Η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, (ΦΩΤΟ).

Την Παρασκευή 23 Μαρτίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας.

Τις στάσεις των οίκων έψαλαν κατά σειρά ο Αρχιμ. π.Πρόδρομος Γκιρτζαλιώτης, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. π. Αθηναγόρας Μπίρδας, ο Αρχιμ. π. Γρηγόριος Μάζας, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Μπαξεβάνης και ο Σεβασμιώτατος ο οποίος στο τέλος κήρυξε και το θείο λόγο.
Τους Ιεροψάλτες του Ιερού Ναού Νικόλαο Χανουμίδη και Γεώργιο Ανδρικόπουλο πλαισίωσε στο δεξιό αναλόγιο η Βυζαντινή χορωδία του δημοτικού ωδείου Γιαννιτσών.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τά νι­κη­­­­τήρια ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δει­νῶν εὐχαριστήρια ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε».

Πρός τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, τήν Κυρία Θεοτόκο, ψάλαμε καί ἐ­μεῖς ἀπόψε τόν ὑπέροχο αὐτό ὕ­μνο τόν ὁποῖο ἔψαλαν γιά πρώτη φορά πρίν ἀπό αἰῶνες οἱ κάτοικοι τῆς βα­σιλίδος τῶν πόλεων, ἐνώ­πιον τῆς ἱερῆς καί θαυματουργοῦ εἰκό­νος τῆς Θεομήτορος, τήν ὁποία εἶ­χαν λιτα­νεύ­σει στά τείχη, ἱκε­τεύ­οντάς την νά λυτρώσει τήν πόλη της ἀπό τούς ἐχθρούς πού τήν πολιορκοῦσαν.

Καί εἶναι, ἀδελφοί μου, ὁ ὕμνος αὐτός ἕνας παιάνας νίκης καί συγ­χρό­νως ἕνας αἶνος εὐχαριστίας καί μιά θερμή ἱκεσία πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Γιατί στό πρό­σωπο τῆς ταπεινῆς Κόρης τῆς Να­ζαρέτ, ἐνώπιον τῆς ὁποίας στά­θη­κε μέ σεβασμό ὁ οὐράνιος ἀπε­σταλ­μένος, ὁ ἀρχάγγελος Γα­βρι­ήλ, γιά νά τῆς μεταφέρει τό χαρ­μό­συ­νο μήνυμα τῆς ἐπιλογῆς της ἀπό τόν Θεό νά γίνει Μη­τέ­ρα του, νά γί­νει συνεργός του στό σχέδιο τῆς θείας οἰκο­νο­μίας γιά τήν ἀνά­πλα­ση τοῦ ἀν­θρώπου καί τή συντριβή τῆς ἐξουσίας τοῦ δια­βόλου, συν­δυ­άζονται πά­ντοτε ἁρ­μονικά τά πιό διαφο­ρε­τικά αἰ­σθή­ματα καί συναι­σθή­ματα τῶν ἀνθρώπων.

Γιατί καί αὐτή, ἡ Ὑπεραγία Θεο­τό­κος, εἶναι τόσο διαφορετική, εἶ­ναι τόσο ξεχωριστή, εἶναι τόσο μο­να­δική καί ἀνεπανάληπτη, ὥστε νά τήν μακαρίζουν καί νά τήν εὐ­λογοῦν οἱ γενεές τῶν ἀνθρώ­πων· ὥστε νά προστρέχουν πρός αὐτήν ἄρ­χοντες καί πένητες, μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, μέ τήν ἴδια ἀγάπη, μέ τόν ἴδιο σεβα­σμό, μέ τήν ἴδια εὐλάβεια καί τήν ἴδια ἐμπιστοσύνη, γιατί κανείς ἀπό ὅσους προστρέχουν στήν Κυρία Θεο­­­τόκο, στή φιλόστοργη μητέρα πάντων τῶν χριστιανῶν, δέν «ἐκ­πο­ρεύεται κατῃ­σχυ­μμένος, ἀλλ᾽ αἰ­­τεῖται τήν χάριν καί λαμ­βάνει τό δώρημα».

Γιατί στό πρόσωπο τῆς ἁγνῆς Κό­ρης τῆς Ναζαρέτ συνταιριάζεται ἡ εὐαισθησία τῆς στοργικῆς μη­τέρας καί ἡ ἀκαταμάχητη δύ­ναμη τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, πού σφογ­γίζει μέ ἀγάπη τά δάκρυα τῶν παιδιῶν της καί ταυ­τόχρονα κατα­τρο­πώνει τούς ἐχθρούς πού τά ἀπειλοῦν.

Γι᾽ αὐτό καί ἀναρίθμητα τά ἐγκώ­μια καί τά «χαῖρε» στή χάρη της. Γι᾽ αὐτό καί μυριόστομες οἱ εὐ­χα­ριστίες γιά τήν προστασία της. Γι᾽ αὐτό καί συνεχεῖς ἀνά τούς αἰ­ῶ­­νες οἱ δεήσεις τῶν ἀνθρώπων πρός τή φιλόστοργη μητέρα καί Ὑπέρμαχο Στρατηγό.

Γι᾽αὐτό καί συγκινεῖ ὅλους τούς ὀρθοδόξους καί ἰδιαιτέρως ἐμᾶς τούς Ἕλληνες ὁ ὑπέροχος αὐτός ὕμνος πού μᾶς συντρόφευε ὅλες τίς ἑβδομάδες τῆς Ἁγίας καί Μεγά­λης Τεσσαρακοστῆς, ὅλες τίς Πα­ρα­σκευές τῶν Χαιρετισμῶν, καί ἐξέ­­φραζε τά μύχια αἰσθήματα τῶν καρδιῶν μας.

Καί ἀπόψε, καθώς κλείνει ὁ κύ­κλος αὐτός τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου, ἀναγράφουμε γιά ἄλλη μία φορά τά νικητήρια πρός τήν Ὑπέρ­μα­­χο Στρατηγό τοῦ Γένους μας. Ἀνα­γρά­­φου­με τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά τήν ἀρραγῆ προστασία πού μᾶς χά­ρισε καί μᾶς χαρίζει αἰῶνες τώ­ρα, ἔστω καί ἐάν ἡ ταπεινή μας γλώσσα ἀδυνατεῖ νά ἀποδώσει τόν πρέποντα ἔπαινο στή χάρη της. Μᾶς παρηγορεῖ ὅμως ἡ βεβαιότη­τα πού ἐκφράζει ὁ ἅγιος Γερμανός, πατριάρχης Κωνσταντινουπό­λε­ως, λέγοντας πρός τήν Παναγία Παρθένο: «ἀρκεῖ σοι πρός ἔπαινον, ἀξιάγαστε, τό μή εὐπορεῖν ἡμᾶς ἐγκωμιάσαι τά σά. Ἔχεις ἐκ Θεοῦ τό μέγα πρός θρίαμβον ὕψος». Εἶ­ναι, δηλαδή, ἀρκετός ἔπαινος γιά σένα, ἀξι­ά­γαστη Δέσποινα, ἡ δική μας ἀδυ­ναμία νά ἐγκωμιάσουμε τά χαρί­σματά σου. Ἀρκεῖ, γιατί σύ ἀνυ­ψώ­θηκες ἀπό τόν Θεό ἐκεῖ πού κανείς δέν ὑψώθηκε, καί ὁ θρίαμ­βος σου εἶναι μεγαλύτερος ἀπό τόν θρί­αμβο κά­θε ἀνθρώπου, με­γα­λύ­τε­ρος ἀπό τόν θρίαμβο καί τοῦ πιό νικηφό­ρου στρατηγοῦ. Για­τί δέν συνέτρι­ψες μόνο διά τοῦ Υἱοῦ σου τόν ἀρχέκακο ὄφι, ἀλλά συντρί­βεις «πάντα ἐχθρόν καί πο­λέμιον» πού ἐπιβουλεύεται τά τέ­κνα σου «ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμά­χη­τον».

Καί γι᾽ αὐτό πιστεύουμε ἀκρά­δα­ντα, ἀδελφοί μου, ὅτι καί αὐτή τή φορά δέν θά μᾶς ἀφήσει ἀβοή­θη­τους καί ἀπροστάτευτους ἡ Πα­να­­γία μας. Δέν θά ἀφήσει ἀπρο­στά­­τευ­τη τή Μακεδονία μας στίς κρί­σιμες ὧρες πού διέρχεται, πο­λι­ορ­­κούμενη ἀπό τούς συγχρόνους ἐχθρούς της, πού ὕπουλα προ­σπαθοῦν νά ὑποκλέψουν τό ὄνομά της καί μαζί μέ αὐτό τήν ὑπόστασή της, τήν ἱστορία της καί τήν ταυ­τό­τητά μας.

Δέν θά ἀφήσει ἀβοήθητη τή Μα­κεδονία μας, πού κάποιοι τήν ἐπι­βουλεύονται καί πάλι προκει­μέ­νου νά ἱκανοποιήσουν τά ἀνε­κ­πλή­­ρωτα ὄνειρά τους καί τίς ἀνο­­­μο­λόγητες ἐπιθυμίες τους.

Δέν θά ἀφήσει ἀπροστάτευτη τή Μα­κε­δονία μας στά χέρια ἐκείνων πού ἀδιαφορώντας γιά τήν ἀλή­θεια τῶν πραγμάτων καί τῆς ἱστο­ρίας, ἐνδιαφέρονται μόνο γιά νά ἐξυ­πη­ρετήσουν τά δικά τους συμ­φέ­ρο­ντα.

Ἔχουμε τήν πίστη καί τή βε­βαι­ό­τητα, ἀδελφοί μου, ὅτι ἡ Ὑπέρ­μα­χος Στρατηγός τοῦ Γένους μας θά ἐπέμβει καί πάλι δραστικά καί σω­τήρια γιά νά ἀνατρέψει τά σχέ­δια τῶν ἐχθρῶν μας, γιά νά ἀπο­τρέ­ψει τίς ἐναντίον μας ἐπιβουλές καί νά δια­φυλάξει τόν τόπο αὐτό, τή Μα­κεδονία μας, πού εἶναι ἀπ᾽ ἄκρου εἰς ἄκρον ἀνατεθειμένη στή μη­τρι­­­κή της προστασία, ἔχοντας ὡς πύργους ἀσφαλεῖς καί ἰσχυ­ρούς τά Θεομητορικά προσκυ­νή­ματα καί τίς ἱερές καί θαυματουρ­γές της εἰ­κόνες, ἀπό ὅσους ἐπιδιώκουν νά τήν ὑφαπάρξουν δόλια.

Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος θά ἐπέμβει καί αὐτή τή φορά ὡς ταχινή βοήθεια γιά νά μᾶς σώσει καί νά μᾶς λυτρώσει ἀπό ὅσους μᾶς ἀπειλοῦν, καί ὡς «θά­λασσα ποντίσασα Φαραώ τόν νοητόν», ἀλλά καί ὡς Ὑπέρμαχος Στρατηγός, ἡ ὁποία ἐπανειλημ­μέ­να κα­τεπόντισε τίς ὀρδές τῶν βαρ­βά­ρων πού ἀπει­λοῦ­σαν τήν βα­σι­λίδα τῶν πόλεων στή θάλασ­σα, θά κά­νει καί γιά χάρη μας τό ἴδιο καί θά μᾶς ἐλευθερώσει «ἐκ πα­ντοί­ων κινδύ­νων», ὥστε νά τῆς ἀναγρά­φουμε καί ἐμεῖς τά δικά μας νικη­τή­ρια καί νά τῆς ἀπο­δί­δουμε μέ τόν σε­βασμό καί τήν εὐ­λάβειά μας πρός τό ἱε­ρό πρόσωπό της ἀλλά καί μέ τή σταθερή καί ἀμετακί­νη­τη πίστη μας στόν Υἱό της τά εὐ­χαριστήρια καί τήν εὐ­γνω­μο­σύ­νη μας, ἀνυ­μνώντας πά­ντοτε τό ἀπροσ­μάχητο κράτος της καί ὑμνώντας την λέγοντας «Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε».

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ