Της Θείας Ευχαριστίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιος και συλλειτούργησαν μαζί του ο Καστοριανός Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Θεσπιών κ. Συμεών, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ, πολλοί Ιερείς της τοπικής Εκκλησίας, οι Διάκονοι της Μητροπόλεως και οι συνοδοί των Αρχιερέων.
Φέτος, τον εορτασμό του Αγίου Νικάνορος λάμπρυνε η παρουσία της
Τιμίας Χειρός του Οσίου Νικάνορος, από την Ιερά Μονή Οσίου Νικάνορος
Ζάβορδας Γρεβενών.
Τη διακονία του λόγου ανέλαβε ο προεξάρχων Μητροπολίτης Θηβών, ο οποίος αναφέρθηκε στην εορτή της Μεταμορφώσεως, μέσα στο εορταστικό κλίμα της οποίας τιμούμε τον Άγιο Νικάνορα και σημείωσε πως ο Θεάνθρωπος Χριστός, δεν έλαβε κατά τη Θεία Μεταμόρφωση κάτι που δεν είχε. Αντίθετα, οι Απόστολοι ξέφυγαν για λίγο από τα δεσμά του χρόνου και του χώρου και γεύτηκαν την πραγματικότητα της θείας δόξας, «καθώς ηδύναντο». Το φως της Μεταμορφώσεως, κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, αν και έγινε ορατό με τα σωματικά μάτια για λίγο χρόνο πάνω στην κορυφή ενός όρους, δε δημιουργείται, ούτε φθείρεται, ούτε συλλαμβάνεται με τις αισθήσεις του ανθρώπου. Το είδαν όμως οι μαθητές, γιατί υπέστησαν μια εναλλαγή των αισθήσεών τους που έγιναν πνευματικές από σαρκικές.
Και η δυνατότητα του ανθρώπου να προσεγγίσει το γεγονός της Μεταμορφώσεως εξαρτάται από την δεκτικότητα και την προσαρμοστικότητά του στις αποκαλυπτόμενες σωτήριες αλήθειες, συμπλήρωσε ο κ. Γεώργιος.
Την σπάνια αυτή εμπειρία του ακτίστου φωτός, την ζούσαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, όπως και ο Άγιος Νικάνωρ, ο οποίος υπήρξε άνθρωπος του Θεού, αγάπησε τον Κύριο εξ’ όλης της ψυχής του και διανοίας του, αφιερώθηκε πλήρως στον Θεό, διακόνησε τον συνάνθρωπο και υπηρέτησε τη μεταμόρφωση του κόσμου προσφέροντας αγάπη, χωρίς την οποία ο άνθρωπος είναι πνευματικά νεκρός.
Και κατέληξε ο Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας, μιλώντας για το δέος που νιώθει κάποιος όταν βρίσκεται στα ιερά χώματα της Μακεδονίας. Στη γη του Παύλου Μελά και του Γερμανού Καραβαγγέλη, την ιστορία της οποίας και τη γλώσσα, που είναι η ελληνική, δεν μπορούμε να παραδώσουμε σε κανέναν.
Αποτελούν την πολύτιμη κληρονομιά που παραλάβαμε από τους προγόνους μας και αυτή θα πρέπει με τη σειρά μας να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, όλα τα παιδιά που βρέθηκαν στον Ναό του Αγίου Νικάνορος, συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του Ναού και οι Σεβασμιώτατοι Λειτουργοί ανέγνωσαν ειδική ευχή παρακαλώντας τον Άγιο προστάτη και φύλακα των παιδιών της Καστοριάς, να προστατεύει και να μεσιτεύει πάντοτε για τη σωτηρία τους.
Τη διακονία του λόγου ανέλαβε ο προεξάρχων Μητροπολίτης Θηβών, ο οποίος αναφέρθηκε στην εορτή της Μεταμορφώσεως, μέσα στο εορταστικό κλίμα της οποίας τιμούμε τον Άγιο Νικάνορα και σημείωσε πως ο Θεάνθρωπος Χριστός, δεν έλαβε κατά τη Θεία Μεταμόρφωση κάτι που δεν είχε. Αντίθετα, οι Απόστολοι ξέφυγαν για λίγο από τα δεσμά του χρόνου και του χώρου και γεύτηκαν την πραγματικότητα της θείας δόξας, «καθώς ηδύναντο». Το φως της Μεταμορφώσεως, κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, αν και έγινε ορατό με τα σωματικά μάτια για λίγο χρόνο πάνω στην κορυφή ενός όρους, δε δημιουργείται, ούτε φθείρεται, ούτε συλλαμβάνεται με τις αισθήσεις του ανθρώπου. Το είδαν όμως οι μαθητές, γιατί υπέστησαν μια εναλλαγή των αισθήσεών τους που έγιναν πνευματικές από σαρκικές.
Και η δυνατότητα του ανθρώπου να προσεγγίσει το γεγονός της Μεταμορφώσεως εξαρτάται από την δεκτικότητα και την προσαρμοστικότητά του στις αποκαλυπτόμενες σωτήριες αλήθειες, συμπλήρωσε ο κ. Γεώργιος.
Την σπάνια αυτή εμπειρία του ακτίστου φωτός, την ζούσαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, όπως και ο Άγιος Νικάνωρ, ο οποίος υπήρξε άνθρωπος του Θεού, αγάπησε τον Κύριο εξ’ όλης της ψυχής του και διανοίας του, αφιερώθηκε πλήρως στον Θεό, διακόνησε τον συνάνθρωπο και υπηρέτησε τη μεταμόρφωση του κόσμου προσφέροντας αγάπη, χωρίς την οποία ο άνθρωπος είναι πνευματικά νεκρός.
Και κατέληξε ο Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας, μιλώντας για το δέος που νιώθει κάποιος όταν βρίσκεται στα ιερά χώματα της Μακεδονίας. Στη γη του Παύλου Μελά και του Γερμανού Καραβαγγέλη, την ιστορία της οποίας και τη γλώσσα, που είναι η ελληνική, δεν μπορούμε να παραδώσουμε σε κανέναν.
Αποτελούν την πολύτιμη κληρονομιά που παραλάβαμε από τους προγόνους μας και αυτή θα πρέπει με τη σειρά μας να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, όλα τα παιδιά που βρέθηκαν στον Ναό του Αγίου Νικάνορος, συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του Ναού και οι Σεβασμιώτατοι Λειτουργοί ανέγνωσαν ειδική ευχή παρακαλώντας τον Άγιο προστάτη και φύλακα των παιδιών της Καστοριάς, να προστατεύει και να μεσιτεύει πάντοτε για τη σωτηρία τους.
Αναρτήσεις
