Ο Εσπερινός της Συγχωρήσεως στη Νάουσα και τη Βέροια, (ΦΩΤΟ).

Την Κυριακή της Τυρινής το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο διαδοχικά στον Εσπερινό της Συγχωρήσεως στον Μητροπολιτικό Iερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης και στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας.

Στο τέλος των ιερών ακολουθιών ανέγνωσε τη συγχωρητική ευχή με την ευκαιρία της ενάρξεως της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και αφού ζήτησε πρώτα ο ίδιος τη συγχώρηση από το εκκλησίασμα έδωσε στη συνέχεια την πατρική του  ευχή και συγχώριση σε όλους.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗ ΝΑΟΥΣΑ

«Ἔλαμψεν ἡ χάρις σου Κύριε, ἔλαμψεν ὁ φωτισμός τῶν ψυχῶν ἡμῶν· ἰδού καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού καιρός μετανοίας».
Δύο στοιχεῖα πού φαινομενικά δέν ἔχουν σχέση μεταξύ τους ἀνα­δεικνύει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τοῦ ἰδιο­μέλου τῶν Ἀποστίχων, τό ὁποῖο ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο νά ψάλ­λουν κατανυκτικά οἱ ἱερο­ψάλ­τες μας. Καί τά στοι­χεῖα αὐτά εἶναι ἡ χάρη καί ὁ φωτισμός τοῦ Θεοῦ ἀπό τή μία πλευρά καί ἡ μετάνοια ἀπό τήν ἄλλη.
Χάρη καί φωτισμός τοῦ Θεοῦ συν­δέονται, κατά τόν ἱερό ὑμνο­γρά­φο, μέ τή με­τάνοια καί τήν εὐ­καιρία πού μᾶς δίδει ὁ Θεός ἀπό σήμερα νά ἐργασθοῦμε ἐντατι­κό­τερα καί συστηματικότερα γιά τή σω­τηρία μας.
Καί συνδέονται, διότι ἡ μετάνοια, ἡ ἀλλαγή δηλαδή τοῦ νοός μας, ἡ συνει­δη­τοποίηση τῶν σφαλμάτων μας, ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλό­τη­τός μας καί ἡ ἀπόφασή μας νά ἀλ­λά­ξουμε τρόπο ζωῆς καί νά ἀγω­­­νισθοῦμε γιά νά ἐναρ­μονί­σου­με τή ζωή μας μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι μία ἁπλῆ ἀπό­φα­ση, τήν ὁποία μπορεῖ νά πάρει ὁ ἄνθρωπος μόνος του καί νά διεκ­πε­­ραιώσει χωρίς βοήθεια. Εἶναι μία πνευματική διερ­γασία γιά τήν ὁποία ἀπαιτεῖται ἡ χάρη καί ὁ φω­τι­σμός τοῦ Θεοῦ. Διότι χωρίς τή χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ ὁ ἄν­θρω­πος δέν μπορεῖ νά διακρίνει τά σφάλματά του, δέν μπορεῖ νά κα­τανοήσει ὅτι ἁμαρτάνει καί δέν βαδίζει στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ, δέν μπορεῖ νά ἀποδεχθεῖ τήν ἀνάγκη τῆς μετανοίας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῆς πνευματικῆς του ἀναγεν­νή­σεως.
Καί ὅπως μέσα στό σκο­τάδι δέν μπο­ροῦμε νά διακρίνουμε ποῦ ὑπάρ­χουν σκιές, ποῦ ὑπάρ­χουν ρύποι, ποῦ ὑπάρχουν πληγές, ὅλα δηλα­δή ἐκεῖνα, τά ὁποῖα δη­μι­ουρ­γεῖ στήν ψυχή μας ἡ ἁμαρτία, τό ἴδιο συμβαίνει καί ὅταν λείπει ὁ φωτισμός τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ψυχή μας. Δέν μποροῦμε νά διακρί­νου­με τούς ρύπους καί τίς πληγές τῆς ψυχῆς μας καί νο­μί­ζουμε ὅτι εἴ­μαστε σέ καλή κα­τά­σταση, ὅτι δέν ἔχουμε κάνει κά­τι κακό καί, ἑπο­μέ­νως, δέν ἔχου­με λόγο νά ἀνα­λά­βουμε ὁποιαδήποτε πρω­το­βου­λία διορθώσεως τῆς πορείας μας.
Ὅμως ἀκόμη καί στίς περι­πτώ­σεις πού ἀντιλαμβανόμεθα τήν κα­­τά­στα­σή μας καί ἀποφα­σί­ζουμε νά μετανοήσουμε καί νά διορ­θω­θοῦ­με, καί τότε ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνά­γκη τή χάρη τοῦ Θεοῦ γιά νά ἀρ­χίσουμε καί νά συνεχίσουμε τήν προσπά­θεια τῆς μετανοίας. Διότι ὁ ἀντί­δι­κος τῆς ψυχῆς μας, ὁ διά­βο­λος, μᾶς ὑπο­βάλ­λει ποικίλους λο­γι­σμούς καί μᾶς παρουσιάζει διά­φο­ρα ἐμπό­δια προ­κειμένου νά μᾶς ἀποτρέψει νά κάνουμε μία νέα ἀρ­χή στή ζωή μας, προκει­μέ­νου νά μᾶς κάνει, ἀκόμη καί ἄν ἀρχίσου­με τήν προσπάθεια, νά ἀπο­γοητευ­θοῦμε καί νά τήν ἐγκα­ταλείψου­με.
Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅμως αὐ­τή ἡ ὁποία θά μᾶς ἐνισχύσει τή θέ­ληση καί θά μᾶς δώσει τή δύναμη καί νά ἀρχίσουμε καί νά συνεχί­σου­με τόν ἀγώνα μας, ὥστε νά ἐπι­τύχουμε τόν σκοπό τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὁ ὁ­ποῖος εἶναι νά προετοιμασθοῦμε διά τῆς μετανοίας κατάλληλα, ὥστε νά συσταυρωθοῦμε καί νά συναναστηθοῦμε μαζί μέ τόν Χρι­στό, βιώνοντας ἔτσι τή μεγάλη ἑορ­­τή τῆς λαμπροφόρου Ἀναστά­σεως μέσα μας, ἀλλά καί τόν σκο­πό τῆς ζωῆς μας, πού δέν εἶναι ἄλ­λος ἀπό τό νά βρεθοῦμε, ὅταν μᾶς καλέσει ὁ Θεός, ἐν μετανοίᾳ.
Αὐτή τήν χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ παρέχει, ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκ­κλησία μας σέ ὅλους ὅσους θε­λή­σουν νά εἰσέλ­θουν στό στάδιο τῶν ἀρετῶν, στό στάδιο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσ­­­σαρακοστῆς καί νά ἀγωνι­σθοῦν τόν καλόν ἀγώνα τῆς νη­στείας καί τῆς μετανοίας, τῆς προ­σευχῆς καί τῆς περισυλ­λο­γῆς, μέ­σα ἀπό τίς πολλές καί κα­τα­­νυ­κτι­κές Ἀκολου­θίες της, μέσα ἀπό τίς λειτουργίες τῶν Προηγια­σμέ­νων Τιμίων Δώ­ρων, μέσα ἀπό τά ἀναγνώσματα καί τούς ὕμνους της, μέσα ἀπό τίς ἱερές μορφές καί τά γεγονότα πού θά μᾶς προβάλ­λει κάθε Κυριακή τῆς Ἁγίας καί Με­γάλης Τεσσαρα­κο­στῆς, καί πρω­τίστως μέσα ἀπό τά ἱερά μυ­στήριά της, τήν ἱερά Ἐξομολόγηση καί τή θεία Κοι­νω­νία.
Καί ὅλα αὐτά μᾶς τά προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας, ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο αὐτή γιά νά μᾶς ἐνι­σχύ­­σει καί νά μᾶς βοηθήσει στήν προ­σπά­θειά μας γιά τή μετάνοια. Διότι ἄς μή νομίζουμε, ἀδελφοί μου, ὅτι ὁ πνευματικός ἀγώνας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι μία εὔκολη ὑπόθεση. Χρειάζεται συ­­στηματική προσπάθεια καί θέ­λη­­ση ἀπό τήν πλευρά μας. Χρειά­ζεται ὅμως καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, χωρίς τήν ὁποία δέν μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε στή ζωή μας καί πολύ περισσότερο στήν πνευματική μας ζωή.
Ἄς ἀξιοποιήσουμε, λοιπόν, ἀδελ­φοί μου, ὅλες αὐτές τίς εὐκαιρίες μέ εἰλικρινῆ διάθεση νά λάβουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά γίνει καί γιά μᾶς ἡ περίοδος αὐτή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακο­στῆς ὄντως «καιρός εὐπρόσδεκτος, καιρός μετανοίας».

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗ ΒΕΡΟΙΑ

«Ἁγνίσωμεν τήν ψυχήν, τήν σάρκα καθάρωμεν, νηστεύσωμεν ὥσπερ ἐν τοῖς βρώμασιν ἐκ παντός πάθους, τάς ἀρετάς τρυφῶντες τοῦ Πνεύματος».
Mία σειρά προτροπῶν μᾶς ἀπηύ­θυνε, ἀδελφοί μου, ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος, ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στου­δίτης, στόν ἀποψινό ἑσπερινό τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, περιγρά­φο­ντας μας μέ τόν τρόπο αὐτό τόν ἀγώνα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στόν ὁποῖο μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας νά εἰσέλ­θουμε ἀπό αὔριο. Καί ὁ ἀγώνας αὐτός δέν ἀφορᾶ μόνο τό σῶμα, ἀφορᾶ καί τήν ψυχή, διότι καί τά δύο μαζί συναπαρτίζουν τήν ἀν­θρώ­πινη ὕπαρξη, καί τά δύο μαζί συνεργάζονται στίς ἐνέργειες τοῦ ἀνθρώπου, καί τά δύο μαζί ἁμαρ­τά­νουν ἀλλά καί ἁγιάζονται, καί εἶναι τόσο πολύ ἑνωμένα, ὥστε τό ἕνα συμπαρασύρει τό ἄλ­λο καί στό ἀγαθό ἀλλά καί στήν ἁμαρτία.
Δέν μπορεῖ, λοιπόν, νά νοηθεῖ οὔ­­τε μετάνοια, οὔτε νη­στεία, οὔτε πνευ­ματικός ἀγώνας καί ἄσκηση χω­ρίς τή συμμετοχή καί τῶν δύο, καί τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, διότι ἡ κατάσταση τοῦ ἑνός ἐπη­ρε­ά­­­ζει καί τήν κατάσταση τοῦ ἄλ­λου. Δέν μπορεῖς, δηλαδή, νά ἔχεις καθαρή ψυχή, ὅταν τό σῶμα σου ἐργάζεται τήν ἁμαρτία. Δέν μπο­ρεῖς νά ἔχεις ὠφέλεια, ὅταν τηρεῖς τή νηστεία τῶν τροφῶν, ἀλλά δέν τηρεῖς τήν ἀποχή ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυ­να­μίες σου. Ὅπως λέει ἄλ­λωστε καί ὁ Μέγας Βασίλειος στήν ὁμιλία του περί τῆς νηστείας, «ἀλη­θής νη­στεία ἡ τοῦ κακοῦ ἀλ­λοτρίωσις, ἐγκράτεια γλώσσης, θυ­μοῦ ἀποχή, ἐπιθυμιῶν χωρι­σμός, καταλαλιᾶς, ψεύδους, ἐπιορ­κίας». Ἀληθινή νη­στεία εἶναι, δη­λαδή, ἡ ἀποξένωσή μας ἀπό τό κα­κό, ἡ ἐγκράτεια τῆς γλώσσης, ἀπό τήν ὁποία προέρ­χο­νται πολλά κα­κά, ἡ ἀποχή ἀπό τόν θυμό, ὁ χω­ρι­σμός μας ἀπό τίς διά­φορες ἐπιθυ­μίες, ἀλλά καί ἀπό τήν κατάκριση, τό ψεῦδος καί τήν ἐπιορ­κία, ἀλλά καί ἀπό ὅ,τι ἄλλο ἐντοπίζει ὁ κα­θέ­νας μας στόν ἑαυτό του ὡς πά­θος, ὡς ἐλάττωμα καί ὡς ἀδυνα­μία. Διότι μέ τόν τρόπο αὐτό, ἀ­δελ­φοί μου, ἡ νηστεία μᾶς δί­νει τήν εὐκαιρία νά ἐλέγ­ξουμε τόν ἑαυ­τό μας, νά ἀνακαλύψουμε τί ἔχουμε μέσα στήν ψυχή μας, τί εἶναι αὐτό πού μᾶς ἐμποδίζει νά ζή­σουμε σύμ­­φωνα μέ τό θέλημα καί τίς ἐν­το­λές τοῦ Θεοῦ, τί εἶναι αὐτό πού μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τήν ἀγά­­πη του, τί εἶναι αὐτό πού στε­νο­χωρεῖ καί θλίβει τόν Θεό ἀπό τή συμ­πε­ριφορά μας καί ἀπό τίς ἐπι­λογές μας.
Ἡ νηστεία τῶν τροφῶν εἶναι σάν νά καθαρίζει τό τοπίο τῆς ψυχῆς μας ἀπό τήν ὁμίχλη καί νά μᾶς προσφέρει τή δυνατότητα νά δοῦ­με πιό κα­θαρά μέσα μας. Γι᾽ αὐτό καί εἶ­ναι εὐεργετική γιά τήν πνευ­μα­­τι­κή ζωή. Γι᾽ αὐτό καί τή συστή­νουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί τήν ἔχουν ὁρίσει ὡς μέσο προε­τοι­μασίας μας γιά τίς μεγάλες ἑορτές καί κυρίως γιά τή μεγάλη ἑορτή τῆς λαμπροφόρου Ἀναστά­σεως τοῦ Κυρίου μας.
Ὅμως δέν ἀρκεῖ μόνο ἡ νηστεία τῶν τροφῶν. Δέν ἀρκεῖ μόνο νά ἀποκτήσουμε δι᾽ αὐτῆς ὁρατότητα μέσα στήν ψυχή μας. Χρειάζεται καί νά θελήσουμε νά δοῦμε τί συμ­­βαίνει μέσα της. Νά διαπιστώ­σουμε τί πρέπει νά κόψουμε, τί πρέπει νά νικήσουμε, ἀπό τί πρέ­πει νά ἀπαλλαγοῦμε, περνώντας ἀπό τό ἐπίπεδο τῆς ὑλικῆς νη­στεί­ας στό ἐπίπεδο τῆς πνευματι­κῆς νη­­στείας, ἡ ὁποία εἶναι, ὅπως γρά­φει καί πάλι ὁ Μέγας Βα­σί­λειος, ἐπαινετή καί εὐπρόσδεκτη στόν Θεό καί εἶναι πράγματι καλή καί ὠφέλιμη.
Ὑπάρχει ὅμως, ἀδελφοί μου, καί ἕνα ἀκόμη βῆμα πού πρέπει νά κά­νουμε. Γιατί δέν ἀρκεῖ νά ἐντο­πί­σουμε τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας καί νά ἀγωνισθοῦμε νά τά ξερρι­ζώ­σου­με καί νά τά ἀπομα­κρύ­νουμε ἀπό τήν ψυχή μας, διότι ἔτσι εἶναι σάν νά ξερριζώνουμε ἀπό ἕνα χω­ράφι τά χόρτα καί τά ἀγκάθια πού ὑπάρχουν ἀλλά νά μήν φυτεύουμε τί­ποτε· καί ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, σέ ἕνα τέτοιο χω­ράφι, γρήγορα θά ξαναφυτρώ­σουν καί τά ζιζάνια καί τά ἀγκά­θια, καθιστώντας τόν κόπο μας νά τά ξερριζώσουμε μά­ταιο καί ἄδι­κο. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή μας. Ἄν ξερριζώ­σουμε μόνο τά πάθη καί τίς ἀδυ­ναμίες μας καί δέν ἀγωνισθοῦμε νά φυ­τεύ­σουμε στή θέση τους ἀρε­τές, τότε σύντομα θά βρεθοῦμε στήν προ­ηγούμενη κατάσταση, στήν κατάσταση τῆς ἐπικρατήσεως τῶν παθῶν στήν ψυχή μας.
Γι᾽ αὐ­τό καί μᾶς συστήνουν οἱ Πα­­τέρες, παράλληλα μέ τήν ἀπαλ­λαγή μας ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυ­ναμίες, νά ἀγωνισθοῦμε νά ἀπο­κτή­σουμε καί νά καλλιεργήσουμε τίς ἀρετές, γιατί αὐτές γεμίζουν τήν ψυχή μας καί ἐμποδίζουν τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες νά ἀνα­πτυ­χθοῦν καί πάλι. Γεμίζουν τήν ψυχή μας ὡς ἀντίδοτα τῶν πα­θῶν. Τήν γεμίζουν ἀποδεικνύοντας τή θέλησή μας νά χωρισθοῦμε πράγ­ματι ἀπό τήν ὁδό τῆς κακίας καί νά ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ καί συγχρόνως ἑλκύουν καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ.
«Ἁγνίσωμεν τήν ψυχήν, τήν σάρ­κα καθάρωμεν, νηστεύσωμεν ὥσπερ ἐν τοῖς βρώμασιν ἐκ παντός πάθους, τάς ἀρετάς τρυφῶντες τοῦ Πνεύματος».
Ἄς ἀκολουθήσουμε, ἀδελφοί μου, τίς παροτρύνσεις τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου καί ἄς προσπαθή­σου­­με τήν περίοδο αὐτή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τήν ὁποία ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς δίνει καί πάλι τήν εὐκαιρία νά ζήσουμε, ἀξιοποιώντας καί ὅλα τά μέσα πού θέτει στή διάθεσή μας ἡ Ἐκκλησία καί τίς πνευματικές εὐκαιρίες πού προσφέρει ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας, νά νηστεύσουμε ἀληθινά, νά κα­θά­ρουμε καί τήν ψυχή καί τό σῶ­μα μας καί ἀπό τίς τροφές καί ἀπό τά πάθη, καί νά ἀπολαύσουμε τίς πνευματικές ἀρετές πού θά μᾶς βοηθήσουν νά  προετοιμασθοῦμε κατάλληλα ὥστε νά ἀπολαύσουμε καί τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.