Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

.

.
Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Μέσα απ΄αυτές τις σελίδες που ακoλουθούν θέλω να μάθει όλος ο κόσμος για Τους Αγίους, τις Εκκλησιές και τα Μοναστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Μπορείτε να μου στείλετε την Ιστορία του Ναού σας ή του Μοναστηρίου σας όπως και κάποιου τοπικού Αγίου/ας της περιοχής σας nikolaos921@yahoo.gr

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης
κάνετε κλικ στην φωτογραφία

Σάββατο 17 Μαρτίου 2018

Η Ακολουθία των Δ΄ Χαιρετισμών στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας, (ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ).


0C994254 E961 442D 9086 D9E392E44A9F
Την Παρασκευή 16 Μαρτίου το εσπέρας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία της Δ΄ Στάσεως των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας και στη συνέχεια κήρυξε το θείο λόγο.

Στην ακολουθία έψαλε η χορωδία του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης. Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον χοράρχη αλλά και τα παιδιά που πλαισίωσαν το αναλόγιο.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Ποῖον σοι ἐγκώμιον προσαγάγω ἐπάξιον, τί δέ ὀνομάσω σε; ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι», θά ἀκούσουμε σέ λίγο νά ψάλλουν τά παιδιά αὐτά, τά ὁποῖα ἀπόψε μᾶς χάρισαν αὐτή τήν οὐράνια ψαλμωδία.
Δικαιολογημένη ἡ ἀπο­ρία καί ἡ ἀμη­χανία τοῦἀρχαγγέλου Γα­βρι­ήλ ἐνώ­πιον τῆς Κεχαριτωμένης κό­­ρης τῆς Να­ζαρέτ. Δικαιολογη­μέ­νη ἡ ἀδυ­να­μία του νά βρεῖ ἐγ­κώ­μιο κατάλλη­λο γι᾽ αὐτήν πού τί­μη­­σε ὁ Θε­ός καί τήν ἐπέλεξε νά γί­νει Μη­τέρα του. Δικαιολο­γη­μέ­νη ἡ δυ­­σκο­­λία του νά βρεῖ ὄνο­μα ται­ρι­α­στό γιά νά ἀποκαλέσει αὐτήν ἐπί τήν ὁποία ἐπέβλεψε ὁ ἴδιος ὁ Θεός καί θέλησε νά τήν κάνει συνερ­γά­τη του στό μέγα μυστήριο τῆς θεί­ας οἰκονομίας.
Καί, ἐάν εἶναι φυσικό καί ἀναμε­νό­μενο νάἀπορεῖ καί νά δυσκολεύε­ται ὁ οὐράνιοςἀπεσταλμένος νά βρεῖ τόν κατάλληλο τρόπο γιά νά προσφωνήσει καί νά ἐγκωμιάσει τήν Παναγία Παρθένο καί Μητέρα τοῦ Κυρίου μας· ἐάν δυσκολεύεται ὁ ἀρ­χάγ­γελος πού ὑμνεῖἀκαταπαύ­στως τόν Θεό νά βρεῖ ἐγκώμιο ἱκανό νά ἐκφράσει τόν θαυ­μα­­σμό του πρός τήν Ὑπεραγία Θεο­τό­κο, ποιές λέξεις μπορεῖ νά βρεῖ καί μέ ποιόν τρόπο μπορεῖ νά ὑμνήσει ἐπα­ξίως ὁταπεινός καί χοϊκός ἄν­θρωπος τό δυσανάβατονὕψος καί τό δυσθεώρητον βάθος τοῦ μυστη­ρίου τῆς Παναγίας μας; Πῶς μπο­ρεῖ νά ὑμνήσει τήν κα­θέ­δρα τοῦ οὐ­ρανίου βασιλέως, τήν ἐπου­­ρά­νιο κλίμακα καί τή γέφυρα τή «με­τά­γουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐ­­ρα­νούς»; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἐγ­κω­­μιά­σει τήν «ἄρουρα» τή «βλα­­­στά­νου­σα εὐ­φορίαν οἰκτιρ­μῶν» καί τήν τρά­πε­ζα τή «βα­στά­ζου­σα εὐ­­θη­νίαν ἱλα­σμῶν»;
Ἡ ἀδυναμία ὅμως τῆς ἀν­θρωπί­νης φύσεως νάἐκφράσει τήν ἀγά­πη καί τόν σεβασμό της πρός τήν Παναγία Παρθένο δέν ἐμ­ποδίζει τήν ψυχή νάἀπευθυνθεῖ πρός αὐ­τήν «στεναγμοῖς ἀλαλή­τοις» καί νά κινήσει τα­­πεινά τά χείλη εἰς ὕμνον καί δο­ξο­λογίαν πρός τήν ἀνύμφευτη Νύμ­φη. Καί εἶναι αὐτή ἡ ἐσώτερη διά­θεση τῆς ψυχῆς πού τήν ὠθεῖνά πλά­σει νέες λέξεις γιά νά με­τα­ποι­ή­σει τούςἀλαλήτους στε­να­γμούς καί τά μύχια αἰσθή­μα­τά της σέ αἶνο καί παράκληση πρός τήν Ὑπέρ­­μαχο Στρατηγό, τήν Ὑπε­ρα­γία Θεοτόκο.
Αὐτόν τόν αἶνο καί τήν παρά­κλη­ση πού συνέθεσαν οἱ ἁγιασμέ­νες ψυ­χές τῶν ἱερῶνὑμνογρά­φων, φλε­­γόμενες ἀπό τόν πόθο καί τήνἀγάπη πρός τήν Παναγία μας, δα­νει­ζόμαστε καίἐμεῖς, ἀδελ­φοί μου, καί ἀπόψε καί κάθε Πα­ρα­σκευή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσ­σαρακοστῆς, γιά νά δώσουμε διέ­ξοδο στά συναισθήματα καί τῆς δι­κῆς μας ψυχῆς γιά τήν Παναγία Παρ­θένο. Δανειζόμαστε τόν ἀρ­χαγ­­­­γελικό ὕμνο καί τά «χαῖρε» τοῦ Ἀκαθίστου γιά νά ἐκφράσουμε τήν ἀγάπη μας πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί μητέ­ρα ὅλων τῶν ὀρθοδόξως εἰς Χρι­στόν πιστευόντων.
«Ποῖον σοι ἐγκώμιον προσαγάγω ἐπάξιον, τί δέ ὀνομάσω σε; ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι». Ἐνώπιον τῆςἱερῆς μορ­φῆς τῆς Παναγίας μας, ἐνώ­πι­ον τῆςἱερᾶς εἰκόνος τῆς Πα­να­γίας ἱστάμενοι ἀπό­ψε, ἀδελφοί μου, ἀνα­γρά­φουμε καί ἐμεῖς στή Θεο­τόκο, ὅπως τό ἔκαναν πρῶτοι οἱ βυ­ζαντινοί πρό­γονοί μας, τά εὐχα­ριστήρια στήν Πα­να­γία μας. Τήν εὐχαριστοῦμε, για­τί δέχθηκε νά δα­νείσει στόν Θεό τή φθαρτή ἀν­θρώπινη φύση, προ­κειμένου ἐ­μεῖς νά ἀπολαύσου­με  τό ἔνδυμα τῆςἀφθαρσίας. Τήν εὐ­χαριστοῦμε, για­τί δέχθηκε νάὑπο­­μεί­νει τήν ὀδύ­νη τῆς Μη­τέρας πού βλέπει τόν Υἱό της νά θνήσκει ἐπί τοῦ Σταυ­ροῦ ὡς κα­κοῦργος προ­κει­μένου νά ἀπο­λαύσουμε τήν ἐλευ­θε­ρία ἀπό τήν καταδυ­να­στεία τοῦ διαβόλου. Τήν εὐχαριστοῦμε, γιατί δέχθηκε νά γίνει αὐτή ἡ θύ­ρα γιά νά μποροῦμε ἐμεῖς νά εἰ­σερχόμεθα στόν παράδεισο τῆς αἰωνίου ζωῆς ἀπό ὅπου μᾶς ἐξεδί­ωξε ἡ παρακοή τῶν πρωτοπλά­στων. Τήν εὐχαρι­στοῦ­με, γιατί δέ­χθηκε νά γίνει ἡ μόνιμη πρέσβειρα καί μεσίτρια τῶν ἀνθρώπων στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ της. Τήν εὐ­χαρι­στοῦμε, γιατί δέχθηκε νά εἶναι αὐ­τή ἡ διαρκής ἐγγύηση τῆς σωτη­ρίας ὅσων τήν ἀκολουθοῦν καί ἐμ­πι­στεύονται τή μητρική της ἀγάπη. Τήν εὐχα­ρι­στοῦμε, γιατί δέν ἔπαυσε ποτέ νά μᾶς προστα­τεύει καί νά μᾶς προ­φυ­λάσσει «ἀπό πάσης ἀνά­γκης καί θλίψε­ως». Τήν εὐχα­ρι­στοῦμε, για­τί ἡἀγάπη της μᾶς ἐπι­τρέπει πά­ντοτε νά τῆς ἀπευ­θύ­νουμε μαζί μέ τήν εὐγνωμοσύνη μας καί τά αἰ­τή­ματα τῶν καρδιῶν μας. Ὄχι ὅτι δέν τά γνωρίζει, γιατί καμία φιλό­στοργη μητέρα δέν ἀγνοεῖ ὅσα ἀπα­σχο­λοῦν τήν ψυχή τῶν τέ­κνων της, ἀλλά γιατί θέλει νά τά ἀκούει καί ἀπό ἐμᾶς, γιατί ἡ ἀνα­φορά τους στή μητέρα μας γαλη­νεύει καί ἀνα­παύει τή ψυχή μας.
Γι᾽αὐτό καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, ἄς στρέψουμε καί ἀπόψε τά βλέμ­ματά μας πρός τήν Κυρία Θεοτόκο, τήν Παναγία μας, ἄς τῆςἐμπιστευθοῦμε τά αἰτήματά μας, τούς φόβους καί τίς ἀγωνίες μας· ἄς ἀναθέσουμε στή μητρική της ἀγάπη ὅ,τι μᾶς κατατρύχει καί ὅ,τι μᾶςἀπασχολεῖ, καί ἄς τήν πα­ρακαλέσουμε νά εἶναι πάντοτε ἡ ταχινή μας βοήθεια ἀπό κάθε κίν­δυνο καί κάθε ἐπιβουλή πού μᾶς ἀπειλεῖ, γιά νά τήν δοξάζουμε καί νά τήν εὐγνω­μονοῦμε αἰω­νίως.
Ἀπόψε, ἀδελφοί μου, εἴχαμε τήν ἰδιαίτερη χαρά νά ψάλλει τήν Δ´ Στάση τῶν Χαι­ρετισμῶν,ἐδῶ στόν ἱερό ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς ΘεοτόκουἈλε­ξαν­δρείας, τόσο μελωδικά καί τόσο κα­τανυκτικά, ἡ χορωδία τοῦ Μου­σικοῦ Σχολείου Κατερίνης, μετά ἀπό πρόταση καί πρωτοβουλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κί­τρους κυρίου Γεωργίου.
Τόν εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν πρωτοβουλία του αὐτή καί εὐχα­ρι­στοῦμε ἀπό καρδίας ὅλα τά μέλη τῆς χορωδίας, τούς κα­θηγητές τους καί τόν χοράρχη, πού μᾶς ἔδω­σ­αν τή χαρά νά ἀκού­σουμε τούς τόσο ὡραίους αὐτούς ὕμνους πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τό­κου ὄχι βεβαίως «ἐκ στόματος νη­πίων», ἀλλά ἀπό τά χείλη καί ἀπό τήν καρδιά ἁγνῶν παιδιῶν πού ἀγα­ποῦν τήν Παναγία μας, πού ἀγαποῦν τήν ὑπέροχη ὑμνολογία τῆςἘκκλη­σίας μας καί ἐκφράζουν μέσα ἀπό αὐτή τήνἀγάπη καί τόν σεβασμό τους στήν Παναγία καί τούς ἁγίους μας.
Σᾶς εὐχαριστῶ θερμότατα γιά ἄλ­λη μία φορά, παιδιά μου, καί σᾶς εὔχομαι πα­­τρικά νά ψάλλετε καί νά ὑμνεῖ­τε σέ ὅλη σας τή ζωή τόν Χριστό καί τήν Παναγία Μητέρα του καί νά ἔχετε πλούσια τήν εὐλογία, τή χάρη καί τήν προστασία τῆς Ὑπε­ρα­γίας Θεοτόκου σέ ὅλη σας τή ζωή.