ΚΔ΄ Παύλεια : «Εξωτερική και Εσωτερική Ιεραποστολή». Ημερίδα Ιερέων στον Άγιο Γεώργιο Δοβράς, (ΦΩΤΟ).

Στο πλαίσιο των ΚΔ´ Παυλείων, την Τρίτη 12 Ιουνίου το πρωί στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγίου Γεωργίου Δοβράς, πραγματοποιήθηκε όπως κάθε χρόνο η ημερίδα Ιερέων με τίτλο : «Εξωτερική και Εσωτερική Ιεραποστολή».

Στην αρχή χαιρετισμό απηύθυνε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος στο τέλος απένειμε και τα αναμνηστικά των ΚΔ΄ Παυλείων στους ομιλητές.
Πρώτος ομιλητής της ημερίδας ήταν ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μίλκας, από την Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Ποιμαντική και εσωτερική ιεραποστολή τού κληρικού στην ενορία»
Δεύτερος ομιλητής ήταν ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μπουρούντι κ. Ιννοκέντιος, από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, ο οποίος μίλησε περί της εξωτερικής Ιεραποστολής.
Τρίτος ομιλητής ήταν ο Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος, ο οποίος μίλησε για την Ιεραποστολή στις φυλακές.
Την εκδήλωση παρουσίασε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας Αρχιμ. Πορφύριος Μπατσαράς.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Ο χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου :

Ὅπως κάθε χρόνο ἔτσι καί φέτος στό πρόγραμμα τῶν Παυλείων, τά ὁποῖα διοργανώνει ἡ Ἱερά Μη­τρόπολή μας μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου ἐν­δό­ξου ἀποστόλου Παύλου γιά εἰκο­στή τέταρτη συνεχή χρονιά, ἐντάσ­σεται καί ἡ Ἡμερίδα τῶν κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ἱε­ρέων καί διακόνων, στήν ὁποία καί σᾶς καλωσορίζω μέ πολλή ἀγάπη ὅλους σας καί ἰδιαιτέρως τούς ἐκλεκτούς προσκεκλημένους ὁμι­λη­τές μας, τούς ὁποίους καί εὐ­χα­ριστῶ ἀπό καρδίας γιά τήν ἀντα­πόκρισή τους στήν πρόσκλησή μας καί τήν παρουσία τους σήμερα ἐδῶ στή Βέροια, στόν ναό τοῦ ἁγίου Γεωργίου Δοβρᾶ πού μᾶς φιλο­ξε­νεῖ.

Τό θέμα τῆς Ἡμερίδος μας, «Ἐξω­τερική καί ἐσωτερική Ἱεραποστο­λή», συνδέεται, ὅπως εἶναι φυσικό, ἄμεσα μέ τό γενικότερο θέμα τῶν ΚΔ´ Παυλείων πού εἶναι «Εὐαγ­γε­λισμός καί Ἱεραποστολή».

Ἡ ἔννοια τῆς ἱεραποστολῆς εἶναι, ὅπως εἶχα τήν εὐκαιρία νά πῶ καί μέ ἄλλη εὐκαιρία αὐτές τίς ἡμέρες, εἶναι στήν πραγματικότητα ταυτό­σημη μέ τήν ἔννοια τῆς ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο, καί ὡς ἱερή ἀποστολή, τό σύνολο τῶν δρά­σεων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι καί θεωρεῖται ἱεραποστολή.

Ὁ ὅρος εἶναι βεβαίως νεώτερος καί χρησιμοποιήθηκε γιά νά περι­γράψει αὐτό πού ἐννοεῖ ὁ εὐαγ­γε­λικός ὅρος «εὐαγγελισμός». Διότι ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο εἶναι ἡ διάδοση τοῦ καλοῦ καί σωτηρίου μηνύματος τοῦ Χρι­στοῦ. Εἶναι ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκ­κλησίας, ἡ ὁποία ὡς σῶμα Χρι­στοῦ καί ὁρατό σημεῖο τῆς διαρ­κοῦς καί ἀνά τούς αἰῶνες ἐπε­κτει­νομένης παρουσίας του στόν κό­σμο θέλει νά γνωρίσει τόν Χριστό στούς ἀνθρώ­πους, νά τούς ὁδηγήσει πρός Αὐτόν καί δι᾽ Αὐτοῦ στή σωτηρία.

Καί καθώς ἡ γνωριμία μέ τόν Χρι­στό δέν εἶναι μία τυπική γνωριμία, ὅπως οἱ ἀνθρώπινες, πού διεκπε­ραι­ώνεται σύντομα, ἀλλά εἶναι μία μακρά καί διά βίου προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου μέσα στήν Ἐκκλησία καί μέ τή βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι μία προσπάθεια πού σημει­ώ­νει συχνά διακυμάνσεις, ἀπομα­κρύν­σεις, ἀρνήσεις ἀλλά καί ἐπα­νασυνδέσεις, γι᾽ αὐτό καί δέν μπο­ροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὁ «εὐαγγε­λι­σμός» ὁλοκληρώνεται μέ τό νά πιστεύσει ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὁ Χρι­στός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός καί νά γνωρίσει τή διδασκαλία του, πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ὁδηγίες γιά τή σωτηρία μας, δηλαδή γιά τήν ἕνωσή μας μέ τόν Θεό καί τή θέωσή μας, πού περιλαμβάνεται στό Εὐαγγέλιο.

Ὁ εὐαγγελισμός εἶναι μία διαρκής διαδικασία κατανοήσεως καί ἐμβα­θύνσεως τῆς ἀληθείας τῆς πίστεως, μία διαρκής διαδικασίας βιωμα­τικῆς προσεγγίσεως τοῦ Χριστοῦ διά τῆς ἐμπειρίας τῶν ἁγίων καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Εἶναι τό κήρυγμα «τοῖς ἐγγύς». Εἶναι ὅμως συγχρόνως καί τό κή­ρυγμα «τοῖς μακράν». Εἶναι ἡ πνευ­ματική κα­θοδήγηση καί ἡ ἀνανέωση «τῆς πρώτης ἀγάπης» τῆς ψυχῆς τοῦ πιστοῦ καί βαπτισμένου χριστια­νοῦ.

Εἶναι ὅμως καί τό μήνυμα τῆς σω­τηρίας πού ἀπευθύνεται «τοῖς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημέ­νοις». Εἶναι τό κήρυγμα σέ αὐτούς πού δέν ἄκουσαν ποτέ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί γιά τούς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία ἔχει πάντοτε χρέος καί εὐθύνη νά τούς τό κάνει γνωστό.

Δέν διαφέρει τό κήρυγμα, δέν διαφέρει τό κεφάλαιο τῆς πίστεως, πού εἶναι ἕνα καί μοναδικό: «Χρι­στός ἐσταυρωμένος καί ἀναστάς», «Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας», ὅπως δια­κηρύσσει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Στήν πραγματικότητα δέν δια­φέ­ρουν καί οἱ ἀποδέκτες τοῦ μηνύ­ματος καί τοῦ κηρύγματος, εἶναι ψυχές «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθα­νεν». Διαφέρουν ὅμως οἱ συν­θῆκες, οἱ ἀνάγκες, τό περιβάλλον. Γι᾽ αὐτό καί στό πέρασμα τῶν χρό­νων οἱ ὅροι διευκρινίστηκαν ἤ ἐπα­να­προσδιο­ρίστηκαν. Γι᾽ αὐτό μι­λοῦμε γιά «εὐαγγελισμό» καί «ἐπανευ­αγγελισμό», γιά «ἐσω­τερι­κή» καί «ἐξωτερική» ἱεραποστολή.

Ἡ μεταβολή τῶν συνθηκῶν τῆς ζωῆς καί τοῦ κόσμου γύρω μας, οἱ ἐπιδράσεις καί οἱ ἐπιρροές ἄλλων λαῶν καί θρησκειῶν μέ διάφορους τρόπους καί γιά διάφορους λόγους, καθιστᾶ ἀκόμη καί σέ χῶρες, ὅπως ἡ πατρίδα μας, μέ ἀμιγῆ ὀρθόδοξο χριστιανικό πληθυσμό, τόν ἐπα­ν­ευ­αγγελισμό τῶν ἀνθρώπων ἀνα­γκαῖο. Διότι πολλοί ἀδελφοί μας, παρότι ἔχουν βαπτισθεῖ καί μεγα­λώσει σέ ἕνα χριστιανικό, τύποις τουλάχιστον, περιβάλλον, δέν γνω­ρίζουν τί πιστεύουν. Ἀγνοοῦν βα­σικές ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας, δέν ἔχουν καμία ἤ ἔχουν μία τυ­πι­κή σχέση μέ τήν Ἐκκλησία καί μέ τή μυστηριακή ζωή της, «ὄνομα ἔχουν ὅτι» πιστεύουν, θά μπορού­σαμε νά ποῦμε παραλλάσσοντας τόν λόγο τοῦ Θεοῦ στήν Ἀποκά­λυψη, ἀλλά στήν πραγματικότητα δέν ἔχουν σχέση μέ τήν πίστη, εἶναι νεκροί ὡς πρός αὐτήν.

Ἔναντι ὅλων αὐτῶν ἡ Ἐκκλησία μας καλεῖται νά ἐκπληρώσει τήν ἀποστολή της, νά κάνει, αὐτό πού καθιερώθηκε νά ὀνομάζεται ἐσω­τε­ρική ἱεραποστολή.

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἐξωτερική ἱεραποστολή εἶναι ὁ εὐαγγελισμός τῶν ἀνθρώπων πού δέν ἔχουν ἀκού­σει ποτέ γιά τόν Χριστό, πού πι­στεύουν σέ κάποια ἄλλη θρη­σκεία, ψεύτικη, καί ἡ Ἐκκλησία θέλει νά τούς προσεγγίσει γιά νά τούς κάνει καί αὐτούς μετόχους τῆς σωτηρίας πού μᾶς χαρίζει ὁ Χριστός, γιά νά τούς κάνει τέκνα Θεοῦ καί κληρονόμους τῆς βα­σι­λείας του.

Ὁ εὐαγγελισμός ἤ ἱεραποστολή, ἐσωτερική καί ἐξωτερική, δέν πε­ριορίζεται ὅμως μόνο σέ ἕνα κή­ρυγμα, σέ μία διάλεξη, σέ μία δι­δασκαλία πού μεταδίδεται μέ λό­για. Ἡ πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ζῶσα καί κηρύσσεται στούς ἀνθρώπους ὄχι μόνο μέ λόγια ἀλλά καί μέ ἔργα. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός δέν πέρασε τή ζωή του μόνο δι­δάσκων, ἀλλά διῆλθε «εὐεργετῶν καί ἰώμενος». Καί δέν τό ἔκανε αὐτό γιά νά προσελκύσει διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ μαθητές ἤ ὀπαδούς, ἀλλά γιατί οἱ εὐεργεσίες του καί τά θαύματά του ἦταν ἔκφραση τόσο τῆς ἀγάπης του ὅσο καί τῆς δυ­νά­μεως τῆς θείας του χάριτος.

Ἦταν ὅμως συγχρόνως καί ἕνα ὑπόδειγμα γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο οἱ ἀπόστολοι καί ἡ Ἐκκλησία ἀνά τούς αἰῶνες θά ἔπρεπε νά «μαθητεύει» τά ἔθνη καί τούς ἀν­θρώπους. Δέν εἶναι ἄλλωστε χωρίς σημασία καί ἡ δύναμη πού δίδει ὁ Χριστός στούς πιστεύοντας νά κά­νουν τά ἔργα τά ὁποῖα ἔκανε ὁ ἴδιος «καί μείζονα τούτων», ἀλλά καί ἡ ἔμφαση πού δίδει στά «καλά ἔργα» τῶν μαθητῶν του μέ τά ὁποῖα δοξάζεται ὁ Θεός.

Ἑπομένως ἡ ἱεραποστολή δέν εἶ­ναι μόνο κήρυγμα, εἶναι καί ζωή. Δέν εἶναι νά πεῖς μόνο στόν ἄλλο τί πρέπει νά κάνει, ἀλλά νά τοῦ δείξεις πῶς πρέπει νά τό κάνει μέ τό παράδειγμα τῆς ζωῆς σου.

Ὑπάρχει ὅμως καί μία ἀκόμη παράμετρος ἰδιαιτέρως σοβαρή, τήν ὁποία θά πρέπει νά ἔχουμε ὑπό­ψη μας. Καί αὐτή εἶναι ὁ τρό­πος μέ τόν ὁποῖο κάνουμε ἱεραπο­στολή.

Ἀσφαλῶς τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χρι­στοῦ νά εἶναι ἕνα, καί κοινό γιά ὅλους. Δέν εἶναι ὅμως ὅλοι οἱ ἄν­θρωποι ἴδιοι, δέν ἔχουν τίς ἴδιες ἀνάγκες καί τίς ἴδιες δυνατότητες, οὔτε τό Εὐαγγέλιο ἀπευθύνεται σέ μία μόνο ὁμάδα ἀνθρώπων. Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά προσαρ­μό­ζουμε τήν ἱεραποστολή μας στίς συνθῆκες καί τίς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων.

Αὐτό τό χρέος μας μᾶς τό ὑπο­δει­κνύει μέ μοναδικό τρόπο ὁ πρω­τοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος λέ­γοντας «ἐλεύθερος ὤν ἐκ πάν­των πᾶσιν ἐμαυτόν ἐδούλωσα, ἵνα τούς πλείονας κερδήσω». Καί συ­νεχίζει: «Ἐγενό­μην τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος …, τοῖς ὑπό νόμον ὡς ὑπό νόμον …, τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνο­μος …, τοῖς ἀσθενέσι ὡς ἀσθενής …, τοῖς πᾶσι γέγονα τά πάντα ἵνα πάν­τως τινάς σώσω».

Αὐτός εἶναι ὁ χρυσός κανόνας, θά ἔλεγα, τῆς ἱεραποστολῆς, εἴτε πρό­κειται γιά τήν ἐσωτερική, αὐτή πού κάνουμε στίς ἐνορίες μας, στίς πό­λεις καί τά χωριά μας, στούς συμ­πολίτες καί ὁμοεθνεῖς μας, εἴτε πρό­κειται γιά τήν ἐξωτερική, αὐτή πού ἀναλαμβάνουν ἀδελφοί μας χάρη τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἐκτός τῆς θείας αὐλῆς προ­βάτων τοῦ Χριστοῦ, στήν Ἀφρική, στήν Ἀσία καί ὅπου ἀλλοῦ.

Νά γινόμασθε «τοῖς πᾶσι τά πάν­τα» μέ μοναδικό σκοπό τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Γιατί ἡ ἱερα­πο­στολή δέν εἶναι καθῆκον πού τό ἐπι­τελεῖς χωρίς νά σέ ἐνδιαφέρει τό ἀποτέλεσμα. Πρέπει νά φλεγό­μασθε γι᾽αὐτό, ὅπως φλεγόταν καί ἡ καρδία τοῦ μεγίστου ἀποστόλου Παύλου, πού δέν ἤθελε νά σωθεῖ ἄν δέν σωζόταν καί οἱ ἄλλοι, πού πονοῦσε καί ἀγωνιοῦσε μέχρι νά μορφωθεῖ, μέχρι νά σχηματισθεῖ, στήν ψυχή τῶν ἀνθρώπων ὁ Χρι­στός: «Τεκνία μου, οὕς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ ὁ Χρι­στός ἐν ὑμῖν».

Μέ αὐτές τίς εἰσαγωγικές σκέ­ψεις, τίς ὁποῖες θά μᾶς ἀναπτύξουν καί θά μᾶς παρουσιάσουν ἀναλυ­τι­κότερα ἀπό τήν προσωπική του ἐμπειρία καί διακονία ὁ κάθε ἕνας, θά ἤθελα νά παραχωρήσω τό βῆμα στούς ἐκλεκτούς ὁμιλητές μας, τούς ὁποίους καλωσορίζω καί πάλι στήν Ἱερά Μητρόπολή μας καί τούς εὐχαριστῶ θερμά, γιατί ἀπο­δέχθηκαν τήν πρόσκλησή μας καί ἦρθαν σήμερα στήν Ἡμερίδα τῶν ἱερέων μας γιά νά μᾶς ἀναπτύξουν τρεῖς διαφορετικές ἀλλά ἐξίσου ση­μαντικές πλευρές τοῦ ἱεραπο­στο­λικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας μας, τρεῖς διαφορετικές πλευρές τῆς ἱεραποστολῆς, ὅπως τίς βιώ­νουν καί τίς διακονοῦν οἱ ἴδιοι. Ἦρθαν καί οἱ τρεῖς γιά νά μᾶς μι­λήσουν ὄχι θεωρητικά ἀλλά πρα­κτικά, μέσα ἀπό τή ζωή τους καί τήν καθημε­ρινότητά τους. Νά μᾶς ποῦν γιά τίς δυσκολίες ἀλλά καί τίς χαρές τῆς ἱεραποστολικῆς διακο­νίας, στήν ἐνορία, στήν Ἀφρική, στίς φυλακές ὅπου ἐργάζονται πολλά χρόνια.

Εὐχαριστῶ, λοιπόν, θερμά τόν αἰδεσιμολογιώτατο πρωτοπρε­σβύ­τερο π. Γεώργιο Μίλκα, ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως, πού θά μᾶς ἀναπτύξει τό θέμα «Ποιμαντική καί ἐσω­τερική ἱεραποστολή τοῦ κλη­ρικοῦ στήν ἐνορία», τόν Θεο­φιλέστατο ἐπίσκοπο Μπουρού­ντι, πού θά μᾶς μιλήσει μέ θέμα τήν ἐξωτερική ἱεραποστολή, καί τόν πανοσιολο­γιώτατο ἀρχιμανδρίτη π. Γερβάσιο Ραπτόπουλο, πού ἐπί σαράντα χρόνια ἐργάζεται ἱερα­πο­στολικά σέ ἕνα πολύ ἰδιαίτερο το­μέα καί χῶρο, στόν χῶρο τῶν φυ­λακῶν, πού θά μᾶς μιλήσει γιά τήν ἱεραποστολή στίς φυλακές.

Τούς εὐχαριστῶ καί πάλι καί πα­ρα­χωρῶ τό βῆμα στόν πρῶτο ὁμιλητή μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ