογεί, να δογματίζει, να καταδεικνύει ψευδείς διδασκαλίες, να ονοματίζει αιρέσεις και αιρετικούς και να δείχνει τον σωστό και απλανή δρόμο προς την ορθόδοξη αλήθεια.
Να λοιπόν ποιά είναι η συνεισφορά του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Μας έδειξε τον τρόπο να διαβάζουμε τα σημεία και τα μηνύματα του Θεού για εμάς και για τη ζωή μας∙ μας έδειξε τί σημαίνει να είναι κανείς ηγέτης και να παίρνει καίριες και καθοριστικές αποφάσεις. Αναδείχθηκε εγγυητής της ενότητας του εκκλησιαστικού σώματος και, με τον τρόπο αυτό, κατέδειξε ότι η ενότητα είναι η πεμπτουσία και η ιστορική αναγκαιότητα όλων των εποχών, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος και συνέχισε λέγοντας ότι: «Το μήνυμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου προς όλους μας είναι να παίρνουμε γενναίες αποφάσεις και να μην πιστέψουμε, ότι αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δεν μας αφορούν. Ο καθένας από μας μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση, να γίνει εκείνος που θα υπερασπιστεί την αλήθεια, τις αξίες, τις αρχές και τα ιδανικά. Ο καθένας από εμάς γράφει την δική του ιστορία».
Ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του αναφέρθηκε στην ενότητα της Εκκλησίας λέγοντας ότι: «Έχουμε χρέος και καθήκον να αγωνιζόμαστε για την ενότητα της Εκκλησίας, γιατί και σήμερα υπάρχουν εχθροί που απεργάζονται τη διάσπαση του εκκλησιαστικού σώματος. Οφείλουμε να είμαστε προσηλωμένοι στο συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας και να μην ξεχνούμε, ότι καμία άποψη δεν είναι ανώτερη από την απόφαση μιας Συνόδου. Η Εκκλησία αποφαίνεται συνοδικά και για αυτό πάντοτε ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας».
Μεταξύ του πλήθος των εκκλησιασθέντων ήταν ο Αντιδήμαρχος Αγρινίου κ. Κωνσταντίνος Ζώης, η Περιφερειακή Σύμβουλος κ. Βούλγαρη και εκπρόσωποι τοπικών Συλλόγων και Φορέων.
Αύριο το πρωί θα τελεσθεί η πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και το απόγευμα ο μεθέορτος Αρχιερατικός Εσπερινός και η Ιερά Λιτανεία, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού.
Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από την ακολουθία του Εσπερινού στον ακόλουθο σύνδεσμο https://photos.app.goo.gl/kbjNYvyGAoD3fVAm6
Αναρτήσεις
