Εορτάστηκε η 106η επέτειος απελευθέρωσης της Χαλάστρας, (ΦΩΤΟ).

Την Κυριακή 21 Οκτωβρίου το πρωί o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Χαλάστρας.

Στο τέλος τελέστηκε από τον Σεβασμιώτατο Δοξολογία με την παρουσία  των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών. Aκολούθησε τρισάγιο πεσόντων στο ηρώο της πόλεως κατάθεση στεφάνων και μαθητική παρέλαση.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».

Αὐτή τή συγκλονιστική ὁμολο­γία κάνει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στο­λος Παῦλος στό σημερινό ἀπο­στο­λικό ἀνάγνωσμα. «Δέν ζῶ πλέ­ον ἐγώ», διακηρύσσει, «ἀλλά ζεῖ μέσα μου ὁ Χρι­στός».

Ἡ ζωή εἶναι τό μεγαλύτερο καί ἀναφαίρετο δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Εἶναι ἡ δύναμη πού δί­δει ὑπόσταση στήν ὕπαρξή του. Καί ὅμως αὐτή τήν ὑπέρτατη δύ­να­­μη, αὐτό τό μοναδικό δῶρο, ὁ ἀπόστολος τό ἀποποιεῖται. Ὄχι γιατί δέν ἀναγνωρίζει τήν ἀξία του, ὄχι γιατί δέν εἶναι εὐγνώμων πρός τόν δωρητή καί εὐεργέτη Θεό πού τοῦ τό χάρισε οὔτε γιατί δέν συνειδητοποιεῖ τό μέγεθος τῆς προσ­φορᾶς τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος ἔχει ἀπόλυτη συναί­σθηση καί τῆς ἀξίας τῆς ζωῆς καί τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄν­θρωπο. Γι᾽ αὐτό καί δέν τό ἀποποι­εῖ­ται ἀπορρίπτο­ντάς το. Ἀντίθετα, ἀναθέτοντάς το στόν δωρητή καί εὐεργέτη του τοῦ προσθέτει μεγα­λύτερη ἀκόμη ἀξία καί σημασία.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναθέτει τή ζωή του στόν Χριστό, τήν προσ­φέρει ὡς τό πολυ­τι­μότερο δῶρο πού μπορεῖ νά τοῦ δώσει, ὑπερ­βαί­νοντας ἔτσι τήν ἰδιοτελῆ καί ἐγωι­στική χρήση της, ὅσο καί ἄν αὐτή εἶναι φυσική καί λογική, καί ἐξα­γιάζοντάς την μέ­σα ἀπό τήν προσ­φο­ρά της στόν Χριστό.

Καί ἐάν ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στο­λος Παῦλος προσέφερε τή ζωή του στόν Χριστό, δείχνοντας τόν ὑπέροχο αὐτόν δρόμο, τόν δρόμο τόν ὁποῖο ἀκολούθησαν καί οἱ δύο νεομάρτυρες συμπολίτες μας, οἱ ἅγιοι Ἀθανά­σιος καί Ἰωάννης οἱ Κου­λακιῶτες, πού θυσίασαν τή ζωή τους γιά τήν πί­στη καί τήν ἀγάπη στόν Χριστό, ἕναν ἀνάλογο δρόμο ἀκολούθη­σαν καί οἱ πατέ­ρες μας, ὅσοι ἀγω­νίσθηκαν καί θυ­σιά­σθηκαν γιά τήν ἐλευθερία αὐ­τῆς τῆς πόλεως, τῆς Χαλάστρας, καί ὁλόκληρης τῆς Μακεδονίας μας.

Γιατί ὅλοι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι πολέ­μησαν στούς βαλ­κανικούς πολέ­μους καί πολλοί ἀπό αὐτούς ἔπε­σαν στά πεδία τῶν μαχῶν γιά νά ἐλευθερώσουν τή Μακεδονία μας, γιά νά ἐλευθερώ­σουν τή Χαλά­στρα, ἀλλά καί οἱ πα­­τέρες μας, οἱ Κουλακιῶτες, πού βοήθησαν τόν ἑλληνικό στρατό μέ πρῶτο τόν ἡρωικό Γεώργιο Ντα­λι­γ­κάρη, γιά νά συνεχίσει τή νικη­φό­ρα πορεία του πρός τή Θεσσα­λο­νίκη, ἔκαναν κάτι ἐξίσου μεγά­λο καί ὑψηλό: ἔδω­σαν τή ζωή τους γιά τήν πα­τρίδα.

Εἶπαν καί διακήρυξαν γιά νά τό ἀκούσει ὅλος ὁ κόσμος ὅτι αὐτοί δέν ζοῦν γιά τόν ἑαυτό, ἀλλά ζοῦν γιά τήν πατρίδα τους, ζοῦν γιά νά δοῦν τήν πατρίδα ἐλεύθερη. Καί αὐτή ἡ προσφορά τους εἶναι πού δίδει μεγαλύτερη ἀξία στή ζωή τους, γιατί μεταβάλλει τή ζωή ἀπό ζωή ἑνός ἀνθρώπου, σέ μία ζωή ἀφιερωμένη στήν ὑπηρεσία ἑνός ὑψηλοῦ σκοποῦ, στήν ὑπηρεσία μιᾶς ἰδέας καί ἑνός ἰδανικοῦ, ὅπως εἶναι ἡ πατρίδα καί ἡ ἐλευθερία.

Καί ὅποιος προσφέρει τή ζωή του γιά ἕνα τέτοιο ἱερό καί μεγάλο ἰδα­­νικό, αὐτός ἀκόμη καί ἄν τή στερηθεῖ, δέν τήν χάνει, γιατί δέν τήν σκόρπισε μάταια, δέν τήν θυ­σί­ασε ἄδικα, ἀλλά τήν ἀξιο­ποί­η­σε ὑπηρετώντας μεγάλα καί ὑψη­λά ἰδα­νικά· τήν ἀξιοποίησε ὑπηρετώ­ντας τό κοινό καλό, τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος καί τοῦ Ἔθνους.

Γι᾽ αὐτό καί τιμοῦμε καί σήμερα καί πάντοτε ὅλους ἐκείνους πού ἔβα­λαν τήν πατρίδα καί τήν ἐλευ­θερία της πάνω καί ἀπό τή ζωή τους, πάνω καί ἀπό τό ὑπέρτατο αὐτό ἀγαθό, ἀποδεικνύοντας τή δύ­ναμη καί τό μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς τους. Γι᾽ αὐτό τούς τιμοῦμε, εἴτε ἔπεσαν στή μάχη εἴτε ἀγωνίσθη­καν γιά τήν ἐλευθερία, γιατί ση­μα­σία καί ἀξία ἔχει ἡ θέληση νά προσφέρουν τή ζωή τους γιά τήν ἐλευθερία τῆς πα­τρί­δος καί τῶν ἀδελφῶν τους.

Ὑποκλινόμεθα ἐνώπιόν τους καί ἐνώπιον τῆς θυσίας τους μέ σεβα­σμό καί μνημονεύουμε τά ὀνόμα­τά τους μέ τήν τιμή πού ἀξίζει σέ ἥρωες. Γιατί ὁ δικός τους ἡρωι­σμός δέν μᾶς χάρισε μόνο τήν ἐ­λευ­­θερία. Μᾶς χάρισε καί τήν τι­μή νά εἴμεθα παιδιά καί ἀπόγο­νοι ἡρώ­ων, γόνοι μιᾶς πατρίδας γιά χά­ρη τῆς ὁποίας τά παιδιά της γνω­­ρίζουν νά θυσιάζονται.

Ὁ δικός τους ἡρωισμός ἀποτελεῖ ὁδηγό γιά ὅλους μας μέσα σέ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο κυριαρχεῖ ἡ ἰδιο­­τέλεια καί τό συμφέρον, στόν ὁποῖο ὁ σεβασμός στίς μεγάλες ἀξί­ες καί στά ἰδανικά ἀμφισβη­τεῖ­ται, στόν ὁποῖο ἡ ἀγάπη στήν πα­τρίδα καί ἡ προσφορά σέ αὐτήν καί συκοφαντεῖται.

Ὁ δικός τους ἡρωισμός ἀποτελεῖ γιά ἐμᾶς ὁδηγό, γιατί χωρίς ἡρωι­σμό, χωρίς ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη γιά τήν πατρίδα, χωρίς πίστη στίς ἀξί­ες καί στά ἰδανικά οὔτε οἱ ἄν­θρω­ποι οὔτε τά ἔθνη μπο­ροῦν νά ἐπι­τύχουν κάτι μεγάλο καί ὑψηλό.

Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς ἄς ἀκολου­θή­σουμε τό φωτεινό καί ἡρωικό πα­ρά­­δειγμα τῶν πατέρων μας καί ἄς ἀποδείξουμε μέ τίς πράξεις τῆς ἀγά­­πης μας πρός τήν μικρή ἀλλά ἔνδοξη πατρίδα μας ὅτι ἡ θυσία τους δέν πῆγε χαμένη ἀλλά συνεχίζει νά μᾶς ἐμπνέει.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ