π. Θεμιστοκλή Μουρτζανού
Ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και επισκέπτονται τους ναούς, τα προσκυνήματα, τα μοναστήρια είναι και η ανάγκη να έχουν υγεία, τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικείοι τους. Ο χριστιανισμός βρήκε μεγάλη ανταπόκριση στον κόσμο και προσέλκυσε πολλούς, όταν οι άνθρωποι έβλεπαν πως στην νέα πίστη υπήρχα οι χαρισματούχοι για την υγεία, «τα χαρίσματα ιαμάτων» (Α’ Κορ. 12, 28). Αυτοί ακολουθούσαν το παράδειγμα του Χριστού, ο οποίος «διήλθε τον κόσμον ευεργετών και ιώμενος πάντας» (Πράξ. 10, 38). Η πίστη τους έδινε ένα χάρισμα μοναδικό και εντυπωσιακό. Ακόμη και με την σκιά τους να γιατρεύουν. Να γιατρεύουν αγγίζοντας με τα χέρια τους. Να γιατρεύουν με τον λόγο και την προσευχή. Να ανταποκρίνονται στην λαχτάρα για ζωή και να δείχνουν ότι η οδός της Βασιλείας του Θεού συνεπάγεται την απαλλαγή από τον πόνο της αρρώστιας, τον φόβο του θανάτου, την απελπισία της ήττας από την φθορά, τον χρόνο και τα πάθη. Οι χαρισματούχοι των ιαμάτων νικούσαν τους φυσικούς νόμους και έδιναν στους πλησίον τους ζωή. Αυτό δεν σήμαινε ότι οι ίδιοι ήταν άτρωτοι από την φθορά ή από τις επιθέσεις του πονηρού ή από την δύναμη της εξουσίας. Στα συναξάρια όμως των αγίων εκείνης της εποχής βλέπουμε ότι ο διάβολος και τα όργανά του, παρότι μεταχειρίζονταν πολλά απάνθρωπα μέσα και υπέβαλλαν τους πιστούς σε μαρτύρια, εντούτοις έπρεπε να φτάσουν στην  χαριστική βολή του αμετάκλητου τρόπου θανάτου, όπως ο αποκεφαλισμός ή ο λογχισμός ή η πυρά ή και η σταύρωση ακόμη, για να τους νικήσουν οριστικά. Οι Άγιοι έβλεπαν τον Χριστό, ο Οποίος αποκαθιστούσε το σώμα τους υγιές και τους έδινε την δύναμη να αντέξουν και σε άλλα μαρτύρια που ήταν βέβαιο ότι θα υποστούν.
                Θαύματα κάνουν οι Άγιοι στους αιώνες. Βοηθούν τους ανθρώπους να νικήσουν τον πόνο και τον θάνατο, κάποτε ανάλογα με την πίστη, κάποτε χωρίς οι άνθρωποι να το περιμένουν. Υπάρχουν όμως και πολλές περιπτώσεις στις οποίες « τα χαρίσματα των ιαμάτων»  δεν ενεργούν. Παρότι οι άνθρωποι γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί που τα έχουν και τους παρακαλούμε και είμαστε βέβαιοι ότι μπορούν να μας γιατρέψουν, εντούτοις διαπιστώνουμε την σιωπή του ουρανού. Άλλοι υποτασσόμαστε σ’  αυτήν την σιωπή και ελπίζουμε τελικά στην ανάσταση των νεκρών. Άλλοι οργιζόμαστε με τον Θεό γιατί δεν ακούει τις προσευχές μας και Τον θεωρούμε άδικο, όπως και τους Αγίους. Οι εκτός της πίστης μάς ειρωνεύονται και βρίσκουν αφορμή για να ισχυριστούν ότι δεν υπάρχει Θεός. Άλλοι πάλι εκμεταλλεύονται τα όποια θαύματα για να μετατρέψουν την πίστη σε εμπόριο, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η άμετρη αυτή εμπορευματοποίηση, αργά ή γρήγορα, θα βλάψει την πίστη στην συνείδηση των πολλών. Και όταν ένα θαύμα δεν έρθει όπως το θέλουμε ή όπως το ζητούμε, τότε η λύπη επεκτείνεται, διότι θεωρούμε ότι η πίστη δεν είναι τόσο δυνατή, ενώ η όποια εκμετάλλευσή της  είναι αδικαιολόγητη.