Ο π. Ανδρέας, μπροστά σε πρωτοφανή κοσμοπλημμύρα, που κυριολεκτικά κατέκλυσε όλους τους χώρους του Ιερού Ναού,(κυρίως Ναό, γυναικωνίτη, ισόγειο χώρο), ανέπτυξε το θέμα: "Ανεκπλήρωτες επιθυμίες, αναπάντητες προσευχές".
Με το μοναδικό γλαφυρό του ύφος, τον απλό μεν μεστό δε θεολογικών νοημάτων λόγο του και πληθώρα παραδειγμάτων, προσέφερε στους πιστούς αμέτρητα ερεθίσματα αυτογνωσίας και πνευματικής εγρήγορσης.
Μεταξύ των άλλων ο π. Ανδρέας είπε: “Όταν οι προσευχές δεν προσφέρουν τα αιτούμενα, αυτό συμβαίνει για να μάθουμε να επιμένουμε, να υπομένουμε, να προσπαθούμε και τέλος με υπομονή να περιμένουμε.
Στη ζωή του ο πιστός πρέπει να εφαρμόζει την «ευελιξία», που είναι το αντίθετο του πείσματος και της αδιαλλαξίας. Επίσης μεγάλη σημασία έχει στη ζωή μας η «διάκριση». Να μάθει να διακρίνει, να επιλέγει τί πρέπει να κάνει, πώς να το κάνει, πότε να το κάνει και γιατί να το κάνει”.
Στη συνέχεια ο ομιλητής αναφέρθηκε στις προϋποθέσεις που πρέπει να διαθέτουμε για να ζητάμε κάτι από τον Θεό: “ Όταν παρακαλάμε τον Θεό να μας χαρίσει κάτι, πρέπει να είμαστε σε πολύ καλή σχέση με τον εαυτό μας - ειρηνευμένοι, συγχωρημένοι και μετανοημένοι - τον Θεό, τους ανθρώπους. Πρώτα θα νοιώσουμε τον Θεό και τη γαλήνη Του και μετά θα έρθουν τα θεία δώρα. Προηγείται η τακτοποίηση του εσωτερικού μας κόσμου και μετά έρχεται άνωθεν το ζητούμενο. Αυτό σημαίνει ότι, εάν δεν αλλάξουμε το περιεχόμενο του νου μας και της καρδιά μας, δεν θα καταλάβουμε πώς ο Θεός ενεργεί για το καλό μας. Άλλη είναι η ερμηνεία που δίνουμε οι άνθρωποι στις ενέργειες του Θεού και άλλο η πραγματικότητα. Ο Θεός ενεργεί παιδαγωγώντας τον άνθρωπο, ώστε να ξεκολλήσει από αρρωστημένες καταστάσεις και όχι τιμωρώντας τον. Όταν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν να ερμηνεύουν πνευματικά τα γεγονότα, τότε βυθίζονται στον ωκεανό των σκέψεων απελπισίας και απόγνωσης”.
Σε άλλο σημείο υπογράμμισε: “Η καλύτερη προσευχή είναι η σιωπή. Η αληθινή πίστη και προσευχή γίνεται, όταν αφήνουμε τον Θεό «εν λευκώ», να κάνει ό,τι είναι το καλύτερο για τη σωτηρία του. Μην δεσμεύουμε τον Θεό να «υπογράφει» το θέλημά μας. Αντιθέτως, εμείς οφείλουμε να προσαρμόζουμε το θέλημά μας στην άπειρη αγάπη του Θεού, που γνωρίζει τον εαυτό μας καλύτερα από εμάς. Λίγο χρόνο πρέπει να αφιερώνουμε στην σκέψη που αφορά το οποιοδήποτε πρόβλημα μας και πάρα πολύ χρόνο στις προσπάθειες για την επίλυση των προβλημάτων μας. Δεν επενδύουμε στα προβλήματα, αλλά εστιάζουμε στις λύσεις. Το ίδιο θα κάνουμε και με τους ανθρώπους. Θα δημιουργήσουμε σχέσεις φιλίας με ανθρώπους που μας ενεργοποιούν ως πρόσωπα και όχι με εκείνους που μας αυξάνουν τα προβλήματα και τις ανησυχίες, φυλακίζοντάς μας στην ατομοκεντρικότητά μας”.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο π. Ανδρέας κατέληξε: “Το αυθεντικό ορθόδοξο ήθος δημιουργεί πιστούς, που με αρχοντιά, αξιοπρέπεια και λεβεντιά σηκώνουν το σταυρό τους μέσα στην Εκκλησία”.
Μετά την ομιλία, ακολούθησε το καθιερωμένο “Ενοριακό Αρχονταρίκι”, στον ισόγειο χώρο του Ιερού Ναού, στο οποίο δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο. Ο π. Ανδρέας απήντησε στα πολλά ερωτήματα που του υπέβαλλαν νέοι και νέες από το ακροατήριο.
Η 7η ημέρα “ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2018”, ολοκληρώθηκε με την Κατανυκτική Αγρυπνία, στην οποία λειτουργός ήταν ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Φραγκίσκος Λάβδας, εφημέριος του Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού - Αγίου Σεραφείμ Παλαιάς Πεντέλης και έψαλε βυζαντινός χορός, υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτου κ. Γεωργίου Δεμελή.
Αναρτήσεις
