Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

.

.
Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Μέσα απ΄αυτές τις σελίδες που ακoλουθούν θέλω να μάθει όλος ο κόσμος για Τους Αγίους, τις Εκκλησιές και τα Μοναστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Μπορείτε να μου στείλετε την Ιστορία του Ναού σας ή του Μοναστηρίου σας όπως και κάποιου τοπικού Αγίου/ας της περιοχής σας nikolaos921@yahoo.gr

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης
κάνετε κλικ στην φωτογραφία

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως στην Αλεξάνδρεια. Χειροτονία Πρεσβυτέρου. (φωτο).


StavroproskinisiAlex2017 1
Την Γ´ Κυριακή των Νηστειών (Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως) τελέστηκε αρχιερατικό συλλείτουργο από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Περεγιασλάβ, Χμελνίτσκι και Βισνέβσκι κ. Αλεξανδρου (Εκκλησία της Ουκρανίας) ο οποίος προεξήρχε, καθως και Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος χοροστάτησε στον όρθρο, κήρυξε το θείο λόγο και τέλεσε την εις πρεσβύτερονν χειροτονία του διακόνου π. Εφραίμ Παπαμανώλη, αδελφού της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος προχείρισε τον νεοχειροτονηθέντα σε Αρχιμανδρίτη.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολου­θεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀρά­τω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκο­λου­θείτω μοι».
Σαφής ὁ λόγος τοῦ Κυρίου λίγο πρίν ἀπό τό πάθος του, ἀκούεται, ἀ­δελ­φοί μου, καί σήμερα, Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, κατά τήν ὁ­ποία ἡ Ἐκκλησία μας προ­βάλ­­λει τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει τή θυσία τοῦ Χριστοῦ χάρη τῆς σωτηρίας μας καί νά μᾶς διευκολύνει στόν ἀγώνα μας γιά τή νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀν­θρώ­που καί τήν ἀνα­γέν­νησή μας ἐν Χριστῷ Ἰη­σοῦ μέ τή χάρη καί τήν ἐνίσχυσή του.
Ἡ θυσία ὅμως τοῦ Χριστοῦ δέν ἔχει καμία ἀξία καί κανένα νόημα γιά μᾶς, ἐάν δέν θελήσουμε νά τήν οἰ­κει­ο­ποιηθοῦμε, νά τήν ἀξιο­ποιή­σου­με δηλαδή γιά τή δική μας προ­σω­πι­κή σωτηρία. Καί ὁ τρόπος γιά νά τήν ἀξιοποιήσουμε εἶναι ἕνας, αὐτός τόν ὁποῖο μᾶς προτεί­νει ὁ Χριστός σή­με­ρα. Εἶναι νά τόν ἀκολουθή­σου­με.
Πολλοί ἴσως νομίζουμε ὅτι τό νά ἔχουμε βαπτισθεῖ καί νά πιστεύ­ου­με στόν Χριστό, τό νά ἐκκλησια­ζόμαστε καί νά τηροῦμε κάποιες βασικές ἐντο­λές τοῦ Εὐαγγελίου ἀρκοῦν γιά νά θεωροῦμε ὅτι ἀκο­λουθοῦμε τόν Χρι­στό.
Ὅμως ὁ Χριστός προσδιορίζει μέ ἀκριβεία ποιές εἶναι οἱ προϋπο­θέ­σεις γιά νά τόν ἀκολουθήσουμε πραγ­μα­τι­κά στή ζωή μας. Καί τίς προσδιο­ρί­ζει ἀπευθυνόμενος ὄχι μόνο στούς μα­θητές του ἀλλά καί στό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων, στόν ὄχλο, ὅπως γράφει ὁ ἱερός εὐαγ­γε­λιστής.
Καί τό κάνει αὐτό ὁ Ἰησοῦς, γιά νά μήν θεωρήσουμε, ὅπως σχο­λιά­ζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Πα­λαμᾶς, ὅτι οἱ προϋπο­θέσεις πού θέτει ἀφο­ροῦν μό­νο τούς μαθητές του, μόνο κάποιους ἐπίλε­κτους, ἀλλά ὅλους ὅσους πι­στεύ­ουν σ᾽ Αὐτόν.
Διότι ἀκολουθῶ τόν Χριστό ση­μαί­­νει ζῶ σύμφωνα μέ τό εὐαγγέ­λιο, ζῶ τήν ἐν Χριστῷ ζωή, τή ζωή τῆς ἀρετῆς καί τῆς εὐσεβείας. Καί αὐτή ἡ ζωή, συνεχίζει ὁ ἅγιος Γρη­γόριος ὁ Πα­­λα­μᾶς, δέν εἶναι ἐφι­κτή, ἐάν δέν ἀρ­νη­θοῦμε τόν ἑαυτό μας. Γιατί ἡ ἀν­­θρώ­πινη φύση μας ρέπει πρός τό κα­κό, ρέπει πρός τήν ἁμαρτία, καί δέν μᾶς ἀφήνει νά ἀκολουθήσουμε τήν ὁδό τοῦ εὐαγ­γελίου καί τῶν ἐν­το­λῶν τοῦ Χρι­στοῦ.
Καί ἀκόμη, ἀκολουθῶ τόν Χρι­στό σημαίνει ὅτι εἶμαι ἕτοιμος νά θυ­σι­άσω τόν ἑαυτό μου, ὅπως τόν θυ­σίασε καί ὁ Χριστός γιά μᾶς, καί αὐτό δέν εἶναι δυνατόν νά συμβεῖ, ἐάν προηγουμένως δέν τόν ἔχω ἀρ­νη­θεῖ καί δέν ἔχω ἀποδεσμευ­θεῖ ἀπό αὐτόν.
«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολου­θεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀρά­­τω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολου­θεί­τω μοι».
Τήν πρόσκληση πού ἀπευθύνει ὁ Χριστός σήμερα πρός ὅλους ὅσους θέ­­λουν νά εἶναι μαθητές του, τήν ἀπευ­θύνει ἰδιαιτέρως καί πρός ἐσέ­­να, πού κατά τή σημερινή, με­γά­λη ἑορ­­τή τῆς Σταυροπροσκυ­νή­σεως, ἵ­στ­α­­σαι ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ θυσιαστη­ρίου, ἵστασαι ἐνώπιον τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας καί ζητᾶς νά λάβεις τόν δεύτερο βα­θμό τῆς ἱερωσύνης.
Ἄν ὅμως ἀπό τόν κάθε πιστό ὁ Χρι­­στός περιμένει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑ­αυ­τό του καί νά σηκώσει τόν σταυ­ρό του προκειμένου νά τόν ἀκο­λου­θή­σει, ἀπό τούς ἱερεῖς του, ἀπό τούς οἰ­κονόμους τῶν θείων μυ­στηρίων του, τούς ὁποίους περι­βάλλει μέ τή χά­ρη του καί τούς ἀξιώνει νά τελεσιουρ­γοῦν τά ἱερά του μυ­στήρια, ἀπαιτεῖ τήν ὁλο­κλη­­ρω­τική ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ τους καί τήν ἀνάληψη τοῦ σταυ­ροῦ τους.
Διότι ἡ διακονία τοῦ ἱερέως, τήν ὁποία θά σοῦ ἐμπιστευθεῖ σέ λίγο ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς Χριστός διά τοῦ ἐπισκόπου σου, εἶναι διακονία ἀρνήσεως τοῦ ἑαυτοῦ του χάριν τοῦ Χριστοῦ καί τῶν λογικῶν του προβάτων. Ὁ ἱερέας δέν ζεῖ γιά τόν ἑαυτό του, ζεῖ γιά τόν Χριστό, στόν ὁποῖο δανείζει τά χέρια του, διανείζει τή γλῶσσα του, δανείζει τόν νοῦ του, γιά νά ἐργάζεται μέ­σω αὐτῶν τή σωτηρία τῶν ἀνθρώ­πων. Ὁ ἱερέας δέν ζεῖ γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά ζεῖ σύμφωνα μέ τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, γιατί ὀφείλει νά εἶναι ὑπόδειγμα τῆς ἐν Χρι­στῷ ζωῆς, ὄχι μόνο στούς ἀν­θρώ­πους πού προσ­βλέ­πουν σ᾽ αὐ­τόν, ἀλ­λά καί γιατί δια­φορετικά δέν μπο­ρεῖ νά προ­σεγ­γίζει «ἀκα­τα­­γνώ­στως καί ἀπρο­­σκό­πτως» τό ἱερό θυσια­στή­ριο.
Ὁ ἱερέας ὅμως καλεῖται καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό· γιατί μαζί μέ τόν σταυ­ρό τοῦ προσωπικοῦ του ἀγῶνος ἔχει νά ση­κώσει καί τόν σταυρό τῆς ἱερω­σύνης, πού συχνά γίνεται βαρύς καί ἐπώ­δυνος, καί γι᾽ αὐτό θά πρέπει νά μά­θει νά τόν ση­κώ­νει μέ καρτερία καί ὑπο­μο­νή. Θά πρέπει νά μάθει νά ἀντλεῖ δύναμη ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, πού θυσιάσθηκε γιά μᾶς, καί ζητᾶ καί τή δική μας θυσία ὡς ἐλάχιστη συμ­μετοχή στή δική του. Θά πρέ­πει νά μάθει νά στηρίζεται στό ἱε­ρό θυσιαστήριο καί ἀπό ἐκεῖ νά παίρνει δύναμη γιά νά συνεχίσει τήν προσπάθεια καί τόν ἀγώνα του. Θά πρέπει νά μάθει νά ἀνα­ζητᾶ τήν ἀνά­παυση μέσα στή λει­τουρ­γική ζωή καί νά τροφοδοτεῖ τήν ψυχή του μέσα ἀπό αὐτή τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό καί τούς ἁγίους τῆς Ἐκ­κλησίας μας. Διότι ἔτσι θά μπορεῖ νά αἰσθάνεται καί νά ζεῖ τήν ἱερωσύνη ὄχι μόνο ὡς σταυρό, ἀλλά καί ὡς χαρά ὑπε­ρέ­χουσα κάθε ἄλλη ἀνθρώπινη χα­ρά, ὡς χαρά «πάντα νοῦν ὑπερέ­χουσαν».
Ἔχοντας αὐτά ὑπόψη σου πρό­σελ­θε καί σύ γιά νά λάβεις τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος πού θά καταστήσει ἱερέα τοῦ Ὑψί­στου. Πρόσελθε μέ βαθειά συναί­σθηση τῆς μεγάλης τιμῆς ἀλλά καί τῆς μεγάλης εὐθύνης νά ἀκολου­θεῖς τόν Χριστό, ἀρνού­μενος τόν ἑαυτό σου καί αἴροντας τόν σταυ­ρό σου. Γίνε καί σύ ὑπήκοος στίς ἐν­τολές τοῦ Χριστοῦ καί στό θέ­λη­μά του, ὑπάκουος στήν Ἐκκλησία καί στόν ἐπίσκοπό σου, γιατί ἡ ὑπα­κοή εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, εἶναι αὐτή πού κάνει τόν σταυρό πού σηκώνουμε ἐλαφρύτερο, γιατί διά τῆς ὑπα­κο­ῆς ἀποκτοῦμε ὡς συγκυρη­ναῖο τόν ἴδιο τόν Χριστό, χάρη τοῦ ὁποίου φέρουμε τόν σταυρό.
Στήν ἱερατική σου πορεία θά σέ συνοδεύουν οἱ εὐχές ὅλων τῶν συμπροσευχομένων σήμερα πατέ­ρων καί ἀδελφῶν σου καί ἡ δική μου πατρική εὐχή, καί εὔχομαι νά σέ ἀξιώσει ὁ Θεός νά φανεῖς ἀντάξιος τῆς τιμῆς πού σοῦ κάνει σήμερα καί νά ἀναδειχθεῖς πιστός καί φρόνιμος οἰκονόμος του γιά νά λάβεις καί τόν μισθό σου κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ