Η Παναγία των συνόρων.

Στην παρά τα ελληνοτουρκικά σύνορα ευρισκομένη Ιερά Μονή Αγίας Σκέπης – Αγίας Παρασκευής Νέας Βύσσας ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Δαμασκηνός, την Κυριακή 1^η  του μηνός Οκτωβρίου ε.ε., επ’ ευκαιρία της εορτής της Αγίας Σκέπης. Προ του πέρατος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε Αναγνώστες δύο αδέλφια, αποφοίτους Λυκείου, το Νικόλαο και τον Θεόδωρο Μητρούδη από την Ορεστιάδα.

Λόγω της συνεχούς βροχοπτώσεως ο καθιερωμένος Αγιασμός ετελέσθη εντός του Καθολικού της Μονής. Ο Σεβασμιώτατος σχολιάζοντας την αναγνωσθείσα ευαγγελική περικοπή, μεταξύ άλλων, τόνισε·  «Κλιμακωτή παρουσιάζει ο Κύριος την ανάβαση προς την τελειότητα. Τα ύψη ποτέ δεν τα κατακτά κανείς με μιας. Ξεκινά από χαμηλά και αγωνίζεται με ζήλο και υπομονή για να φθάσει ψηλά. Αυτό γίνεται παντού. Βλέπουμε τον αετό με πόση τέχνη εκπαιδεύει τους αετιδείς του. Ξεκινά από τα χαμηλά και σιγά-σιγά τους ανεβάζει ψηλότερα. Βλέπουμε τα αεροπλάνα. Και αυτά όχι μονομιάς, αλλά προοδευτικά κερδίζουν ύψος. Το ίδιο ισχύει και στην πνευματική πορεία. Η κατάκτηση της αρετής μοιάζει με ανάβαση σε ψηλό βουνό. Ξεκινούμε από χαμηλά, τους πρόποδες του, και προχωρούμε για να φθάσουμε στις ολοκάθαρες κορφές του. Η χριστιανική ζωή είναι μια πνευματική κλίμακα, την οποία καλείται να ανέβει ο χριστιανός, ο οποίος θέλει να φθάσει στην τελειότητα, να γίνει «υιός» του Θεού του Υψίστου. Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Κύριος μας καλεί να ανέλθουμε τις τρείς πρώτες βαθμίδες της πνευματικής αυτής κλίμακας. Πρώτη βαθμίδα: η δικαιοσύνη. «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως…» Δεύτερη βαθμίδα: η ανεξικακία και η αγάπη. Η αγάπη που θα πρέπει να αγκαλιάζει και τους εχθρούς μας· εκείνους που μας πίκραναν και που μας αδίκησαν. «Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καί δανείζετε…». Τρίτη βαθμίδα: το έλεος και οι οικτιρμοί. «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί…» Ζούμε σε μια εποχή με κραυγαλέες αντιφάσεις. Οικοδομούμε έναν πολιτισμό που είναι ολοφάνερα ανάπηρος. Η τεχνολογία έφθασε σε απίθανα ύψη. Οι άνθρωποι όμως έχουμε γίνει θηρία. Πήγαμε στη Σελήνη, όμως έχουμε ξεπέσει ηθικά. Σαν οντότητες πνευματικές οπισθοδρομήσαμε. Η απληστία παραμερίζει κάθε έννοια ισότητας και δικαιοσύνης. Η φιλαυτία σκοτώνει την αγάπη. Ο ατομισμός μας κάνει σκληρούς και ανάλγητους μπροστά στον πόνο κα τη δυστυχία των άλλων. Τι χρειαζόμεθα λοιπόν; Ν’ ανακαλύψουμε τον θεμελιώδη σκοπό της ζωής. Να συνειδητοποιήσουμε το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης μας. Αυτό ακριβώς που μας διαμηνύει ο λόγος του Κυρίου, που ακούσαμε σήμερα: «Καί ἔσεσθε υἱοί τοῦ Ὑψίστου».