Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ π.Στέφανος από το κελλάκι του Αγίου Αθανασίου στην Σκήτη του Ξενοφώντος ήταν ένας απλούστατος και άγαν Παναγιόφιλος Καλόγερος. Την δε Παναγία, όπως τα νήπια, την αποκαλούσε «Μαμά».Έτσι και εκείνος είχε μεν την σοβαρότητα και το ανέκπτωτον (δίχως εκπτώσεις και υποχωρήσεις)της Αγιονορείτικης ασκητικότητας αλλά συνάμα και φαιδρότατη παιδική ψυχή.
Όταν τον ρωτούσανε αν επιθυμεί κάτι για το κελλί του , τους απαντούσε:
-Θέλω πάξας. Δηλαδή παξιμάδι, όπως το γράφει και ο Άγιος Σάββας: «πάξας και ελαίας.»
Έπαιρνε τα σκληρότατα παξιμάδια και αφού τα μουλιάζε στο ζεστό νερό τα έτρωγε μαζί με σκόρδα και ελαίες και ήταν για εκείνον και για όλους του ομομήτριους ασκητές αδελφούς του το πιο νόστιμο μενού του κόσμου.
Ήταν αγράμματος μεν αλλά είχε πολύ καλές γνώσεις του Τυπικού της Εκκλησίας μας . Γι’αυτό και διόρθωνε πάραυτα κάθε λειτουργικό λάθος ή παράλειψη που έβλεπε στους ψάλτες.
Μάλιστα σε μία ακολουθία ο διαβαστής απαγγέλλοντας το συναξάρι έκανε λάθος και αντί να πεί «τον πατέρα Ρούφου» ,τόνισε αλλιώς και είπε Ρουφού!
-Σιγά ευλογημένε , μην είναι και ψάρι !Τι ροφού;
Και γέλασαν με ιλαρή χαρά ακόμη και οι Άγιοι από τα Εικονίσματά τους.
ΔΙΗΓΕΙΤΩ ένας Μοναχός:
Πρόλαβα Καλογέρους που στο κελί τους εκτός από ένα παλιοστρώμμα δεν είχανε τίποτα άλλο παρά το Εικόνισμα Της Παναγίας.Είχαν την Θεομήτορα μέσα στο φτωχό γιατάκι τους και έτσι είχαν τα πάντα! Αφού στην αγκάλη Της Παναγίας μας επαναπαύεται αιωνίως ο «των απάντων κτίστης ,ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.»
Από διηγήσεις του Αγιορείτη Μοναχού Κυρίλλου.
Αναρτήσεις
